จินตนาการของความรัก..........

เอกมาศ

.....จินตนาการของความรัก..และความเป็นมนุษย์.......
	
		การเก็บรักษาความรักไว้ในใจตลอดเวลานั้น....เป็นเรื่องที่ยากยิ่ง    การมีชีวิตอยู่โดยมีใครบางคนอยู่ในใจตลอดเวลานั้น   เป็นเรื่องที่น่าอุ่นใจนัก เป็นความรู้สึกที่นึกถึงอยู่ตลอดเวลา  ไม่ใช่ความรู้สึกแห่งการคิดถึงที่ฟูมฟาย  ชีวิตเช่นนี้จิตใจของเราจะอุ่นและเต็มอยู่ตลอดเวลาสมาธิ นั้นก็ดีขึ้นมีจินตนาการในความรักนั้นตลอดเวลา    แม้นว่าใครบางคนนั้น ไม่ได้อยู่ร่วมหรือว่ามีอยู่จริง.....
		ยามรักสุขใจก็อิ่มอก และเมื่อ ถึงคราวรักนั้นไม่สมหวังนั้น ก็ มีความรันทด แต่ไม่ท้อแท้และฟูมฟาย      ความรักนั้นเป็นสิ่งที่ดูจะไม่มีจริงที่มนุษย์พยายามไขว่คว้า ......อำนาจแห่งรักนั้นเป็นความสามารถพิเศษเท่าที่มนุษย์ พึงมีและเป็นสมบัติชิ้นสุดท้ายก่อนสิ้นลมหายใจ
		มนุษย์จะโอบอุ้ม จิตใจตัวเองได้นั้น ต้องมีความเผื่อแผ่แก่ ผู้อื่นอยู่เสมอโดยธรรมชาติ...และไม่เลือกปฏิบัติต่อบุคคลใดเป็นการเฉพาะ ความรู้สึกแห่งการให้มักจะอิ่มใจ อยู่เสมอ  ต่างกับการได้รับซึ่งเป็นความรู้สึกยินดีต่อวัตถุและผสานไว้ซึ่งกิเลศแห่งความอยาก ความหลงในรูปลักษณ์  
				

คิดถึง.....ฉันคิดถึงเธอซะเหลือเกิน.........