6 สิงหาคม 2545 23:59 น.
J-new
เดินทางไกลหัวใจมันเหนื่อยล้า
ถึงเวลาพักกายใจไว้สักหน
จึงหลบหนีหลีกลี้จากมวลชน
มาพบคนเข้าใจในตัวเรา
ผ่านวันผ่านเวลามานานนัก
ใช้ความรักในใจคลายความเหงา
ยามเดียวดายมีเพื่อนก็คือเงา
ความโศกเศร้าเข้ามาน่าท้อใจ
ฉันจึงหลับหลับตาเพื่อพักผ่อน
ขอที่นอนคลายหม่นให้สดใส
ขอที่พักให้รู้ว่ามีที่ไป
รู้ว่ายังมีใครเคียงข้างกัน
ฉันจึงกลับกลับมาในวันนี้
ที่ที่มีสายใยเธอกับฉัน
เพราะเราร้อยดวงใจด้วยความผูกพัน
เพราะเรานั้นสัญญาด้วยหัวใจ
6 สิงหาคม 2545 23:16 น.
J-new
ถ้าวันนั้นฉันเป็นปิศาจร้าย
คงไม่มาเดียวดายอยู่อย่างนี้
เพราะรักเธอจึงทำตัวเป็นคนดี
โดนย่ำยีหัวใจจนแหลกราญ
ทำตัวห่างไกลเธอไม่ให้คิด
ไม่มีสิทธิ์ไม่มีใครให้สงสาร
หากฉันพร่ำคร่ำครวญชวนรำคาญ
ิอีกไม่นานฉันคงแพ้แย่คนเดียว
ฉันจึงฝืนยิ้มไว้ใช้ลวงหลอก
แค่อยากบอกหวังสักวันเธอแลเหลียว
ไม่ให้ใครเห็นน้ำตาหน้าซีดเซียว
คอยเก็บเกี่ยวความช้ำย้ำในใจ
หากวันใดฉันกลายเป็นปิศาจ
เพราะอาฆาตร้อนรนทนไม่ไหว
เขาคนนั้นทำฉันร้อนดั่งไฟ
เพราะเขาได้เธอไปครองต้องเอาคืน
6 สิงหาคม 2545 22:55 น.
J-new
ลมพัดหวิวหวิว รักฉันลอยลิ่ว ปลิดปลิวตามลม
สายลมแห่งรัก เธอจักได้ชม เพลินพิศภิรมย์ สมสุขอุรา
ลมพัดไหวไหว รักฉันลอยไป ในห้วงเวหา
อยากไปหาเธอ พบเจอเพียงหน้า เห็นเพียงแววตา เธอก็สุขใจ
ลมพัดเอื่อยเอื่อย รักฉันลอยเรื่อย ตามลมพัดไป
อยากมีความรัก อยากปักดวงใจ ให้ฉันได้ไหม ความรักจากเธอ
ลมพัดแผ่วแผ่ว รักเธอเข้าแล้ว รักเธอเสมอ
ใจฉันดวงนี้ เพียงมีรักเธอ และได้พบเจอ ก็สุขสมใจ
6 สิงหาคม 2545 21:17 น.
J-new
ฉันพลาดพลั้งเผลอหัวใจไปอีกแล้ว
คงไม่แคล้วกลับมาช้ำย้ำวันเก่า
นั่งร้องไห้ดายเดียว-เที่ยว-มึนเมา
เพื่อจะลืมความเศร้าจากหัวใจ
ไม่ทันรู้ว่าความเจ็บและความเศร้า
ความเงียบเหงานั้นมาเวลาไหน
ไม่ทันรู้ว่าตอนนี้ไม่มีใคร
อยู่เคียงใกล้ดูแลและใกล้ชิด
ใครต่อใครคงคิดว่าฉันชั่ว
มุ่งเมามัวรักและหลงคนสนิท
ชั่วพริบตาพาใจเพลินเกินยั้งคิด
เป็นศรพิษรุมเร้าเข้าโรมรัน
พิษรักร้าวเข้ารานใจให้เจ็บลึก
ย้ำให้นึกตรึกแล้วตื่นจากคืนฝัน
ฉันเป็นบ้ารักเธอเพ้อรำพัน
จงลืมมันจากนี้ไม่มีแล้ว
6 สิงหาคม 2545 02:18 น.
J-new
แต่ก่อนนั้นไม่เลยไม่เคยคิด
แม้เพียงนิดไม่เลยไม่เคยฝัน
คิดว่าคงไม่มีไม่มีวัน
ที่ตัวฉันจะบอกเธอว่ารัก
ไม่รู้ว่ามาชอบเธอเมื่อไหร่
ฉันเผลอใจไปมากยากห้ามหัก
จนร้าวรอนอ่อนไหวใจอยากพัก
เพราะเจ็บหนักเกินเยียวยาน่าระทม
เป็นเพระาความชิดใกล้กันไปมาก
จึงต้องพรากเธอไกลใจขื่นขม
เพราะฉันหลงคิดว่าเธอชื่นชม
และสุขสมที่มีฉันอยู่เคียงกาย
แต่เธอนั้นคงไม่ชื่นและไม่ชอบ
ไม่รักตอบรักจึงร้างและห่างหาย
บอกรักเธอวันนั้นฉันเกือบตาย
เพราะไม่ง่ายที่จะรักใครสักคน
หน้าส่วนตัว
836
