7 มิถุนายน 2550 21:38 น.

ปล่อยมือ...ปล่อยใจ...ปล่อยวาง

บางครั้งอาจหวั่นไหวด้วยใจเพ้อ
บางครั้งอาจพลั้งเผลอด้วยไหวหวั่น
บางครั้งอาจหมองใจด้วยไกลกัน
บางครั้งอาจต้องโศกศัลย์ด้วยหวั่นกลัว

มีหลายครั้งที่ร้องไห้เพราะใจเศร้า
มีหลายครั้งที่เงียบเหงาในเงาสลัว
มีหลายครั้งที่กล้าแกร่งมิหวาดกลัว
มีหลายครั้งใจสั่นระรัวด้วยกลัวใจ

ใจของเราเมื่อมันเศร้าเขาไม่รู้
แล้วจะยอมทุกข์ทนอยู่หรือไฉน
ปล่อยวางเสียเถิดหนาอย่าอาลัย
จะเศร้าโศกอยู่ใยนะใจตน

ใจของเราทำให้สุขสนุกสนาน
เรื่องร้ายร้ายให้พ้นผ่านอย่าสับสน
ได้เรียนรู้รสชาติความเป็นคน
จะมีจนหรือสุขทุกข์อยู่ที่ใจ

1511

love

comment

5 มิถุนายน 2550 11:02 น.

เรื่องราวของหนู...กับครูรพี

bananaleaf

หลับสบายใต้ผ้าห่มอันอบอุ่น
แต่ต้องวุ่นตื่นขึ้นมาด้วยเสียงหลอน
เงียบหน่อยซิหญิงรพีแสนง่วงนอน
เลยเอามือทุบหมอนไปหลายที
เสียงเงียบลงแป๊ปเดียวก็ดังใหม่
ตัดสินใจต้องลุกตรวจอย่างถ้วนถี่
แต่ก่อนอื่นขอฉิ้งฉ่องก่อนหนึ่งที
ก็ปวดฉี่นี่นาอย่าว่ากัน
เสร็จธุระก็กลับมายังห้องนอน
เสียงยังหลอนอยู่ที่ใต้โซฟานั่น
เอาละวะ..วันนี้ เป็นไงเป็นกัน
ดึงโซฟาออกมาพลันเผื่อเป็นงู
กรี๊ด!!! ลูกหนู ตกลงมาจากบนฝ้า
ตายหละหว๋าฝ้าตรงนี้ที่มันผุ
เอากระดาษปิดแล้วยังทะลุ
ลูกหนูเลยล่วงดังปุ๊ทะลุมา
ทำไงดีหญิงรพีแสนกลัวหนู
ตัดสินใจยกหูโทรหาจีน่า
กลัวก็กลัวว่าเพื่อนบ้านจะระอา
ก็มันตีหนึ่งกว่ากว่าน่ะสิคุณ
ฟิลิปปินส์เพื่อนบ้านที่แสนดี
ได้ยินเสียงหญิงรพีร้องไห้วุ่น
เปิดประตูเข้ามาทีท่าลุ้น
แล้วแม่คุณก็ขำกลิ้งจนตัวงอ
Don't worry. It's only baby rat.
I will catch and bring out of your door.
ได้โปรดอย่ามัวพูดอยู่เลยหนอ
อย่ารีรอรีบออกไปให้ไกลเลย
นึกนึกไปก็สังเวชสลดใจ
เหตุเป็นเพราะไม่มีใครเคียงเขนย
เลยรบกวนเพื่อนบ้านเขาไปทั่วเลย
โอ้อกเอ๋ยเศร้าจริงจริงหญิงรพี
เสร็จแล้วก็รบกวนจีน่าต่อ
โปรดเถิดหนอช่วยปิดรูที่ฝ้าหน่อย
หญิงรพีกลัวจริงจริงใช่สำออย
แล้วจะคอยส่งอุปกรณ์ให้โดยพลัน
ซ่อมเสร็จแล้วรอหน่อยนะเพื่อนจ๋า
ขอตรวจตราทั่วห้องนอนก่อนกลับบ้าน
เกรงจะมีลูกหนูอยู่ใต้เตียงนั้น
อย่าเคืองกันเลยคนดีรพีกลัว
โอ้โห !!.. นั่นตีสองกว่าแล้วหรือนี่
มิน่าล่ะหญิงรพีถึงปวดหัว
พักผ่อนน้อยแถมยังเครียดเพราะความกลัว
เดินเข้าครัวหาน้ำดื่มและทานยา
เดินไปส่งจีน่าถึงหน้าบ้าน
แล้วกราบกรานซึ้งน้ำใจเป็นหนักหนา
หากไม่มีเพื่อนบ้านอย่างจีน่า
ฉันคงบ้าเพราะลูกหนูตัวเป็นเป็น