23 กรกฎาคม 2546 00:53 น.
dokkoon
คือความหวานปานใดไม่อาจเทียบ
คือเย็นเยียบเฉียบพลันเกินกลั้นไหว
คืออบอุ่นกรุ่นอยู่คู่กับใจ
คือความสุขที่ล้นไหล....เกินใดปาน
คือความทุกข์คือความเศร้าคือเหงาโศก
คือปัญหาที่คาโลกยามไม่หวาน
คือเราะร้ายคือร้าวลึกคือนึกพาล
คือไฟผลาญคือพาลเผาตัวเราไป
คือความแค้นแน่นอกคือตกต่ำ
คือถลำคือถลาคือล้าไหล
คือหืดหอบตอบยากปิดปากตาย
คือสุดท้ายนิยาม รัก ชักวุ่นวาย
22 กรกฎาคม 2546 02:03 น.
dokkoon
ระยิบระยับขับแสงขาวราวเกล็ดเพชร
แสนล้านเม็ดประกายงามยามต้องแสง
โบกสะบัดเป็นแนวคลื่นระรื่นแรง
ยามต้องแสงปลายคลื่นขาวช่างพราวพราย
ผืนน้ำครามยามเช้ากระเซ้าเซาะ
โดดเลี้ยวเลาะเกาะกลมสายลมส่าย
กระแทกฝั่งดั่งอ้อนออดหยอดลวดลาย
กระซิบคล้ายบอกรักสักหมื่นครา
หากคลื่นยังดังครืนหมื่นแสนครั้ง
หากทะเลยังหยั่งลึกยากลำบากกว่า
หากลมยังพัดไปไม่เบื่อล้า
จงรู้ว่าพี่รักเจ้าไม่เบาบาง
8 กุมภาพันธ์ 2546 02:39 น.
dokkoon
ทะเลคลื่นสงบ
เมื่อยามพลบทะเลเหงา
หมู่สนยืนซมเซา
กับคนเศร้าใต้เงาจันทร์
แม้ดาวจะทอแสง
ก็ยังแล้งเพราะใจหวั่น
สายลมเบาเบานั้น
ยังทำฉันสะท้านไป
อยากรู้ฝั่งทะเลนั้น
เหงาเหมือนกันหรือแจ่มใส
อยากรู้ความเป็นไป
มีใครไหมที่ใจตรง
16 สิงหาคม 2545 23:16 น.
dokkoon
ฉันร้องไห้
monki
ไม่อยากให้ใคร-ใครเห็นความอ่อนแอ
ไม่อยากให้ใครรับรู้ถึงความพ่ายแพ้...ก็แค่นั้น
เลยจำต้องฝืนกลืนน้ำตาที่กลั้นเก็บมาทั้งวัน
ให้มันไหลกลับไปเอ่อท่วมความฝัน...ในหัวใจ
แต่ตอนนี้ข้างในก็คงเกินจะกลั้น
ความเจ็บล้าจึงรวมกัน...กลั่นออกมาเป็นน้ำใส
ระบายความปวดปร่า...จากดวงตาและหัวใจ
ในความมืด...ไม่มีใคร...น้ำตาก็ไหลทะลักทะลาย
เมื่อร้องไห้
dokkoon
ปล่อยให้น้ำตาทะลักไหล
ดีกว่าเก็บกลั้นเอาไว้จนมากหลาย
ร้องไห้ดังดังอย่างสะใจ
อย่าปล่อยให้น้ำตาตกในใยต้องทน
ไม่ต้องรอความมืดมาถึง
มีเหตุผลซึ่งร้องไห้ได้เพราะใจหม่น
ปล่อยน้ำตาให้ไหลเป็นสายชล
เพื่อระบายความหม่นให้พ้นไป
ปลอบใจตัวเองด้วยน้ำตา
และจะพบว่าเมื่อน้ำตาไหล
ความทุกข์ค่อยค่อยคลายหายไป
ตั้งสติได้หัวใจสู้จึงอยู่ทน
16 สิงหาคม 2545 11:04 น.
dokkoon
รู้จัก หรือ ไม่รู้จัก
ละอองน้ำ
อย่าพูดอีกเลย...ว่าเธอไม่เคยรักเขา
อย่าหยิบเอาลูกไม้เก่าเก่า...มาปัดฝุ่นใช้ใหม่
อย่าพูดอีกเลย...ว่าเธอเองไม่เคยมีใจ
ทั้งที่ยอมเก็บเขาไว้...ลึกซึ้ง..ชิดใกล้...เสมอมา
อย่าบอก...ว่าไม่รู้ถึงอานุภาพของความผูกพัน
อย่าพูด...ว่าที่ผ่านไปแต่ละคืนแต่ละวันมันไม่มีค่า
อย่าป้ายร้ายมาใส่...ว่าฉันไม่เข้าใจเรื่องของเธอที่ผ่านผ่านมา
.....สิ่งที่เธอทำ....
ถ้าไม่เรียกว่าโกหกกันซึ่งๆหน้า ก็เรียกได้ว่า...คนไม่รู้จักตัวเอง
dokkoon
ยอมรับว่าโกหกตลอดมา
กับคำพูดที่ว่าไม่เคยรักเขานะคนเก่ง
ที่ทำก็เพื่อสกตจิตตัวเอง
เพราะยังเกรงยังจำเขาไว้ไม่ลืมเลือน
กับความรักครั้งแรก
มันแปลกไม่มีอะไรเหมือน
ยอมรับนะว่าใจเจื่อน
แต่ไม่อยากให้ใครย้ำเตือนตลอดไป
หรือเธอจะไม่ให้โอกาส
เพราะอดีตที่เคยพลาดไม่อาจแก้ไข
แต่วันนี้ฉันก็รักเธอจนหมดใจ
เพียงไม่อาจกลับไปแก้ไขอดีตที่เคยรักใครไม่น้อยกว่าเธอ
หน้าส่วนตัว
1036
