25 กรกฎาคม 2545 10:25 น.
dokkoon
มองหาดาวพราวระยับกับราวฟ้า
ดูเหมือนว่าดาวดาษดื่นเป็นหมื่นล้าน
มีดวงหนึ่งซึ่งทรงค่าอยากพบพาน
แต่หมื่นล้านจะควานหาหนึ่งจึงพร่าตา
ส่องแสงกระพริบระยิบหน่อย
เพื่อจะค่อยหาได้พบอยากสบหน้า
หรือว่าคืนนี้ดาวชินชา
ปล่อยให้หาจนครึ่งคืนยังยืนเซา
หรือดาวเจ้าแสงกระพริบจนริบหรี่
หรือเจ้ามีหัวใจที่หงอยเหงา
หรือดาวเจ้าอ่อนแรงจนแสงเบา
วานบอกเล่าให้ฉันนั้นเข้าใจ
25 กรกฎาคม 2545 07:48 น.
dokkoon
เมื่อราตรีมิมีแสงสุริยา
ก็ใช่ว่าจะหมดไร้ในความสวย
ความมืดมิดกลับประดับระยับด้วย
สีสันสวยซึ่งกลางวันนั้นซีดเซียว
มืดมิดสนิทไปในไพรสนธ์
เห็นแสงหม่นของหิ่งห้อยดั่งพลอยเขียว
ขยับขึ้นขยับลงตรงน้ำเชี่ยว
ในไพรเปลี่ยวดุจเสริมสรรอัญมณี
เพราะมืดไม่มีแสง
แสงดาวแรงได้ระยิบไปใต้ฟ้านี้
แสงส้มสีสุกเคล้าคลุกแสงแดงขาวจึ่งมากมี
หมุนเวียนในราตรีซึ่งไม่มีในกลางวัน
เพราะสงบสงัด
เสียงลมพัดริมธารนั้นจึงลั่น
ปะปนเสียงน้ำไหลในไพรวัลย์
ที่ลดหลั่นเป็นชั้นเชิงจึงเริงรมย์
เพราะราตรีเยียบเย็น
น้ำค้างจึงได้เร้นมาคลุมห่ม
เกาะใบหญ้าระยับไปดุจไหมพรม
เคล้ากับลมที่พัดเรื่อยเอื่อยเอื่อยมา
เพราะราตรีนี้ไม่มีเธอเคียงคู่
ฉันจึงดูคล้ายเหงาหงอยคอยห่วงหา
แต่หากไม่มีราตรีที่เหงาใจใยรู้ค่า
ลึกที่สุดของอุราเธอมากค่ากว่าบรรยาย
24 กรกฎาคม 2545 23:41 น.
dokkoon
ชายหาดตื้นกับคลื่นสวย
ซึ่งร่ำรวยด้วยคลื่นขาว
แนวสนปะปนต้นพร้าว
ตลอดหาดยาวราววิมาน
ลู่ลมหวีดหวิวละลิ่วแล่น
นกนางแอ่นอ่อนไหวไม่สะท้าน
บินไหวไปมาน่าเบิกบาน
ดุจสวรรค์บรรจงสร้างช่างน่าดู
ทรายที่หาดดั่งหยาดเพชร
ขาวดั่งเก็จมณีที่งามหรู
สะท้อนแสงอาทิตย์แรงระยับพรู
เช่นดั่งอยู่บนสวรรค์วิมานแมน
ฟ้าสีเข้มเต็มไปด้วยเมฆขาว
รูปร่างราวเทพสร้างมาบนฟ้าแน่น
ขยับไปตามสายลมที่พัดแพน
ดูเหมือนแม้นเวทีที่รื่นรมย์
หากเธอได้มาร่วมฝัน
ชีวิตฉันคงสุขสม
ใต้ผืนฟ้าและทะเลที่ร่วมชม
คงเป็นภาพที่ผสมความรื่นรมย์ได้ครบครัน
24 กรกฎาคม 2545 13:46 น.
dokkoon
ไม่รู้เลยจริง ๆ
ข้าวปล้อง
ฉันตอบเธอไม่ได้
ว่าจะรักเธอนานแค่ไหน
รู้แต่ว่าวันนี้รักเธอ - - หมดทั้งใจ
แต่จะนานแค่ไหน ฉันไม่รู้เลยจริง ๆ
อย่าบอกให้ฉันนั้นสัญญา
เพราะวันเวลา - - ไม่เคยจะหยุดนิ่ง
สักวันนึงหากเธอพบ คนที่ใช่นั้นจริง ๆ
คำสัญญาของผู้หญิงคนนี้จะมีค่าอะไร
แค่ตอนนี้ เวลานี้เท่านั้น
ที่สามารถยืนยัน - - ว่ารักเธอมากแค่ไหน
บอกอีกครั้งว่ารักเธอหมดเลย หมดทั้งใจ
มากกว่านี้คงไม่ได้ เพราะหมดใจแล้วที่ให้เธอ
นี่คือความรู้สึกที่ฉันมี
คือคำตอบของความรักที่ฉันภูมิใจนำเสนอ
ร้อยถ้อยคำ ล้านคำรักที่มากมาย - - จนล้นเอ่อ
เพียงเท่านี้ พอจะแทนคำสัญญาที่ว่างเปล่า - - ได้มั้ยเธอ
dokkoon
ฉันตอบเธอได้ว่าจะรักนานแค่ไหน
แม้อนาคตจะยังไกลและไม่เคยแน่นอนเสมอ
เข้าใจดีการสัญญาอาจพลั้งพลาดอาจพบเจอ
ฉันรักเธอเพราะใจมิใช่เพ้อพร่ำเพียงวันวัน
จะรักเธอไม่นานไปกว่ากายดับ
แต่ไม่อาจนับว่านานกี่ปีอาจมีนั้น
จนสุดท้ายลมหายใจของฉัน
เธอจงมั่นใจ....ลมหายใจเฮือกสุดท้ายยังรักเธอ
ในวันนี้ฉันยังรักเธอไม่มากนัก
เพราะฉันจะรักเธอมากขึ้นเสมอ
วันที่ผ่านคืนที่ผันที่ผ่านเจอ
แต่ละนาทีรักเพิ่มขึ้นเสมอตลอดไป
อย่าให้ฉันสัญญาเวลานี้
ว่าจะมีรักให้ขนาดไหน
ไม่อาจบอกว่าจะรักแค่หมดใจ
เพราะรักที่ให้ท่วมเกินใจหลายเท่าแล้ว
ไม่ต้องการให้เธอสัญญา
เพราะรู้ว่าวันหนึ่งความหวานแหวว
อาจเปลี่ยนไปอย่างไรไม่รู้แวว
แต่ดวงแก้วมั่นใจได้.......ว่าใจฉัน......มั่นรักเธอ
24 กรกฎาคม 2545 01:11 น.
dokkoon
เขียนลงบนผืนทราย
เพื่อคลื่นจะซัดหายไปในไม่ช้า
เขียนด้วยลายมือว่าใจปวดปร่า
และไหวล้าเกือบเกินทน
เขียนลงบนผืนทราย
ตั้งใจให้สลายเมื่อคลื่นท้น
เขียนว่าสับสนสุดทานทน
กับการเป็นคนไม่สำคัญ
เขียนลงบนผืนทราย
ด้วยคำท้าทายน้ำตาหลั่น
จะลืมแล้วสิ่งร้ายๆที่ผ่านผัน
เมื่อคลื่นซัดทรายนั้นฉันจะลืม
คลื่นซัดผืนทรายลายสือลบ
เศร้าถูกกลบลบแล้วกลายเป็นปลื้ม
เหมือนฟ้าใสหลังฝนไม่หม่นครึ้ม
ตั้งใจลืมสิ่งที่เศร้าและเหงาใจ
หน้าส่วนตัว
982
