ถ้า...สิ่งนี้เรียกว่ารัก

kp1

ในวันที่เป็นวันหยุด  ในขณะที่ใครๆวุ่นวายกับการทำงานส่งอาจารย์
แต่ฉันกลับอาบน้ำแต่งตัว  เพื่อไปพบใครคนนึง   ที่ฉันไม่เคยรุ้จักหน้าค่าตา
ฉันจำได้ว่า   สาเหตุที่ทำให้การนัดหมายครั้งนี้เกิดขึ้น
มันเริ่มจาก....วันนึงฉันได้เข้าไปเล่น  โปรแกรม เชท อันนึง
การสนทนาได้เกิดขึ้นโดยใช้ตัวหนังสือ  สื่อสารไปมาระหว่างกัน
เราพิมข้อความส่งไปมา  เพียงไม่กี่ตัวอักษร...แล้วเขาก็ทิ้งตัวเลขไม่กี่ตัวไว้
เป้นสิ่งที่ใช้ในการสื่อสาร
การพูดคุยทางโทรศัพท์..เกิดขึ้นโดยฉันโทรไปหาเขาคนนี้  เป็นระยะ
ตอนแรกฉันก็แค่เห็นเป็นเรื่องสนุกๆ  แต่พอคุยๆกันไป
ฉันรู้สึกว่า  เหมือนเขามีปัญหาอะไรบางอย่าง...บางครั้งเขาก็สดใส  สนุกสนาน
แต่บางครั้งกลับเงียบงัน....จนฉันสงสัยว่าเพราะอะไร.....
เขาบอกที่อยู่ที่เขาทำงานอยุ่ให้ฉันรู้...อย่างชัดเจน
เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับตัวเขาให้ฉันฟัง..ใช่ไม่สนใจหรอกว่ามันจะจริงหรือป่าว
จนฉันรุ้สึกว่า...ฉันควรจะรุ้จักกับเขา
.................................................
วันนั้น...ฉันจึงจะไปตามนัด  เรานัดกันว่าจะไปเจอกัน  แล้วก็ดูหนังซักเรื่อง
เรานัดกัน บ่ายโมง  ที่ศูนย์การค้าแห่งหนึ่ง  ฉันโทรไปหาเขาเมื่อไปถึงที่นั่น
แต่เขายังไม่ออกมา  ให้ฉันรออีก 15 นาที  ฉันมัวเพลินกับการอ่านหนังสือเลยเวลามา 5 นาที
ฉันไม่รุ้สึกตื่นเต้นแม้แต่น้อย....เพราะอะไรไม่รุ้ซิ
ฉันออกมาที่ข้างหน้าของศูนย์การค้า   ผุ้ชายเสื้อยืดแขนยาว ต้องใช่เขาคนนั้นแน่ๆ   ฉันรุ้สึกได้
ฉันโทรไปหาเขาอีก  ฉันเห็นทันทีที่เขารับโทรศัพท์  ใช่..ใช่เขาจริงๆด้วย
ในขณะที่เขายังไม่เห้นฉันด้วย    เขาเดินเข้าไปในศูนย์การค้า  เพราะคิดว่าฉันคงอยู่ข้างใน   ฉันบอกให้เขาออกมา.....
ในที่สุดเราก็เจอกัน........เราพูดคุยกัน  เหมือนกับคนที่รู้จักกันมาแล้ว
ซักถามเรือ่งราวของอีกฝ่าย     ส่วนใหญ่ฉันจะเป็นคนถาม
เราเดินไปดูโปรแกรมหนัง.....เรือ่งที่จะดูกัน....แต่....เรือ่งที่จะดูมีรอบเย็น
เขาต้องไปทำงานที่ร้าน  ..เลยล้มเลิกการดูหนัง
เดินๆวนๆจนเมื่อยขอนั่งแล้วกัน   .....เขาเดินเร้วมากจนฉันตามไม่ทัน
ประโยคที่ฉันว่า..เขาไป...ไม่เคยเดินกับแฟนมานานหรือไงถึงได้เดินเร็วขนาดนี้..เขามองฉัน  จนฉันรุ้สึกอายที่พูดออกไป
จนแล้ว....จนรอด  ก็ตัดสินใจกินพิซซ่ารองท้อง
เราเข้าไปในร้านพิซซ่า  คนในร้านค่อนข้างเยอะ  มีเฉพาะ โต๊ะกลมที่ว่าง
เลยได้นั่งโต๊ะกลมกลางๆร้าน   แต่มีคนที่นั่งโต๊ะมุมๆของร้านเชคบิลออกไปเลย
เขาเลย...บอกว่าไปนั่งตรงนู้ดีไหม
เลยได้เปลี่ยนที่นังอีกรอบ
หลังจากสั่งๆจนเสร็จ   รอเสริฟ  ช่วงนี้ซิ..จะพูดอะไรหล่ะฉัน
ดีน่ะ...ที่เค้าพูดออกมาว่า...อยากรู้อะไรก็ถามมา
ฉันเลยได้จังหวะ  ถาม
เขาตอบฉัน..มาทันทีที่ฉันถาม...ฉันยังสงสัยว่าเรื่องจริงหรือป่าวน่ะ
แต่ฉันก็ไม่สนใจกับเรือ่งจริงไม่จริงที่เขาเล่ามาหรอก
เพราะอย่างน้อย...ฉันก็ได้รู้จักคนเพิ่มขึ้นคนนึง
เราคุยกันถึงเรือ่งเพลงบ้าง   เรือ่งงานของเขาบ้าง  ส่วนใหญ่จะเป็นเรือ่งของเขาเป็นส่วนใหญ่
ฉันดีใจจัง...ที่ได้รู้จักเขา.........
หลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น....มีเพียงฉันเท่านั้นที่รู้				
comments powered by Disqus
  • jasmine23@maildozy.com

    13 สิงหาคม 2546 17:57 น. - comment id 69395

    เราก้อมีโอกาสได้รู้จักกับเพื่อนคนนึง จากการเล่นแชทนะ แต่เราไม่ได้เจอกันหรอก เห็นแค่รูปภาพที่แลกกัน เราเป็นคล้ายๆในเรื่องที่คุณเขียนเลย

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน