เจ้ามอม

)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

ครั้งในสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 มีบ้านเรือนสองชั้นปลูกสร้างด้วยไม้หลังหนึ่ง ชั้นล่างเป็นใต้ถุนโล่ง  ซึ่งเป็นที่อยู่ของเจ้ามอมสุนัขผู้ซื่อสัตย์และสวยงามมาก  ขนของมันฟู  เคยมีคนมาขอแต่นายผู้หญิงและนายผู้ชายไม่ให้ใคร  ส่วนชั้นบนก็นายผู้หญิงและนายผู้ชายที่รักกันมาก  อาศัยเป็นเรือนหอหลังจากการแต่งงานได้ไม่นาน  เจ้ามอมเป็นสุนัขตัวผู้  มันรักนายผู้หญิงและนายผู้ชายของมันมาก 
             พอเสียงหวอเตือนภัยดังขึ้นว่าจะมีระเบิดมา  นายผู้หญิงและนายผู้ชายรวมทั้งเจ้ามอมก็หนีลงไปอยู่ในหลุมหลบภัย  ที่นายผู้ชายและเจ้ามอมช่วยกันขุดไว้  เจ้ามอมมันใช้สองขาหน้าขะยุกขุดคุ้ยเอาตามประสา  มีอยู่วันหนึ่งมีตาแปะที่รับซื้อถ้วยชาม  รับซื้อทั้งถ้วยชามทั้งใหม่และเก่า  ได้ปั่นจักรยานสองล้อผ่านเข้ามา นายผู้หญิงออกมาบอกว่าไม่ขาย  เจ้ามอมเห็นดังนั้นมันก็เห่าไล่ออกไป  เหมือนกับจะบอกเหมือนกันว่าบ้านหลังนี้ไม่ต้องการขายถ้วยชามอะไรทั้งนั้น        นายผู้หญิง และนายผู้ชาย   ก็เอ็ดเชิงหัวเราะอย่างเอ็นดูเจ้ามอม  ส่วนตาแปะก็รีบปั่นจักรยานออกไป  เจ้ามอมรู้สึกมีความสุขมาก  ที่นายผู้หญิงและนายผู้ชายรักมันมาก  ครั้นพอนายผู้ชายกลับจากทำงาน   มันก็ช่างประจบประแจงจนนายผู้ชายมีอารมณ์ขันต้องเล่นกับมัน
               หลายเดือนต่อมานายผู้ชายต้องถูกเรียกตัวไปเป็นทหาร  ก่อนไปได้บอกให้เจ้ามอมดูแลนายผู้หญิงให้ดี  และไม่เคยกลับมาเลย  ก่อนที่นายผู้ชายจะไปนายผู้หญิงได้ท้องสองเดือนเศษ  นี่ก็หลายเดือนแล้ว  ที่ปล่อยให้นายผู้หญิงและเจ้ามอมต้องตกระกำลำบาก   เงินทองที่นายผู้ชายหามาให้นายผู้หญิงเก็บเอาไว้กิน  ก็หมดสิ้น  อยู่อย่างอดๆอยากๆ   ตาแปะที่เจ้ามอมเคยไล่อยู่เป็นประจำ พอมาคราวนี้เจ้ามอมก็ไล่อีก   แต่โดนนายผู้หญิงนายเอาไม้ไล่ตี   แล้วเรียกตาแปะเข้ามา  นายผู้หญิงขายถ้วยชามจนเกือบหมดเหลือไว้แค่พอใช้  เงินที่ขายได้ก็ยังไม่พอกิน  แค่ปะทังชีวิตไปวันวัน  
 
                 นี่ก็เดือนสิบสองแล้ว  เจ้ามอมมันเริ่มชอบสุนัขสาวในหมู่บ้าน   มันกับมาบ้านทีไร   เนื้อตัวก็โชกไปด้วยเลือดที่ถูกสุนัขในหมู่บ้านรุมกัดเอา   แต่มันก็ยังพยายามไปทุกวัน    ในระหว่างที่เสียงหวอเตือนภัยดังขึ้นว่าจะมีระเบิด   เจ้ามอมก็นึกถึงนายผู้หญิง   แล้วรีบวิ่งกลับบ้าน แต่พอมาถึงหน้าบ้าน  เจ้ามอมก็เห็นระเบิดลงตรงหลุมหลบภัยพอดี  มันรีบวิ่งไปที่หลุมโดยไม่กลัวตาย   พอเข้าใกล้  ก็เห็นดินที่ถูกแรงระเบิดพังทลายทับร่างนายผู้หญิง    เจ้ามอมมันใช้สองขาหน้าขะยุกขุดคุ้ยเอาตามประสา แต่ก็จนปัญญา มันได้แต่นอนเฝ้าหลุมโดยไม่ไปไหนเลย 
	หลายวันต่อมาเจ้ามอมมันก็ทนความหิวไม่ไหว  มันเริ่มออกเดินโซซัดโซเซอย่างหมดเรี่ยวแรงไปเรี่อย  ได้แต่หวังว่าขอแค่อาหารประทังชีวิต บางวันก็เจอตามถังขยะ   แต่บางวันก็ไม่มีกิน   จนต้องนอนสลบด้วยความหิว  อยู่ที่หน้าบ้านเศรษฐีคนหนึ่ง   พอรุ่งเช้าลูกสาวเศรษฐีออกมาตักบาตร   ก็เห็นเจ้ามอมเข้า   เลยเกิดความสงสารจึงเข้าไปบอกพ่อกับแม่ให้มาดู   ทุกคนสงสารเลยตกลงพร้อมใจกันเก็บมาเลี้ยง
                     ส่วนนายผู้ชายเมื่อปลดจากการเป็นทหาร  ก็รีบกลับบ้านด้วยความคิดถึง  เมื่อกลับมาเห็นสภาพของบ้านที่เคยเป็นเรือนรัก   ก็น้ำตาไหลพรากพร้อมกับตะโกนร้องเรียกทั้งนายผู้หญิงและเจ้ามอมจนสุดเสียง  จนได้ทราบความจริงจากชาวบ้าน   นายผู้ชายถึงกับหมดแรงอ่อนล้าจนไม่มีทางไป
	เจ้ามอมหลังจากที่ได้ถูกรับเลี้ยงดูแลเป็นอย่างดี   ก็แข็งแรง สมบูรณ์   และแสดงความจงรักภักดี   ใครเข้ามาเป็นอันต้องเห่าจะกัด  ด้วยความหวงเจ้านายใหม่   มีอยู่คืนหนึ่งเจ้ามอมได้ยินเสียงมีคนปีนรั้วทางหลังบ้าน   มันคิดว่าเป็นโจรแน่ๆ   เจ้ามอมรีบวิ่งเข้าหวังว่าจะกัดโดยไม่เห่า  แต่พอมาถึงตัวแล้วได้กลิ่น   เจ้ามอมมันหยุดตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง   แล้วมันก็แสดงอาการดีใจมากแบบสุดๆ   เพราะว่ากลิ่นที่มันได้ก็คือ   นายผู้ชายที่รักของมัน   นายผู้ชายเห็นก็จำได้มันได้   และเรียกมันเบาๆ   เจ้ามอมรีบเข้าไปหา   นายผู้ชายกอดแล้วน้ำตาไหล   ตั้งแต่นั้นมานายผู้ชายก็เลิกที่จะเป็นขโมยแล้วหันมาขอทาน   ส่วนเจ้ามอมก็เลือกที่จะเดินทางลำบาก  ไปกับนายคนเก่าด้วยความผูกพันธ์  พอเวลาประมาณตีหนึ่งตีสอง  หากมีเสียงเดินเตะกระป๋องกลางถนนที่ไร้ผู้คนยามค่ำ คืน  ก็จะมีแต่ผู้ชายวัยกลางพร้อมกับสุนัขอีกหนึ่งตัว.