Meteor Rain’s day สัญญารักวันฝนดาวตก ตอนที่5

เก่งกาจ

คนที่หัวใจเธอรอคอยมาแสนนานไงผมตอบเธอมือยังคงกุมมือของเธอไว้ที่หน้าอก
	Rainไม่ตอบได้แต่ยิ้มอย่างเขินอาย ผมรู้สึกว่ายามนี้Rainน่ารักเป็นที่สุด
	ที่บ้านRain ในยามนั้นRainร้องเพลงที่ผมพึ่งร้องให้เธอฟังอย่างมีความสุข พี่ชายของได้ยินจึงเคาะประตูเรียกเธอ
	Rain พี่เข้าไปได้ไหมพี่ชายเธอถาม
	ได้ค่ะเธอตอบ เมื่อเห็นพี่ชายเธอก็ยิ้มให้อย่างมีความสุข
	อยู่ ๆก็ร้องเพลงเสียดัง เป็นอะไรมากหรือเปล่า?พี่ชายเธอเอ่ยถามพลางมองเธอแล้วยิ้ม
	ไม่มีอะไรนี่คะเธอตอบพลางหลบตาพี่ชายเหมือนไม่อยากให้รู้ความในใจ
	ไม่อย่างนั้นหรือ? กำลังมีความรักหรือเปล่า?พี่ชายเธอถามจี้จุด
	เธอไม่ตอบ ได้แต่ยิ้มให้พี่ชาย พี่ชายเธอจึงถามต่อ
	กับผู้ชายคนนั้นหรือเปล่า??พี่ชายเธอถามพลางมองRainเหมือนต้องการสังเกตบางอย่าง
	พี่เห็นเค้าหรือคะ?เธอถามอย่างตกใจเล็กน้อยที่พี่ชายเธอเห็น พี่ชายเธอพยักหน้ายอมรับ
	รู้ไหมทำไมพี่ถึงเลิกเป็นนักเลงพี่ชายของRainเดิมที เป็นนักเรียนที่เป็นนักเลงที่อันธพาลคนหนึ่งก็ว่าได้ แต่วันหนึ่งเมื่อเขาได้รู้จักกับสิ่งหนึ่งชีวิตเขาก็เปลี่ยนไป
	ไม่รู้ค่ะ Rainตอบในใจเริ่มสนใจว่าพี่ชายจะกล่าวสิ่งใด
	ความรักไง ตอนนั้นเมื่อพี่เจอพี่สะใภ้ของเธอพี่รู้แต่เพียงว่าตัวเองต้องดีกว่าที่เคยเป็น เพื่อคนที่เรารักพี่ชายเธอเล่า
	และพี่ก็ทำได้.. Rainกล่าวพลางยิ้มให้พี่ชาย ในยามนี้หากใครคุยกับเธอเรื่องความรักเป็นอันต้องถูกคอเธอเป็นที่สุด
	แต่เธอรู้ไหม?อานุภาพของความรักมันรุนแรงพอ ที่จะทำให้พี่คิดอยากจะตายตาม เพราะทนที่จะต้องสูญเสียพี่สะใภ้ตลอดกาลไม่ได้พี่ชายเธอเล่าต่อด้วยหน้าตาเศร้าหมอง
	แล้วทำไมพี่ถึงคิดเลิกฆ่าตัวตายล่ะคะ Rainถามพี่ชายถามด้วยสีหน้าจริงจังเช่นกัน
	เพราะความรักไงพี่ชายเธอตอบพร้อมยิ้มให้เธอ หากแต่Rainไม่ยิ้มตอบ  
	หนูไม่เข้าใจ Rainเอ่ย
	เธอคงสงสัยว่าพี่มาเล่าเรื่องนี้ให้เธอฟังทำไมพี่ชายRainหันมาถามด้วยสีหน้าที่จริงจัง
	Rainส่ายหัวปฏิเสธ แต่ในใจตั้งใจสิ่งที่พี่เธอต้องการจะกล่าวต่อไปนี้
	ความรักมันน่ากลัวนะRain เธอจะทนได้จริง ๆหรือในวันที่เธอต้องสูญเสียสิ่งที่เธอรักไป...
	และแล้วRainก็เข้าใจว่าพี่ชายเธอไม่ต้องการให้เธอเจ็บปวดในยามที่สูญเสียคนรัก เพราะมันเป็นสิ่งที่ทรมานทั้งร่างกายและใจเป็นที่สุด แต่เธอก็ยังต้องการที่จะรักใครสักคนอยู่ดี อย่างยากที่ใครจะทัดทานได้ หากแต่ในใจก็ยังสงสัยว่าเมื่อวันที่น่ากลัวนั้นมาถึง เธอจะทนได้จริงหรือ
	
	วันหนึ่งหลังจากเลิกเรียนRainเดินคิดอะไรเรื่อยเปื่อยจนมาถึงประตูหน้าโรงเรียน ทันใดนั้นผมก็ขี่รถมอเตอร์ไซต์ ขวางหน้าเธอ เธอสงสัยว่าผมเป็นใคร เพราะขณะนั้นผมสวมหมวกกันน็อค 
	ทันทีที่ผมถอดหมวกกันน็อค เธอจำได้ทันทีว่าเป็นใคร 
	จากนั้นเธอก็ยิ้มให้ผมอย่างอ่อนหวานที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นเธอมา
	ผมพาเธอมายังที่ที่หนึ่ง ที่แห่งนั้นเป็นสนามกว้างใหญ่ รอบ ๆมีต้นไม้ปลูกเป็นแนวรั้ว 
	ผมชอบมาที่นี่ ผมเป็นเด็กกำพร้ามาแต่เด็ก ทุกทีที่เศร้าใจ  ผมจะมานอนดูดวงดาวในสนามนี้ ทุกทีที่มองดวงดาว มันทำให้ผมรู้สึกว่ายังมีคนที่ผมรักอยู่เป็นเพื่อนผมที่นี่
	 เค้าว่ากันว่า ปีหน้าจะมีปรากฏการณ์ฝนดาวตกเธอกล่าวลอย เหมือนต้องการให้ผมเลิกคิดถึงเรื่องที่เศร้าหมองในใจทั้งหมด
	ปีหน้าเรามาดูฝนดาวตกด้วยกันไหมผมเอ่ยปากชวนเธอ
	พูดถึงเรื่องฝนดาวตก ทำให้นึกถึงนิทานเรื่องหนึ่งเธอเปลี่ยนหัวข้อสนทนา แต่ไม่ยอมสบตาผม
	ยังไงหรือ?ผมหันไปถามเธออย่างสนใจขึ้นมา
	สมัยก่อนมีเจ้าหญิงทรงต้องการเลือกคู่ แต่มีข้อแม้ว่าคนที่ต้องการเป็นคู่ครองของพระองค์ต้องบันดาลฝนดาวตกมาให้ เจ้าเมืองต่าง ๆ ต่างถอดใจว่าตนเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาจะสามารถนำดวงดาวมาทำเป็นฝนดาวตกได้อย่างไร แต่วันหนึ่งเนื้อคู่ของเจ้าหญิงก็มาถึง และสามารถบันดาลฝนดาวตกตามความปรารถนาของพระองค์
	เจ้าชายทรงบันดาลฝนดาวตกได้อย่างไร?ผมถามเธออย่างสนใจทันทีเมื่อเห็นเธอเงียบไป
	เจ้าชายทรงจับหิ่งห้อยพันตัว และมาปล่อยในที่รโหฐานของเจ้าหญิงในเวลากลางคืน เจ้าหญิงเห็นอย่างนั้นทรงถูกพระทัยมาก และรับรักเจ้าชายในที่สุด ทั้งสองครองรักกันอย่างมีความสุข
	จบแล้วหรือผมถามเธอทันทีที่เห็นเธอเงียบ
	เรื่องไม่จบลงง่ายๆ จากนั้นเจ้าชายก็ทรงต้องออกไปรบกับ ในระหว่างที่เจ้าชายออกไปรบ เสด็จพ่อของเจ้าหญิงก็นึกว่าเจ้าชายทรงสิ้นพระชนม์ไปแล้ว เลยต้องการให้เจ้าหญิงทรงแต่งงานใหม่กับคนที่พระองค์หาให้
	เจ้าหญิงทรงทำยังไงต่อไปละผมถามเธอต่อทันที
	เจ้าหญิงทรงเลือกที่จะตายตามเจ้าชายไปด้วยการเสวยยาพิษ หลังจากนั้นหนึ่งปีเจ้าชายก็ทรงกลับมา แต่ทรงต้องเสียพระทัยเพราะทราบว่าพระชายาของพระองค์สิ้นพระชนม์ ดังนั้นทรงชักกริชออกมาและแทงที่ดวงใจของพระองค์ ทรงสิ้นพระชนม์ทันทีข้างๆกายเจ้าหญิง จากนั้นฝนดาวตกก็โปรยลงมาเหมือนรับรู้ในความรักของทั้งสองพระองค์
	แล้วยังไง?ผมถามต่อ
	จบแล้วเธอตอบพลางนอนมองดวงดาว ผมนอนโดยหันหัวทางเดียวกับเธอ แต่ปลายเท้าไปอีกข้างหนึ่ง
	ถ้าเธอเป็นเจ้าชาย เธอจะตายตามเจ้าหญิงไหมผมถามเธอ
	โง่เหรอ ใครจะยอมตายตามละ สำหรับฉัน คนที่ฉันรักไม่จำเป็นต้องมอบชีวิตทั้งชีวิตมาให้  แต่ขอแค่ใจทั้งใจมาให้ฉันคนเดียวก็พอเธอกล่าวพร้อมมองผมด้วยสีหน้าจริงจัง
	ถ้านายคิดว่าตัวเองทำได้ พรุ่งนี้ก็ไปรับฉันด้วย แต่ถ้าคิดว่าตนเองทำไม่ได้ก็อย่าให้ฉันเห็นหน้าอีกเธอกล่าวจบก็เดินจากไปทันทีและไม่รอฟังคำตอบจากผม
	ผมได้แต่ยิ้ม คิดในใจคนที่โรแมนติกเห็นจะเป็นเธอเสียมากกว่า และคิดจะทำบางสิ่งบางอย่างเพื่อเธอ
	จากวันนั้นไม่นาน ก็เป็นวันแสดงไวโอลีนเดี่ยวของRain  
	บทเพลงที่เธอเล่นนั้น เป็นเพลงเดียวที่ผมร้องให้เธอผมจำได้ดี 
	ผมรู้สึกว่าบทเพลงนี้พอนำมาเล่นกับไวโอลีน ช่างไพเราะที่สุด ที่ผมรู้สึกอย่างนั้นคงเป็นเพราะเจ้าความรักที่เริ่มก่อขึ้นในใจอย่างเงียบ ที่ทำให้ผมเห็นหรือฟังอะไรก็สวยงามและดีไปหมด
	Rainเห็นผมเธอยิ้มจากนั้นก็บรรเลงเพลงต่อ ผมรู้สึกว่าทุกคนที่มาชมการแสดงของเธอนิ่งฟังอย่างตั้งใจ
	ทันที่การแสดงของRainจบทุกคนปรบมือดังสนั่นด้วยความชื่นชมรวมทั้งตัวผมด้วย
	หลังจากที่เธอแสดงเสร็จเธอก็เดินมาหาผม
	ว่างไหมวันนี้ผมถามเธอพลางยิ้มให้เธอ เธอยิ้มทันทีที่เห็นผม การที่เห็นผมในวันนี้เท่ากับว่าผมยอมรับเงื่อนไขของเธอทั้งหมด ผมยอมรับเธอเข้าไปในใจแล้ว และเธอละจะเป็นอย่างผมบ้างไหม
	จะพาฉันไปไหน?เธอถามอย่างสงสัย 
	เดี๋ยวก็รู้เอง...ผมกล่าวพลางฉุดมือเธอวิ่งไป ในใจRainคงสงสัยว่าจะพาผมไปไหน
	เมื่อมาถึงที่ที่หนึ่ง
	พาฉันมาที่นี่ทำไมดึกดื่นอย่างนี้?เธอถามอย่างสงสัย ผมไม่กล่าวสิ่งใดแต่ยิ้มให้เธออย่างอบอุ่น
	หลับตาก่อนสิผมกล่าว
	หลับตาทำไม?เธอถามพร้อมไม่ยอมทำตามผม