** ทัศยุราชันย์(เจ้าหญิงเฌอมาลย์เทพอัปสร) **

แก้วประเสริฐ

                                                  บทที่  ๑๘
                                       เจ้าหญิงเฌอมาลย์เทพอัปสร
ยิ่งประดับไว้อย่างสวยงามกว่ายิ่งนัก มีฉัตรแก้วจับขอบด้วยทองคำ
ห้อยไว้ด้วยพู่ระย้าพลิ้วไสวตลอดเวลา  สะท้อนแสงหลากสีสันไปมา
 มีเหล่าทโมนไพรที่มีรูปร่างอ้อนแอ้นอรชรกำลังถวายงานพัด
โบกอยู่ทั้งสองข้างใกล้  บนแท่นประทับยกสูงนั่งไว้ด้วยจอมทโมนไพร
รูปกายสูงใหญ่มีขนเป็นประกายสีทองเหลืองอร่ามดูเด่นสง่างามน่าเกรงขาม 
 ทโมนยักษ์ทั้งสองก็รีบน้อมกายตรงเข้าไปทูลถวายรายงานทันที
หลังจากรับฟังการรายงานของทโมนไพรยักษ์ ก็หันหน้ามามององค์ยุพราช   
ท่านท้าววานิระหะหรือนัยหนึ่งทโมนไพรขนสีทองทรงลุกขึ้นจาก
พระราชอาสน์ที่ประทับก้าวตรงเข้าต้อนรับองค์พระยุพราชสิงหะฤทธาทันที
     เมื่อเป็นดังฉะนี้องค์พระยุพราชก็ทรงน้อมพระวรกายถวายบังคมแด่
ท่านท้าววานิระหะ พลางเจ้าชายสิงหะฤทธาได้ทรงตรัสขึ้นว่า
     “ถวายพระพรทรงพระเจริญพระเจ้าข้า” องค์ชายน้อมถวายความเคารพ
   “กระหม่อมมาครั้งนี้มิได้หมายที่จะมาสร้างความเดือดเนื้อร้อนพระหฤทัย
ให้เป็นที่ระคายเคืองแก่พระองค์ก็หาไม่ เพียงเพื่อใช้เป็นที่พักอาศัยชั่วคราว
โดยกระหม่อมมิทราบมาก่อนเลยว่าสถานที่แห่งนี้จะตกอยู่ใน
พระราชอำนาจของพระองค์เนื่องจากเห็นเป็นป่าเขาลำเนาไพร
ให้เหมาะแก่การจัดวางกำลังรี้พล  หากมิฉะนั้นก็จะเข้ามาเพื่อ
ทูลขอพระบรมราชานุญาติแด่พระองค์ก่อนจะทำการในครั้งนี้ พระเจ้าข้า”
 ทรงทูลน้อมกายถวายให้ทราบ
   ครั้นจอมวานรได้รับฟังและเห็นความองอาจสง่างดงาม ดั่งชายชาติอาชาไนย
ตลอดจนอากัปกิริยามารยาทนุ่มนวลขององค์พระยุพราชแห่งสิงหะนครเช่นนี้
ก็ให้บังเกิดความพอใจในพระราชหฤทัยพระองค์  แด่เจ้าชายพระองค์นี้ยิ่งนัก   
ครั้นแล้วพระองค์ก็ทรงชำเลืองหันไปตรวจสอบเจ้าชายก็เห็นเพียง
แต่ทรงนำเหล่าทหารมาเพียงเล็กน้อยนับได้เพียงแค่แปดนายเท่านั้น  
  พระองค์ก็ยิ่งทรงพึงพอพระราชหฤทัยยิ่งๆขึ้น แสดงถึงจิตใจห้าวหาญ
           ดังนั้น องค์เจ้าเหนือหัวแห่งทโมนไพรก็ทรงยิ้มแย้มแล้ว
พระองค์ได้ทรงตรัสแก่เจ้าชายสิงหะฤทธาขึ้นว่า
    “เมื่อก่อนที่จะมาเราก็ทราบกาลครั้งนี้แล้วจากการพยากรณ์ดวงดาว
พอจะทราบแล้วว่าอีกไม่กี่เพลานี้   จะมีหน่อเนื้อเชื้อกษัตริย์เสด็จมา
ถึงยังที่แห่งนี้ และให้เหล่าทหารคอยเฝ้าดูตรวจสอบว่าจะจริงประการใด
หากพบแล้วให้รีบกลับมารายงาน คงจะเป็นเพราะเข้าใจผิดกันและกัน
จึงสร้างความยุ่งยากเกิดขึ้นจนได้” องค์ท้าวานิระหะทรงตรัสกังวาน
     “ในเมื่อเป็นเหตุการณ์ขึ้นดังนี้เราเองก็เสียใจและต้องขออภัยด้วยนะ
 หากแต่ท่านมายังสถานที่แห่งนี้ด้วยเหตุอันใดฤารึ”
     “การครั้งนี้เนื่องด้วยเสด็จพ่อสิงหะราชแห่งสิงหะนครของหม่อมฉัน 
ให้กระหม่อมมาหยั่งเชิงทัพของฝ่ายท่านท้าวนิลกาฬแห่งกาฬคีรีเพื่อเข้ามา
จะทำศึกกับนาครินทนาครแย่งชิงน้ำอมฤต พระจ้าข้า” ทรงทูลตอบ
     “หากการนี้องค์ชายมิได้มีพระประสงค์ต่อน้ำอมฤตศักดิ์ที่อยู่ในการดูแล
ของนาครินทนาครแล้วไซร้  เราก็จะขอต้อนรับท่านทั้งหลายด้วยความยินดี
  หากมาดแม้นผิดกว่านี้แล้ว เห็นทีเราจะต้องเข้าต่อสู้กันถึงแม้หากจะต้อง
ตกตายไปจนหมดสิ้นก็ตามที  เพราะด้วยเป็นพระบัญชาจากสรวงสวรรค์
ให้เราและเหล่าทหารคอยเฝ้าปกป้องรักษาไว้ด้วยนะท่าน”ท้าวเธอทรงตรัส  
     “หามิได้พระเจ้าข้า เมื่อก่อนนี้เสด็จพ่อก็คิดมุ่งหมายแก่น้ำอมฤตศักดิ์สิทธิ์นี้
เหมือนกันแต่ต่อมา   พระองค์ทรงใคร่ครวญแล้วเห็นว่าไม่สมควรยิ่งนัก
อีกขัดต่อบัญชาสวรรค์  หากท้าวนิลกาฬได้ไปก็จะเป็นที่เดือดร้อนกันไปทั่ว
         จึงมอบหมายให้ข้าพระพุทธเจ้ามาเอง คอยสอดส่องดูแลช่วยเหลือลับๆและ
ร่วมประสานงานกับองค์พระยุพราชแห่งทันทะกะนครในการสู้รบอีกทางหนึ่ง
 ซึ่งองค์ยุพราชได้ยกพหลพลไกรเดินทางล่วงหน้ามาแล้วยังทิศใต้ของนครนี้
เพื่อเข้าร่วมปรึกษางานหาทางยับยั้งทางฝ่ายท่านท้าวนิลกาฬที่ทรงมักใหญ่ใฝ่สูง
เสาะค้นหาวิธีการเพื่อชะลอการกำเริบสืบสานต่อไปภายหน้ากับพระยุพราช
ทันทะกะนครช่วยเหลือกันและกันพระเจ้าข้า” องค์พระยุพราชทรงกล่าว
       “ถ้าเป็นดั่งที่ท่านกล่าวมานี้  เราก็ให้รู้สึกสบายใจยิ่ง ฉะนั้นเราขอเชิญ
ท่านยุพราชเข้าพักในสถานที่นี้และภายในเมืองเราก่อนเพื่อจะรวมปรึกษาหารือ
 เราจะจัดการถวายต้อนรับและจะมอบกำลังพลของเราเข้าร่วมทำการครั้งนี้
แก่ท่านด้วยเป็นพิเศษ อย่าขัดใจเราเลยนะท่าน”  พระองค์ทรงกล่าวขึ้น
        “นับว่าทรงเป็นพระมหากรุณาธิคุณยิ่งด้วยแล้วพระเจ้าข้า ” 
 องค์พระยุพราชแห่งสิงหะนครรีบก้มพระวรกายถวายน้อมรับพระบัญชาทันที
    “นี่แนะท่านมุขอำมาตย์ท่านจงเตรียมต้อนรับพระยุพราชด้วยเสมอองค์กษัตริย์
ตลอดจนส่งเครื่องบริโภคไปยังเหล่าทหารที่พักยังยอดเขานิละวานรคีรีมาศ
 แล้วเชิญพระราชธิดาออกมาต้อนรับองค์พระยุพราชแห่งสิงหะนครด้วย
ทุกๆอย่างอย่าให้ขาดตกบกพร่องแต่ประการใด   แล้วแจ้งให้เหล่าประชา
ทุกๆท่านทั้งพระนครคืนสู่สภาพดั่งเดิมได้แล้วด้วยนะ”  
องค์ท้าววานิระหะทรงหันมาตรัสแก่เหล่าทหารและบรรดามุขอำมาตย์ฝ่าย
ปกครองของพระองค์
   “รับด้วยเกล้าพระเจ้าค่ะ” เหล่าบรรดาขุนทหารและมุขอำมาตย์ทั้งปวง
ต่างพากันน้อมกายถวายรับคำพระบัญชาเจ้าเหนือหัวโดยพร้อมเพรียงกัน
          ส่วน องค์พระยุพราชสิงหะฤทธาให้ทรงสงสัยยิ่งนัก  พระราชธิดา
ของท่านท้าวเธอนั้นจะทรงรูปลักษณ์ฉันท์ใด เพียงแต่ทรงดำริในพระราชหฤทัย
 พลางหันมาสั่งยังองครักษ์
   “ท่านสุระกำพล  ขอให้ท่านรีบกลับไปแจ้งยังท่านแม่ทัพด้วยว่าให้เตรียมจัด
กำลังรี้พลเข้าพักยังสถานที่นี้ได้ แล้ว   และรีบจัดสร้างพลับพลาให้แก่เราด้วย
 หากเสร็จสิ้นกิจธุระทางนี้เราก็จะรีบเดินทางกลับ”
    “รับด้วยเกล้าพระเจ้าข้า”  สุระกำพลองครักษ์รับพระบัญชา
แล้วน้อมกายถวายบังคมต่อองค์ท่านท้าววานิระหะและองค์พระยุพราช
ถดถอยออกมานอกท้องพระโรงแล้วเหาะกลับไปยังกองทัพทันที
    บัดดลสภาพแปรเปลี่ยนก็บังเกิดขึ้นภายในท้องพระโรงทันที 
องค์เจ้าเหนือหัวแห่งนครนี้ตลอดจนเหล่ามุขอำมาตย์ข้าราชบริพาร
และเหล่าขุนทหารทั้งหลาย ร่างกายก็พลันกลับกลายเป็นบุรุษรูปงาม
ประทับเหนือยังแท่นพระราชอาสน์ เหล่าข้าราชบริพารทั้งหลายต่าง
ล้วนที่มีร่างกายองอาจสง่างามยิ่งนัก เป็นที่ตกตลึงแก่องค์พระยุพราช
และเหล่าทหารองครักษ์ทั้งแปดนายในการแปรเปลี่ยนเช่นนี้
    ยิ่งบรรดา ภายในปราสาทห้องพระโรงที่ใช้ในการต้อนรับแก่องค์พระยุพราช 
ก็ประกอบไปด้วยสิ่งบันเทิงใจมากมายทั้งหลาย 
       ภายในมีกลิ่นหอมหวนยิ่งนัก   อีกทั้งเหล่าบรรดานางอิสตรีที่สวยสด
งดงามแต่ละนางอรชรอ้อนแอ้นรูปทรงตระการตา  และตลอดจนเครื่อง
อุปโภคบริโภคถูกจัดวางไว้สวยงามปานประหนึ่งสรวงสวรรค์ คลอเคล้า
ไปด้วยเสียงร้องบรรเลงและมโหรีที่คอยต้อนรับเสด็จ 
 นางรำที่คอยฟ้อนรำถวายหาได้มีรูปร่างอย่างทโมนไพรก็หาไม่
 กลับมีเรือนร่างสวยงามปานประหนึ่งดังเทพอัปสรก็มิปาน  ส่วนที่ที่กำลัง
ร่ายรำอยู่เป็นที่เจริญหูเจริญใจแก่องค์พระยุพราชและเหล่าองครักษ์
ถึงกับต้องเบิ่งตาค้างไปตามๆกัน  ทำให้องค์พระยุพราชที่ฉงนสงสัยอยู่
เก่าก่อนก็ถึงกับแปรเปลี่ยนพระดำริภายในพระหฤทัยนี้ทันที 
      พระองค์ถึงกับทรงรำพึงว่า คงจะเหมือนสภาพกับนครของเราเป็นแม่นมั่น
 หรือว่าพระมเหสีขององค์ท้าววานิระหะ จะทรงเป็นมนุษย์หรือเทพ
เป็นแน่แท้ทรงฉงนพระทัย  ก็เป็นจริงดั่งที่ทรงปรารมภ์ในพระหฤทัย
    เมื่อองค์พระธิดาทรงเสด็จเข้ามาสู่สถานต้อนรับ ยิ่งสร้างความตื่นตลึง
แก่พระองค์และเหล่าทหารองครักษ์ไปกว่าเดิม  ด้วยพระวรกายของ
พระราชธิดาสวยสง่างดงามแพรวพราวไปด้วยรัศมีที่แผ่กระจายไปทั่ว
ปานประหนึ่งเทพไท้บนสรวงก็มิปาน  ท่านท้าวเธอตรัสกับองค์ยุพราชว่า
        “ท่านยุพราชทำตัวตามสบายเถิดนะ นี่คือราชธิดาองค์เดียวของเรา”
 พระองค์ทรงตรัส  แล้วผายพระหัตถ์มาทางราชธิดาของพระองค์
       “นี่คือลูกหญิงเฌอมาลย์”แล้วทรงหันกล่าวกับพระราชธิดา
“ท่านนี้คือองค์ยุพราชสิงหะฤทธาแห่งสิงหะนครที่ทรงมาเป็นแขก
บ้านเมืองเรา”
  พระองค์ทรงตรัสด้วยแย้มยิ้มผ่องใส
         “อ้อๆ...ท่านคงสงสัยในรูปลักษณ์ของเรากระมังดังที่เห็นฉะนี้
 เราขอบอกแก่ท่านว่าอันที่จริงเราเป็นเทพบนสรวงสวรรค์ชั้นดาวดึงส์
ของจอมเทพสวรรค์นี้    เมื่อเราได้รับพระบัญชาจากพระองค์ให้ลงมา
ปกป้องอาณาเขตแห่งเทือกเขานี้ เป็นด่านคุ้มครองปกป้องอาณาเขตไว้
จึงได้แปลงร่างกายเราและเหล่าเทพยาดาที่ติดตามเราลงมาจากฟากฟ้าต้อง
กลายร่างเป็นทโมนไพรเพื่อมิให้เป็นที่สงสัยแก่คนทั่วไปทั้งหลายนะ”
 พระองค์แถลงแก้ความสงสัย ให้องค์พระยุพราชทราบความเป็นไปมา
      “เราเองนี้มีชื่อบนสวรรค์นี้ว่า “วชิระวรุณเทพบุตร พระมเหสีเรา
ทรงพระนามว่าสุมาลีเทพอัปสร และลูกเรานี้ทรงพระนามว่า 
“เฌอมาลย์เทพอัปสร” ส่วนบรรดาไพร่พลของเราล้วนเป็นเทพบุตร
และเทพธิดาทั้งสิ้น  ที่ต่างมีรูปร่างเป็นทโมนไพรอันน่าเกลียดน่ากลัวนั้น 
เพื่อกำบังรูปลักษณ์มิให้เป็นที่สงสัยแก่คนอื่น    ได้มาเนรมิตพักอาศัยอยู่ที่นี่
ตลอดจนมหาปราสาทและสิ่งสร้างทั้งหลายเพื่ออำพรางตาไว้เท่านั้นเอง”
   องค์ท้าวเธอทรงตรังดังนี้เนื่องจากทรงพึงพอพระราชหฤทัยในองค์ยุพราช
องค์นี้ยิ่งนักที่ทรงมีพระวรกายสง่างามสมดั่งชายชาติทหารกล้า ซ้ำยังมีกิริยา
ที่อ่อนละมุนวาจาอ่อนหวาน แต่ดวงพระเนตรคมกล้ายิ่งนักปานประหนึ่ง
สายฟ้าดุจดั่งซุกซ่อนความเก่งกาจมิให้ผู้หนึ่งผู้ใดแลเห็นได้ทั้งความกล้าหาญ				

ภาพประกอบด้านล่างเป็นของคุณ เฌอมาลย์ ขอรับ...แก้วประเสริฐ.