15 ธันวาคม 2545 19:35 น.
idaho
๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏
๏ จรจากพรากถิ่นนี้..............น้ำตา เนืองนอง
หมายมั่นหลบอุรา...................ซ่อนไว้
เพียงพักผ่อนกายา...............ยามเหนื่อย
เพราะพ่ายพิษกาลไซร้.........อ่อนล้ากำลังฯ
๏ ยังรักพันผูกล้ำ.................โคลงกลอน
ถ้อยคำทุกบทตอน...............แต่งไว้
อาจด้อยมิศุภร.....................เลอค่า
กวีมัดใจให้...........................ติดห้วงห่วงคำฯ
๏คลายเรื่องรุกรุมล้ำ...........จักคืน มานา
หมายมั่นรักแผ่นผืน.............แห่งนี้
ขอจงช่วยหยัดยืน................อยู่อย่าง ยืนยง
อบอุ่นอวลอย่าลี้..................หลบร้างจากกันฯ
๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏
15 ธันวาคม 2545 17:50 น.
idaho
ในวันเวลาที่ว้าเหว่อย่างที่สุด
ลมหายใจก็เกือบจะหยุดเพราะความเหงา
ฉันยังมองเห็นดวงจันทร์ยิ้มอย่างเศร้าๆ
กับความรู้สึกสีเทาที่เดินเข้ามาครอบคลุมหัวใจ
แลทอดสายตาไปเบื้องหน้า
รู้สึกกังขาตัวเธอหายไปไหน
วันนี้....วันที่ฉันต้องการจะมีใคร
เอื้อมมือออกไปสัมผัสได้เพียงแค่ลมที่พัดอย่างบางเบา
พยายามสร้างเหตุผลเพื่อหลอกตัวเอง
กลัวเกรงเหลือเกินที่เรื่องเราจะคล้ายนิยายน้ำเน่า
ตอนจบคงไม่ยากเกินจะเดา
เหลือเพียงความเหงาเมื่อจบบริบูรณ์
............................
15 ธันวาคม 2545 13:09 น.
idaho
ป่วยหนักจนเกือบจะตาย
เป็นโรคแสนร้ายเกินการรักษา
คุณหมอก็แทบจะหมดปัญญา
หนทางรักษาโรคให้บรรเทา
ชีพจรก็เต้นผิดจังหวะ
สภาวะแทรกซ้อนเข้ารุมเร้า
คลื่นหัวใจเดียวแรงเดียวเบา
หนาวหนาวร้อนร้อนคล้ายจะเป็นลม
หยับยาทำใจพร้อมกับน้ำ
พยายามกลืนแม้แสนจะขม
ยาแก้แพ้หยิบขึ้นมาอม
ผ่อนคลายอารมณ์พร้อมปิดเปลือกตา
เพราะเห็นเธอจูงมือกับเขา
อาการที่เกือบบรรเทาก็กลับมาหา
ประวัติการเป็นโรคมีที่มา
ก็เพราะว่าเธอหักอกกัน
..............................
14 ธันวาคม 2545 17:29 น.
idaho
๏ รอยบุญเราร่วมสร้าง.........พลางหนุน
จิตผูกอิงแอบบุญ...................ไป่ร้าง
รักล้นอิ่มเอิบอุ่น.....................อาบชุ่ม หทัยนา
ใจหล่อรวมหลอมกว้าง-.........กว่าฟ้าแดนสรวง๚
๏ ดวงจิตจำห่างพ้น..............พรากพี่
เจ็บดั่งมีดเจียนฤดี..................ลึกร้าย
แหนงวารหน่ายดิถี................ถวิลแว่ว
ลมกู่หลอนโสตคล้าย..............พี่คล้อยคืนหา๚๛
11 ธันวาคม 2545 12:18 น.
idaho
ปีนป่ายตระกายสูงมุ่งสู่คาน
ตั้งมั่นประมาณการฝันเอาไว้
หอคอยงาช้างปีนขึ้นไป
หวังใจไขว่คว้าถึงยอดคาน
กลัวเกรงนั่นหรือคือน่าขัน
กลับกันดันกล้าและอาจหาญ
กลัวใยได้ชื่อว่าขึ้นคาน
ดีกว่าพบพานพ่ายแพ้คน
สุขอารมณ์ไร้เรื่องชวนปวดหัว
เอาแต่มัวเกรงหนาวจะนอนขม
อย่าได้คิดข้องใจในอารมณ์
อย่าร้อนรนพูดมั่วซั่วกลัวขึ้นคาน
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟidaho
หน้าส่วนตัว
583
