11 กันยายน 2545 03:10 น.
idaho
คือจุดหมายปลายทางเสกสร้างฝัน
โปรดอย่าหวั่นก้าวไปไม่เหน็บหนาว
แม้หนทางที่เดินอาจจะยาว
จะขอก้าวไปพร้อมด้วยอีกคน
วันเวลาเก่าเก่าที่เฝ้าคิด
สิ่งไหนผิดอยากให้ปล่อยล่วงพ้น
ที่เดินอยู่อาจเป็นทางที่วกวน
พร้อมสู้ทนพาเธอเดินออกพ้นทาง
อาจเหม่อเศร้าเหงาบ้างวันฝนปราย
เมื่อฝนหายคงมีอีกหลายอย่าง
ชีวิตมิได้จะหยุดย่าง
แม้ฝนพร่างตกบ้างจะเป็นไร
ลมหายใจจักไม่มีวันหมด
แม้เลี้ยวลดต้องค้นพบสิ่งสดใส
แสงตะวันพรุ่งนี้พร้อมวันใหม่
ให้เธอเดินก้าวไปจูงมือกัน
11 กันยายน 2545 02:38 น.
idaho
ตะวันดับลับหายจากปรายฟ้า
ใครหนอมาพาสุรีย์เที่ยวหนีหาย
ความมืดมาปกคลุมกำจรจาย
คล้ายหัวใจโดนดับโดยฉับพลัน
เฝ้ามองหาดาวตะวันอยู่แห่งไหน
จะตามได้หนใดกันเล่านั่น
อยากจะรู้ใครหนอดับตะวัน
อิทธิฤทธิ์กล้าหาญปานใดเชียว
10 กันยายน 2545 21:27 น.
idaho
ผืนธงโบกสะบัดพัดปลิวตามลม
เด็กน้อยยืนตรงเมื่อ 8 นาฬิกา
เสียงเพลงชาติกระหึ่มก้องว่า
.เป็นประชารัฐ ผไทของไทยทุกส่วน.
เด็กน้อยล้วนร้องพร้อมเพรียงกัน
ยืนตรงองอาจท่าทางขึงขัง
จบเพลงชักแถวเข้าห้องเรียนฉับพลัน
ตรงรี่ที่นั่งประจำตัว
คุณครูเดินเข้าห้องมา
หัวหน้าร้องบอกว่านักเรียนเคารพ
ครูให้ท่องสูตรคูณสามจบ
พอครบแล้วถึงเริ่มเรียนกัน
สองหนึ่งสอง
สองสองสี่
สองสามหก
10 กันยายน 2545 20:30 น.
idaho
......ฝึกเขียนเรียงร่ายร้อย.คำโคลง
คิดส่งสายใยโยง.........พี่คล้อง
สายบ่ายค่ำทุกโมง..........เพียรท่อง ตามกฎ
หวังเพื่อจารึกน้อง........ชื่อนี้ ในใจ
........บางคำอาจดูไร้...ความนัก
แต่มั่นใจที่จัก...ก่อไว้
เขียนโคลงดั่งศรปักจิตใคร่ ครวญนา
เพียงสิ่งอาจเกิดได้......เร่งร้อย คำโคลง
10 กันยายน 2545 20:08 น.
idaho
อันมนุษย์ทั้งหลายอยู่ใต้กฎ
ตัวกำหนดจองจำทั้งชีวิต
สังคมครอบหลอนหลอกในดวงจิต
ชี้ถูกผิดผูกมัดน่ารำคาญ
สำคัญว่าตนนั้นเจริญแล้ว
ผ่องเพริศแพร้วศิวิไลเลิศไพศาล
สร้างกำหนดกฎกรอบทรมาน
ผลาญวิญญาณแห่งเสรีที่ควรเป็น
ดูดั่งเช่นฝูงวิหกและนกกา
โผผินบินไปมาไม่ทุกข์เข็ญ
อิสระรายรอบร่ายบรรเลง
มีบทเพลงของชีวิตไร้จองจำ
มนุษย์นั้นผูกพันตนเองไว้
ภาระใหญ่แบกไปทำไมนั่น
เรื่องกามเรื่องกินเรื่องเกียรตินั้น
กดดันผลาญสุขทุกข์ในใจ
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟidaho
หน้าส่วนตัว
725
