20 มีนาคม 2545 01:26 น.
Jeminine
มีเพียงความรักเท่านั้น....ที่ทำได้
เมื่อความรักเต็มไปด้วยความอ่อนล้า
อยู่ในอ้อมกอดก็เหมือนห่างไปครึ่งฟ้า..แสนไกล
เมื่อครั้งที่ความรักหวานไหว
อยู่ไกลแสนไกล ก็เหมือนใกล้เพียงลมหายใจ..สัมผัสกัน
ฉันได้แต่ภาวนา...ให้ดวงตะวันส่องแสง
ให้หัวใจที่กำลังอ่อนแรง...สว่างไสวด้วยไฟฝัน
ยังคงหวังว่าในวันข้างหน้า...เราจะยังมีกัน
ประคับประคองรักนั้น...ด้วยหัวใจ
เธอและฉันต่างเหน็ดเหนื่อย...และเจ็บช้ำ
จากบางสิ่งที่เราทำ...ปวดร้าวแค่ไหน
วันพรุ่งนี้...ความรักจะคงอยู่ หรือจากไป
ใครเล่าจะตอบได้...นอกจากความรู้สึกในใจ..ที่มี
จะหันหลังให้กับความรัก...ที่ไม่เดียงสา
หรือให้โอกาสความรักกลับมา..เริ่มต้นใหม่...พรุ่งนี้
ฉันเชื่อว่า...ความรู้สึกจะกลับดี
เพียงแต่...คงไม่อาจบอกให้เธอเชื่อในวันนี้...ถึงความเป็นไป
จะรอ...จนกว่าเธอจะได้เห็นสิ่งที่ฉันเชื่อมั่น...
และคงมีเพียงความรักเท่านั้น...ที่จะทำสิ่งเหล่านี้ได้
ทุกคำถาม...ที่เธอ..และฉัน...มีในใจ
ความรักตอบทุกสิ่งได้...จงลองถามใจ...ของตัวเอง
But only love can say...
try again or walk away....
but I believe for you and me
the sun would shine one day
so I just play my part
pray youll have a change of heart
but I cant make you see it through
Thats something only love can do
19 มีนาคม 2545 21:07 น.
Jeminine
คุณรู้สึกถึงกระแสอบอุ่นแห่งรักใหม...
เป็นแรงผลักดันอันยิ่งใหญ่..กว่าดวงตะวันทอฟ้า
ความรัก...จะนำรอยยิ้ม มาลบรอยน้ำตา
จะนำช่วงชีวิตที่มีคุณค่า...มาสู่ใจ
จะแทนที่ความหนาวด้วยไออุ่น...
หอมหวาน...ละไมละมุน...กว่าดอกไม้
สุกสกาว...ยิ่งกว่าดาวบนฟ้าไกล
อิสระเกินปีกใดใด...บนฟากฟ้า
เหตุเพราะทุกสิ่งในโลกนี้...ล้วนมีคู่
ถึงแต่ละส่วนจะอยู่ห่างไกลจนสุดหล้า
ความรัก...คือแรงดึงดูด..ที่จะนำพา
ให้หัวใจสองดวงที่อยู่คนละฝั่งฟ้า...มาพบกัน
ด้วยเพียงคำว่า....รัก...
ไม่อาจทำให้รู้จัก ได้ลึกซึ้ง...เหนือกว่านั้น
เมื่อความรักแท้จริง...วิ่งเข้าสู่หัวใจในสักวัน
คุณจะพบว่าไม่มีสิ่งใดมหัศจรรย์...เท่า...รัก...เลย...
18 มีนาคม 2545 23:31 น.
Jeminine
ถึงแม้ไม่ใช่คนที่เธอใฝ่ฝัน...
ไม่ใช่ใครคนนั้น...ที่เธอค้นหา
เป็นเพียงคนที่เธอมอง...แค่ผ่านตา
ฉันอาจจะเหนื่อยล้า...แต่ไม่เคยเปลี่ยนใจ
ได้แต่ปลอบตัวเอง...เมื่อเห็นเธอกอดเขา
ในขณะที่เธอกุมมือกันแผ่วเบา...ได้แต่แอบหวั่นไหว
เมื่อเธอบอกกับใครคนนั้นว่ารัก...ฉันแอบเจ็บลึกลึกในใจ
แต่สิ่งเหล่านี้ ไม่เคยบั่นทอนความรู้สึกภายในของฉันเลย
ถึงแม้...จะไม่สำคัญเท่าใครใคร
และขลาดกลัวเกินจะนำความในใจมาเปิดเผย
ยังหวังว่าสักวัน...เธออาจจะรู้ว่าใครบางคนที่เธอมองผ่านเลย
เขาแอบเก็บเธอเป็นคนของความรู้สึกที่คุ้นเคย...เรื่อยมา
18 มีนาคม 2545 14:24 น.
Jeminine
ทำไม...ฝนจึงตก...
เมฆหม่นลอยปรก...ปิดฟ้า...มืดหม่น
หรือแผ่นดิน..ดอกไม้..กำลังรอคอยหยาดฝน
นำพาความชื่นฉ่ำจากเบื้องบน...ลงมา
หรือฝนตก...เพื่อเรียกรุ้งงาม...
ให้มาวาดเส้นสวย ตัดสีครามแห่งฟากฟ้า
หรือว่า...ที่ฝนตกลงมา...
เพียงเพื่อจะแกล้งคนเจ้าน้ำตา...ให้เหงาใจ
ให้ต้องนั่งเหม่อมองฝน
แล้วหัวใจก็สับสน..ลอยไปถึงไหนต่อไหน
เพราะคนบางคน...มีค่าต่อความรู้สึกของใจ
...ฝนตกเมื่อไร...อดจะคิดถึงไม่ได้...ทุกที
15 มีนาคม 2545 17:45 น.
Jeminine
เธอเห็นใหม..ดอกหญ้ากำลังร่ายระบำ
ไหวเอนไปตาม สายลมเย็น...พัดอ้อยอิ่ง
ใต้ร่มไม้ใหญ่..มีเงาร่มเย็นให้พักพิง
กระต่ายสองตัวกำลังวิ่งไล่จับกัน
ตะวันดวงกลมกำลังจะลงไปแอบหลับหลังเขา
เสียงนกร้องเพลงเบาเบา..ได้ยินใหมนั่น
อยากให้เธอ...ได้มาเห็นภาพนี้ด้วยกัน
ฉันมีคำพูดร้อยพัน...จะบอกเธอ
แต่ไม่เป็นไร...ถึงเธอจะอยู่ไกล
ภายใต้ฟ้าสีครามกว้างใหญ่..รักจะส่งไปถึงเธอเสมอ
ความคิดถึงของฉัน จะวนเวียนอยู่ใกล้ รอบกายเธอ
ทุกทุกแห่งที่พบเจอ...เธอจะไม่เดียวดาย
ความรักของฉัน...พัดพาไปกับสายลมอ่อน
เต็มไปด้วยความห่วงหาอาทร...เธอคงสัมผัสได้
ทุกครั้งที่เธอได้สัมผัส ลมเย็นปะทะผิวกาย
นั่นคือความรักที่ฉันส่งไป....
..เพื่อโอบกอดหัวใจ...ที่กำลังอ่อนไหว..ของเธอ
หน้าส่วนตัว
851
