11 มีนาคม 2545 22:33 น.
Jeminine
เธอรู้ใหม...ฉันเหงา
ความห่างไกลระหว่างเรา..ทำให้ไหวหวั่น
ไม่ใช่ระยะทางที่ทำให้เราไกลกัน
หากแต่เป็นความรู้สึกนั้น..ในใจ
สำหรับคนสองคน...แค่รักยังไม่พอ
สิ่งที่ฉันขอ..มันเกินกำลังเธอ..ใช่ใหม
ความรัก..ที่ปราศจากความเข้าใจ
คงให้ความสุขเราไม่ได้..เนิ่นนาน
เธอรู้ใหม...ฉันเหงา
ถึงแม้ยังมีเรา...แต่ยังไม่พอสำหรับฉัน
เธอจะรู้บ้างใหม แค่เพียงคำว่ารักที่ให้กัน
ไม่ได้ทำให้คนช่างเหงาอย่างฉัน...รู้สึกดีขึ้นเลย
11 มีนาคม 2545 21:36 น.
Jeminine
ไม่มีรุ้งวงใด...ในฟากฟ้า
สวยเหมือนสีของนัยน์ตาที่รักใคร่
ไม่มีแม้สายหมอก ดอกไม้ใด
หอมเหมือนกลิ่นของหัวใจ..ที่อาทร
ความรักที่พี่ชาย มอบไว้ให้
ซุกหัวใจเอาไว้เพื่อต่างหมอน
กล่อมด้วยเพลงห่วงใยให้หนุนนอน
หลับในความฝันนุ่มอ่อน...ทุกทุกคืน
...........................................
พี่ชายเจทท์เขาบอกว่า อยากให้น้องสาว เขียนกลอนมาอ้อนบ้าง เขียนให้แย้วนะคะ พี่เก๋^-^
11 มีนาคม 2545 03:36 น.
Jeminine
แรกพบ ก็เริ่มรัก
แรกรู้จัก ก็โหยหา
แรกรัก อยากสบตา
เริ่มรู้ค่า แต่แรกเจอ
เริ่มรัก อยากเรียนรู้
เริ่มแรกอยู่ ก็พลั้งเผลอ
อยากรัก แต่แรกเจอ
รักแรกเพ้อ รุ่มร้อนใจ
เรียนรู้ ที่จะรัก
เริ่มรู้จัก แรกรักไหว
แรกเริ่ม รักล้นใจ
แลกรักไว้ รักแรกเจอ
10 มีนาคม 2545 11:16 น.
Jeminine
เพราะเชื่อว่าดอกไม้แห่งความฝัน...
กำลังผลิบาน...อยู่ตรงสุดขอบฟ้า
ฉันจึงค่อยค่อยบินผ่านทุ่งดอกไม้ละลานตา
วันแล้ว..วันเล่า..เพื่อมุ่งหน้าสู่ฟ้าไกล
ไม่เคยหยุด..แม้จะเหน็ดเหนื่อยอ่อนล้า
ไม่มีสายตา..เหลียวมองดอกไม้ดอกไหน
เพราะสิ่งที่ฉันฝัน...ยังอยู่อีกไกล
ฉันจะต้องบินไป..ให้ถึงในสักวัน
ฉันมาไกลแสนไกล..เกินกว่าจะบินกลับ
ปีกบางบางอ่อนล้า เกินกว่าขยับ..เพื่อบินไปตามฝัน
กำลังใจหล่นหาย ตามข้างทางไปทุกวัน
ในขณะที่ดอกไม้แห่งความฝัน..ยังอยู่อีกไกล
ฉันเป็นแค่ผีเสื้อปีกเล็กเล็กตัวหนึ่ง
ที่คงไม่อาจบินไปถึง...เพราะเกินกำลังจะทำไหว
เมื่อปีกอ่อนล้า..ร่วงหล่นลงตรงข้างทาง อย่างโดดเดี่ยว เดียวดาย
ผีเสื้อไม่มีปีกตัวนี้ ก็ไม่ต่างอะไร..กับหนอนโง่โง่ ตัวเดียว
10 มีนาคม 2545 00:57 น.
Jeminine
เธอเป็นดาวที่สวยงาม..จับฟ้า...
เธอจะเห็นใหมว่า...คนบนดินมากมายกล่าวขานถึง
ฝันของฉัน อาจสวยงามแค่กลางกลางครึ่งครึ่ง
ทำได้แค่ส่งความคิดถึง...ขึ้นไป..
ขอบคุณ...ที่ส่องแสงลงมาหา...
ให้คืนนี้ของคนคนหนึ่งมีค่า..มีความหมาย
ฉันคงโชคดีกว่าคนอีกมากมาย
ที่เธอเปิดรับ เข้าสู่หัวใจของเธอ
แต่อย่าลงมาจากฟากฟ้าเลย..
ให้คนบนดินได้ชื่นชมแสงที่งดงามอย่างเคย เช่นนั้นเสมอ
อยู่อย่างดาว...สูงส่ง สง่างาม อย่างที่เป็นเธอ
ให้ฉันได้แหงนมองขึ้นไปแล้วพบเจอ เช่นทุกวัน
ไม่จำเป็นต้องทำอะไรเพื่อฉัน..ขนาดนี้
ถึงอย่างไร...ฉันก็ยังมี เธออยู่ในความใฝ่ฝัน
รอได้ใหม...ฉันจะไปให้ถึงในสักวัน...
ไปอยู่ตรงจุดจุดนั้น...ตรงที่สูงเทียมทัน พอจะเอื้อมดาว
หน้าส่วนตัว
881
