15 มีนาคม 2545 17:02 น.
Jeminine
เธอเหมือนสายน้ำ..ที่นำพาความเย็นฉ่ำ
ที่ไม่อาจกอบกำ...ใส่ในมือไว้
เป็นอากาศ...ที่วิ่งเข้าออกในลมหายใจ
ทำให้ฉันมีชีวิตต่อไป..แต่จับต้องไม่ได้เลย
บางครั้งเธอเป็นความฝันที่แจ่มชัด...เหมือนจริง
เป็นบางสิ่ง...ที่ความหมายไม่อาจเปิดเผย
บางครั้ง...เธอเป็นเหมือนใครคนหนึ่งที่คุ้นเคย
ที่เวลาไม่เคย...พาเธอให้ใกล้เข้ามา
ถึงแม้...ระหว่างเรา...จะดูว่าว่างเปล่า
แต่ในความว่างเปล่า...เธอคือสิ่งที่ฉันค้นหา
เป็นสิ่งที่ไม่อาจแตะต้อง...ไม่อาจได้มา
แต่เป็นสิ่งมีคุณค่า..ที่ไม่อาจปล่อยให้ห่างสายตา..ห่างหัวใจ
13 มีนาคม 2545 18:14 น.
Jeminine
อย่าบอกว่าให้ฉันจากไป
ถึงแม้จะมีใครใคร...ที่ดีกว่านี้
ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร..เพียบพร้อมแค่ไหนก็ตามที
ฉันก็ไม่เหลือหัวใจดวงนี้...เพียงพอให้ใคร
รู้ใหม..ไม่เคยต้องการคนดี..
ต้องการแต่เธอคนนี้..ที่จะมาอยู่ชิดใกล้
คนที่แค่มองตา...ก็รู้สึกอุ่นใจ
คนที่หันไปเมื่อไหร่...ก็จะเจอ
ฉันจะไม่จากไปไหน
ทุกเศษส่วนของใจ อยู่ที่เธอเสมอ
ไม่เคยเปรียบเทียบคนของใจ...กับใครอื่นที่พบเจอ
เพราะถึงอย่างไรก็ต้องการมีเธอ..เพียงคนเดียว
13 มีนาคม 2545 18:00 น.
Jeminine
หากว่าเธอหวังดี..กับคนคนนี้
ปล่อยให้ฉันทำตามความรู้สึกที่มีได้ใหม
ไม่ต้องการให้ใครเช็ดน้ำตา หรือปลอบใจ
อย่าบอกว่า ให้ฉันอย่าร้องไห้...เพราะยามนี้หัวใจเกินจะอดทน
ขอให้ฉันได้ร้องไห้...
เพราะมันเป็นทางเดียวที่จะได้ระบายความสับสน
เพราะมันเป็นทางเดียว..ที่ทำได้ ของคนผิดหวังหนึ่งคน
คนที่เคยเก็บกด อดทน มาแสนนาน
ใช่จะใช้น้ำตา มาเหนี่ยวรั้ง...
ปล่อยเธอไปตามทาง...และปล่อยความหลังให้เลยผ่าน
อย่าเสียเวลาปลอบใจ คนที่เธอไม่ต้องการ
เมื่อหัวใจเข้มแข็งพอจะยอมรับมัน...น้ำตาของฉันก็จะแห้งเอง
12 มีนาคม 2545 01:26 น.
Jeminine
เพราะฉันมันเป็นคนน่าสงสาร
ความรักแต่ละครั้งที่ผ่าน..ไม่เคยเที่ยงแท้
ไม่เคยมีใคร ห่วงใย ดูแล
หัวใจมีแต่รอยแผล...และคราบน้ำตา
เธอจึงก้าวเข้ามา...เพราะว่าสงสาร
อยากเอาหัวใจที่ร้าวราน...มารักษา
ไม่อยากซ้ำเติมฉัน...เหมือนวันที่เคยผ่านมา
แต่ฉันขอถามหน่อยเถอะว่า...ฉันควรคิดอย่างไร
ไม่อยากเป็นแค่คนที่น่าสงสาร
ความหวังดีของเธอ..ทำให้ยิ่งร้าวราน..รู้ใหม
อย่าลำบากเลย หากอยากจะจากไป
ไปอยู่กับคนที่อยู่ในใจของเธอจริงจริง
ระหว่างคนที่เธอรัก...กับสงสาร
ความแตกต่างกัน มองเห็นชัดเจนทุกสิ่ง
ไปเถอะนะ...ไปอยู่กับคนที่เป็นเจ้าของหัวใจเธอจริงจริง
ฉันชินแล้วกับการถูกทอดทิ้ง..คงดีกว่าวิ่งหนีความจริงไปจนตาย
12 มีนาคม 2545 01:12 น.
Jeminine
ฉันไม่เคยเอ่ยถามเธอเลย..ใช่ใหม
ว่าสองส่วนที่เธอมีในใจ..ให้ใครมากกว่า
เพราะฉันรู้คำตอบนั้นดี...ตลอดเวลา
ว่าตัวเองมีค่า...มากน้อยเท่าไร
แต่เธอไม่ต้องกังวลหรอกนะคนดี
เพราะวันนี้..ฉันพร้อมจะทำทุกอย่างให้
เหมือนที่เคยสัญญา...ว่าจะไม่ให้ลำบากใจ
ในวันที่ฉันจากไป...จะไม่ให้ใครเห็นน้ำตา
ฉันไม่ต้องการฟังคำตอบนั้น
ให้ฉันรับรู้มันแต่ในใจคงจะดีกว่า
ให้ฉันจากไปอย่างเงียบเงียบ..เหมือนตอนที่ก้าวเข้ามา
แต่ขออย่าให้ได้ยินคำว่ารักเขามากกว่า...จากปากของเธอ
หน้าส่วนตัว
754
