28 เมษายน 2555 21:07 น.
KIRATI
กองทัพอ๊อด...ดอดรุก...เข้าบุกเจาะ
เปลือกไข่เปราะ...มดแม่...เมื่อแลเห็น
ปกป้องไข่...ไล่อ๊อด...อย่างเลือดเย็น
เหลือหนึ่งเป็น...เห็นอยู่เพียงผู้เดียว
ฝังตัวแทรก..แรกเริ่ม...เพิ่มแขนข้าง
งอกรยางค์...ร่างเน้น...เส้นเลือดเขียว
รกสายเชื่อมเอื้อมต่อขอกลมเกลียว
นิ้วเรียวเรียว...เริ่มงอกออกเป็นมือ
ไม่มีแล้ว...อ๊อดที่...บุกตีไข่
เหลือแต่ "ใจ"ในพุงสะดุ้งถือ
พุงเชื่อมจิตติดกายสายสะดือ
อ๊อดผู้คือ...ตัวคุณ...ในบุญใบ-
-ไข่ฟองน้อย...คอยอ๊อดมาดอดเจาะ
อ๊อดตัวเหมาะ...เมื่อควรจงชวนให้
ร่วมก่อบุญ...ทุนส่ง...ประสงค์ "ใจ"
เสียบทุนไป...เกิด "รัก" ประจักษ์พุง
ครรภ์มารดรสอนว่าเมื่อคราป่อง
รักจะต้อง...เพิ่มค่า...อย่าถลุง
"เอาใจใส่"ให้ครรภ์ขยันปรุง
คอยปัดยุง ริ้นไต่ อย่าให้ตอม
กว่าจะโผล่ โซ่สาย เส้นลายรัก
กว่าจะทัก จะชม จะดมหอม
"กว่าจะเห็น เป็นร่าง ทุกอย่างยอม"
กว่าจะพร้อมโผล่หน้ามากอดใจ
ชีวิตคนเริ่มต้นบน "วิบาก"
ล้านยุ่งยาก...มากยิ่งทุกสิ่งไข
สะดือสายสัมพันธ์ถูกบั่นไป
งอกสายใจเชื่อมจิตจงคิดครวญ
อย่าดุแม่..ว่าแม่...แม้แกบ่น
ทำของหล่น...ให้คิดในจิตหวน
เมื่อครั้งแม่แกป่องต้องทบทวน
แม่ยอมอ้วน...อุ้มเจ้าตั้งเก้าปี
เก้าเดือนนอนในพุงสะดุ้งถีบ
แม่ไม่บีบคอเจ้าเขย่าที่-
-เจ้าถีบพุงแม่ไปตั้งหลายที
เพราะฉะนั้น...นั้นนะซิ "ห้ามโกรธแก"
8 เมษายน 2555 22:14 น.
KIRATI
เห็นคนตายครั้งแรกให้แปลกจิต
กลับมาคิดทำไมกระไรหนอ
นอนรดน้ำต่อแนวเป็นแถวรอ
ขันส่งต่อรดมือถือมาลัย
ร้อนก็ร้อนนอนหนาวเขาห่มผ้า
นอนหลับตานิ่งนิ่งไม่ติงไหว
เหมือนนอนยิ้มพริ้มขำแล้วทำไม
คนร้องไห้ให้เขาเหมือนเศร้าตรม
เพราะตอนนั้นฉันเล็กเป็นเด็กอยู่
ยังไม่รู้จักตายคือขื่นขม
ตายก็หลับนอนเห็นเหมือนเป็นลม
แล้วท่านยมบาลมารับไป
ที่จำมาเท่านั้นที่ฉันรู้
ตายกับอยู่พระสอนอยู่ก่อนไว้
ชีวิตมีดีชั่วก็ตัวใคร
ไม่หายใจไปลับเหมือนหลับยาว
มาวันนี้ผ่านมาเป็นล้านศพ
มิรู้จบพบพานผ่านร้อนหนาว
ดั่งฟ้าสูญสิ้นแสงสะเก็ดดาว
ที่ร่วงกราวฟากฟ้าคราดับไฟ
บ้างก็ดับลับหายกลายเป็นศพ
มิทันครบหนึ่งค่าอายุขัย
ประสบกรรมตามเหตุโดยเภทภัย
ก็หลับใหลเป็นศพก่อนครบกาล
หนึ่งชีวิตมนุษย์สุดจะง่าย
สาเหตุตายจำกัดตัดสังขาร
มีแก่ป่วยซวยโชควิโยคการณ์
ถูกประหารแดดิ้นจนสิ้นชนม์
หมดอากาศขาดรักลงดับดิ้น
กินของกินมีพิษจนผิดผล
จมน้ำนานบ้านพังนั่งรถยนต์
เครื่องบินหล่นไฟลวกโดนหยวกแทง
เก้า ล.เก้าเล่าไปไม่มีหมด
บ้างสยดสยองมองแสยง
บ้างพรากภพอบอุ่นไร้รุนแรง
ตามตำแหน่งแห่งสิทธิ์ลิขิตกรรม
ฉันมองศพรดน้ำด้วยความคิด
หนอชีวิตใดดูจะอยู่ค้ำ
ส่งวิญญาณผ่านสายวารีนำ
เสียงพระธรรมสวดศพสงบปลง
ไม่วิ่งเล่นเช่นก่อนเมื่อตอนเด็ก
เมื่อคราวเล็ก ไร้เดียง...สาเพียงสง-
สัยเพียงจิตคิดมองตรึกตรองตรง
คนนอนคงแค่ตายไม่หายใจ
แต่ล่องลอยคอยคนมารดน้ำ
เก็บคำถามความคิดยังติดไว้
เหมือนตอนเด็กเล็กคิดสะกิดใน
ห้วงสำนึกตายไปอยู่ไหนกัน
อยู่ในโลกเร้นตาจะหาเจอะ
คนอยู่เยอะโลกตายคล้ายโลกฝัน
ฤาอยู่ล้อมห้อมเราในเช้าวัน
ฤายามจันทร์เย็นแสงแต่แฝงกาย
สักวันแหละแค่คิดตงิดนึก
เหมือนม้าคึกอ่อนขวบอยากควบคล้าย
คะนองคิดติดค้างเรื่องวางวาย
เข้าใจตายก่อนได้ก็คงดี
เพราะมันคือสิ่งเดียวในเกลียวโลก
ที่ขันโชคบิดแน่นเกินแก่นชี้
ว่าเชื่อได้ใช่เลยไม่เคยมี
แต่คัมภีร์เขียนไว้ให้รอชม
ก็จะขอรอไปด้วยใจจด
อย่าลืมทดเวลาให้เหมาะสม
สักร้อยศกยกศาสตร์พิฆาตคม
มาเอาลมหายใจไปได้เลย
7 ธันวาคม 2554 19:59 น.
KIRATI
ขอถอดใจไขคำเขียนนำบท
วหะพจน์ กล่อมเกล้าเจ้าจอมขวัญ
ดรงค์พจน์บทน้อยถ้อยรำพัน
แจ้วจำนรรจ์เปล่งเสียงสำเนียงใจ
ยามใดน้องหมองช้ำน้ำตาเออ
ทุกข์ที่เธอ...เร้าลามปรามมิไหว
ขอเสียงนี้มีฤทธิ์ พิชิตชัย
ปลุกหัวใจนางฟ้ากล้าหยัดยืน
ฟังนะเจ้าเข้าใจจักบรรเจิด
เพียงจิตเปิดมองชัดอย่าขัดขืน
พี่จะเล่าโลมขวัญมั่นกลับคืน
หลับตาตื่น พลิกร่าง อย่างชื่นเป็น
@@@@@@@@
เมื่อเส้นเดิน เชิญเรา เข้าทางตีบ
ทางแสนบีบ เบียดร่าง ช่องทางเห็น
จำต้องแทรก แหวกร่าง อย่างลำเค็ญ
จงเยือกเย็น กำหนด บทวาดวาง
พินิจดู รู้แท้ สิ่งแน่ชัด
ค่อยค่อยถัด เคลื่อนไป ใจอย่าหมาง
เช่นวันนี้ ที่เจ้า เข้าใจทาง
อยู่สายกลาง อย่างรู้ เพื่อสู้มัน
อย่าสะทก อกหวั่น ให้ขวัญตก
หน้าเชิดยก ยิ้มฝ่า กล้าสุขสรร
สรรพสิ่งจริงค่ากล้าประจัญ
ต้องรู้"กัน" กลแก้ที่แท้จริง
ค่อยนิ่งรู้ดูลายเพื่อคลายพิษ
ด้วยจริต จิตมั่น โดยขวัญนิ่ง
ศึกษารู้ ดูธรรม เพื่อค้ำอิง
เจ้าน้องหญิง จงมั่นด้วยขวัญมี
สองมือโอบกอดใจให้แด่เจ้า
อย่าซึมเศร้าสิ้นมั่นในขวัญนี้
จงล่องลอยคล้อยสุขสนุกที
ในวารี สีครามข้ามทันดร
ให้ถึงวารวันวัยในปลายธาร
ขึ้นฝั่งกาล พบสุขสโมสร
จงแล่นเรือเพื่ออยู่รู้นิวรณ์
อรชร จงสู้...อย่ารู้คลาย....
มอบแด่ผู้อยู่ไกล...ที่ต้องผจญภัยแต่เพียงลำพัง....................................
4 ธันวาคม 2554 10:22 น.
KIRATI
สิริฤกษ์เกริกถกล ดลพิภพ
ราชสมภพพระจอมราชชาติสยาม
พระบารมีศรีสวัสดิ์จำรัสงาม
ทั่วเขตคราม แผ่คุ้มเกล้าเหล่าประชา
ขอพระสยามเทวาฯจงอารักษ์
พรหมพิทักษ์ พระภูมินทร์ปิ่นเกศา
เถลิงราชย์นำชาติรุ่งรุ้งศรัทธา
สืบศักดา แห่งขวัญเกล้าผองเหล่าไทย
สืบพระชนมายุครองป้องปกปักษ์
ราชจักรีวงษ์ ธ ทรงให้
ขอปวงเทพเทวดามาป้องภัย
พระทรงไชยสยามเจ้าจากเหล่ามาร
ขอจงทรง มีพระพลานามัย
โรคาภัยพหลเหตุเภทไพศาล
จงผ่านพ่ายภายรุ่งพ้นร่นวันวาร
ทรงเบิกบาน ในกาลรุ่งของพรุ่งวัน
น้อมกรานเกล้าถวายพรด้วยกลอนกล่าว
บังคมกราบพระบาทท้าวฯ เจ้าจอมขวัญ
ทูลถวายพระพรชัยอนันต์
สถิตมั่นเป็นขวัญแคว้นแห่งแดนชน
*************************************
ขอพระองค์ ทรงพระเกษมสำราญ
ทรงพระเจริญ ยิ่งยืนนาน สืบชั่วกาลนานเทอญ
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ
ข้าฯพระพุทธเจ้า ผู้ใช้นามปากกา Kirati
25 พฤศจิกายน 2554 13:57 น.
KIRATI
ถ้าเธอคือ โสดสาวใส วัยสี่สิบ
เธอจะเข้าใจ...อียิปต์ ในเรื่องมัมมี่
เธอจะซาบซึ้ง ถึงรดชาดของโรตี
เธอจะต้องมีวินาที...ที่คิดถึงแว่นท็อปเจริญ
แล้วเข็มกับด้าย...จะกลายเป็นเรื่องยาก
จากที่เคยเรื่องมาก...จะกลับมองแค่ผิวเผิน
ที่ไม่เคยเคลื่อนไหว... จะกลายเป็นคนชอบเดิน
หวังปองแต่แอ๊ปเปิ้ล ในที่สุดจะเหลือแค่พุทรา
เธอจะมีความคิดเหมือนกับ...สโนไวท์
จะฝันคล้ายๆ... กับซินเดอเรลล่า
ตื่นขึ้นในรุ่งเช้า....อยากเหมือนเจ้าหญิงนิทรา
เกลียดกลัวรอยอีกา... แต่ทว่า...ก็ต้องคอยมองหามัน
บางที...ที่เธอได้พบเจอกับ "กบ"
เธอจะเก็บไปพบ.... เจอตอนหลับฝัน
เธอจะต้องคอยหลบ...ไม่พบแสงตะวัน
และทุ่มเงินไม่อั้น...ไล่ตามฝัน...ที่ยันฮี
เพราะนี่แหละ...คือรอบโค้งสุดท้าย
สี่คูณร้อยตะกาย หมายคว้าชัยในครั้งนี้
สาวโสดมนุษย์... จะสวยที่สุดที่เคยมี
ก็ตอนขึ้นเลขสี่....เลขนี้แหละ...ลั้นลา...
ด้วยคำทำนาย นัยใบหมายฉบับนี้
เขียนที่ยันฮีห้องเบอร์สี่ชั้นที่ห้า
สิทธิการิยะ....ดูซิว่าใครจะตามมา
มุสาวาทา...ถ้าบอกว่า ไม่จริ๊ง ไม่จริง (ตามมาๆๆ)
***********************************
อายุ.....................................
ให้ทำ...................................
น้ายุซ้ำ ว่าดี..........................
พอมองเหล่านรี....................
มีมูลเหตุ...จูงใจ...................
Calendar
Lovers
31 คน เลิฟKIRATI
หน้าส่วนตัว
1309
