22 สิงหาคม 2546 23:44 น.
|NdEpEndEnT
นอนฝันเป็นบ้าในฝัน
โรมรันรันเร่งในภวังค์
ปิดประตูดังปัง (ทำไม)
สิ้นหวังแล้วหนึ่งฝัน
ตื่นขึ้นงงงวยขวยไข
เอ๊ ! ฉันอยู่ไหนคืนนั้น
คืนนั้นคืนนี้แดกดัน
ใครกันมารชีวาลัย
วานซืนฉันอยู่ไหน
ทำไมฉันลืมไปได้
ฤ ฉันบ้าเป็นบ้าไป
เพราะอะไรตอบฉันที
วันนี้วันไหนวันนู้น
เพิ่มพูนความรู้วันนี้
เพื่อวันหน้าหากชีวีมี
เพื่อศักดิ์ศรีของตัวฉัน
. .
|NdEpEndEnT
22 สิงหาคม 2546 23:09 น.
|NdEpEndEnT
ปลิดใบไม้วายวอด
ร้าวรอดเจ็บลึกสุดป่วง
มืดหม่นทลักทลวง
สู่ห้วงเหวคือทางตัน
จบแล้วจบสิ้นในวันนี้
กายไร้ชีวีดับไม่เปลี่ยนผัน
เฉกฤดูผ่านคืนผ่านวัน
สลับกันไปตามโลกา
วันนี้มองเห็นนกน้อย
นกเอี้ยงจ้อยร่อยเจ็บขา
มันเดินโยกเยกกายา
ผะเผกไปตามเส้นทาง
ชีวิตคือชีวิตฉัน
ไม่เกี่ยวกันกับหมาหวงก้าง
ช่างมันหากมันมาขวาง
ช่างมันช่างมันเดี๋ยวมันก็ไป
ทางเดินหรือทางตัน
ด้นดั้นหันเหด่วนได้
ผิดบ้างถูกบ้างปะไร
ประสบการณ์ความใคร่ของฉันเอง
- -
22 สิงหาคม 2546 22:43 น.
|NdEpEndEnT
Sweet and low, sweet and low,
Wind of the western sea,
Low, low, breathe and blow,
Wind of the western sea!
Over the rolling waters go,
Come from the dying moon, and blow,
Blow him again to me;
While my little one, while my pretty one, sleeps.
Sleep and rest, sleep and rest,
Father will come to thee soon;
Rest, rest, on mothers breast,
Father will come to thee soon;
Father will come to his babe in the nest,
Silver sails all out of the west
Under the silver moon:
Sleep, my little one, sleep, my pretty one, sleep
หวานลุมุนกรุ่นกลิ่นผะแผ่วเบา
วาโยเย้ายวนทะเลประจิมทิศ
สายลมคระเคลื่อนคล้อยได้อุ่นจิต
เคยใกล้ชิดชิดใกล้เมื่อวันวาน
ลมกระซิบผ่านทะเลตะวันตก
ที่เคยปกแผ่คลุม ณ ห้วงหาญ
ระลอกคลื่นพลิ้วไหวแลสคราญ
ผสมผสานแกว่งไกวตามสายลม
โอบสายลมจากห้วงนภาฟ้า
แขไขจะไคลคลาน่าปองสม
ขอได้ไหมพาเขามาชื่นชม
ถวิลรมณ์อิ่มเอมในหัวใจ
ขณะที่ลูกน้อยสุดที่รัก
กำลังพักสู่ห้วงฝันอันหลับใหล
พ่อของเจ้าจะมาสู่ยวงใย
ลูกหลับใหลในอุ่นอกของแม่ตน
วันคืนผ่านในไม่ช้าพ่อจะมา
ได้พบพาลูกน้อย ณ แห่งหน
สู่รวงรังร้างลาชื่นกมล
ได้ยินยลลูกน้อยอีกไม่นาน
กลางทะเลมีเรือใบสีเงินยวง
ในห้วงหวงทิศประจิมละมุนหวาน
ใต้เงาจันทร์สาดแสงสุภากาญจน์
นภาพ่านเล่นลมอาบแสงจันทร์
สู่ลูกน้อยที่น่ารักจงหลับเถิด
จงเป็นเลิศเพริศแพร้วงามเสกสรร
หลับเถิดลูกแม่รักปานชีวีวัน
อยู่พร้อมกันเบิกบานช่างอิ่มเอม
19 สิงหาคม 2546 23:00 น.
|NdEpEndEnT
เลิกกันไปแล้วมาถามว่าเจ็บไหม
หมายความว่าไงหรือฅนที่ถาม
คิดบ้างไหมใจฉันถูกลวนลาม
จากใจเธอยามความใคร่เข้าจองจำ
แล้วใจฉันใยเล่าต้องยินยอม
เพราะสนุกสมปองใจโหยร่ำร่ำ
สมแล้วสมควรที่ถูกกระทำ
ให้ได้รับแผลลึกร้าวในทรวง
19 สิงหาคม 2546 14:14 น.
|NdEpEndEnT
When I am dead , my dearest
Sing no sad song for me,
Plant thou no roses at my head,
Nor shady cypress tree,
Be the greer grass above me
With showers and dew drops wet,
And if thou wilt , remember,
And if thou wilt, forget.
I shall not see the shadows,
I shall not feel the rain
I shall not hear the nightingale
Sing on, as if in pain,
And dreamming throught the twillight
That doth not rise nor set,
Haply I may remember,
And haply my forget.
เมื่อฉันตายมลายสิ้นสุดที่รัก
ใจฉันปักกับใจเธอทุกแห่งหน
อย่าครวญเพลงเศร้าโศกให้กังวล
ต้องฝืนทนกลืนกล้ำเคล้าน้ำตา
ได้โปรดเถิดที่รักฉันวิงวอน
เหนือหลุมศพอาทรฉันเพรียกหา
แม้นกุหลาบเงาไซปรัสให้ร้างลา
คงแต่หญ้าเขียวขจีทุกวี่วัน
หยาดฝนโปรยห่มหญ้าระเริงรื่น
น้ำค้างชื่นเกาะเกี่ยวคู่สู่ทางฝน
หากวันหนึ่งเธอเศร้าโศกพลัน
จะจดจำฤๅลมเลือนห้วงแห่งใด
ฉันหลับนิ่งใต้แผ่นภพ
ต้องประสบทุกหนาวเหน็บฤไฉน
ไร้ร่องรอยร่มเงาแห่งหัวใจ
หรือหนึ่งฝนหนึ่งใจนั้นจากลา
ไนติงเกลครวญเพลงข้างหูฉัน
ถึงทางตันพร่าเลือนให้ผวา
เหมือนบาดลึกทรวงเร้าร้าวอุรา
ดั่งกายาร่าวร้อนอุราราน
เคลิ้มหลับฝันเย็นย่ำยามสายัณห์
แสงตะวันมิทันตื่นมาขับขาน
บางขณะจดจำได้ยาวนาน
ฤๅเลือนลางพานพบจบนิรันดร์
หน้าส่วนตัว
551
