30 มกราคม 2547 16:17 น.
|NdEpEndEnT
ดอกไม้เอ่ยคำกล่าว
ว่าความขาวบริสุทธิ์
ปุยเมฆงามประดุจ
เฉกวัยเยาว์แย้มเบิกบาน
- -
เกลือกกลิ้งกับสังคม
ชวนอารมณ์สนุกสนาน
ชีวิตจิตวิญญาณ
เริงระบำกับพิษภัย
- -
ขาวนวลกลับมัวหมอง
ด้วยคะนองวัยสดใส
เสรีที่เป็นไป
อิสระไงได้ครอบครอง
- -
มืดมนปนสับสน
อีกระคนตอบสนอง
ชีวีมิสมปอง
ถูกกระทำตามธรรมเนียม
- -
- -
21 มกราคม 2547 19:40 น.
|NdEpEndEnT
ภาพฝันลางเลือนเปล่าว่าง
อ้างว้างเหงาจิตสับสน
ฝันร้ายมาแทนทุกข์ทน
มืดมนหนทางก้าวเดิน
ชีวิตไร้จุดหมาย
ย่างกรายก้าวย่างขัดเขิน
ชีวิตยังไม่พร้อมเผซิญ
เส้นทางเจริญบอดตัน
วันนี้ดายเดียวยิ่งนัก
ความรักลาไกลเปลี่ยนผัน
ร้างรักพบทุกข์ทุกวัน
ฟาดฟันหัวใจแหลากลาญ
ห่างหายอารมณ์สุขโข
ทุกข์โตหมายฆาตประหาญ
ลาแล้วลาด้วยวิญญาณ
เบิกบานในแดนโลกันตร์
- -
17 มกราคม 2547 13:49 น.
|NdEpEndEnT
แดดร้อนอ่อนแรงเหนื่อล้า
พายุพัดพาจิตสับสน
สิ้นเรี่ยวสิ้นแรงกังวล
มืดมนหนทางเลือกเดิน
ปิดกั้นสร้างกรอบความคิด
ชีวิตแหลกพังยับเยิน
แต่ก่อนผู้ฅนสรรเสริญ
วันนี้เลือกเดินผิดทาง
กลายเป็นผู้พเจร
แรมรอนนอนตากน้ำค้าง
อิฐปูนยังคงเคียงข้าง
โลกกว้างยังอีกยาวไกล
- -
9 มกราคม 2547 17:37 น.
|NdEpEndEnT
สราญคราญสะครืน
ครวญสะอื้นฝืนทำไม
ยิ้มกริ่มละมุนไหว
ถวิลใฝ่อารมณ์ตน
มีบ้างช่วงขณะ
วายุซะโกลาหล
อพยพกันอึงอล
ทรชนวิ่งหนีกัน
สงครามระอุหนัก
อุปสรรคช่างน่าขัน
นองเลือดกันทุกวัน
ศึกโรมรันฟันฟาดกาย
แก่งแย่งเพื่อนเป็นหนึ่ง
กางอกผึ่งซึ่งแผดผาย
ขยาดเอียนเจียนตาย
ย่อยสลายเป็นปุ๋ยดิน
- -
9 มกราคม 2547 12:12 น.
|NdEpEndEnT
นภายิ้มชวนอิ่มกมลถ้อย
เพียรเรียงร้อยอักษราภาษาสวรรค์
หมู่เทวาครองรักนิจนิรันดร์
ตราบโลกฝันสรรค์สร้างวางฅนดี
สู่โลกฝันวันเยาว์เนาว์นานเนิ่น
ระหกเหินเพลินไหวใช่ริบหรี่
เพียงตั้งหวังไม่ช้าอย่ารอรี
และชีวีจะสมสรรดั่งหมายปอง
จินตนาการคิดจิตจากสำนึก
ควรระลึกถึงเพลาเหล่าชนผอง
ฝ่าฟันอุปสรรคใฝ่ครรลอง
เฝ้าเมียงมองครองอิสระตราบชีวัน
- -
- -
หน้าส่วนตัว
797
