27 กรกฎาคม 2548 09:58 น.
|NdEpEndEnT
เสียงหรีดหริ่งเรไรสะท้อนก้อง
เป็นจังหวะทำนองในคืนหนาว
ชีวิตเริ่มบรรเลงเล่าเรื่องราว
ว่าโอ้ดาวไฉนเศร้าทุกข์ตรม
ที่เธอโศกอกไหม้เพราะขมขื่น
ฤาเพราะฝืนความรักอันขื่นขม
จึงอับแสงอับเฉาเฝ้าระทม
จึงต้องห่มความเดียวดายทุกราตรี
เคยเป็นดาวโชติช่วงจรัสแสง
แหละร้อนแรงกว่าดาราทุกราศี
เคยเป็นเอกกว่าใครในคีรี
รัศมีพร่างพราวจรัสไกล
โอ้ดาราคืนนี้สีหม่นนัก
ด้วยความรักมาทักให้หวั่นไหว
ได้เรียนรู้รสรักอิ่มเอิบใจ
แล้วทิ้งไปให้ดาวเปลี่ยวเอกา
ขอหลบหลีกจากโลกอันลี้ลับ
สุดอาภัพรักร้างไร้วาสนา
เฝ้าครวญคร่ำอาลัยรักร้างลา
แลวิญญาณ์โอดครางให้วังเวง
- -
๒๖ กรกฎาคม ๒๕๔๘
๒๓.๔๐ น.
หน้าส่วนตัว
1681
