22 พฤศจิกายน 2546 22:01 น.
|NdEpEndEnT
งานกวีอิสระ..
.จะปะทะพายุแค่ไหน
จงโบยปีกแผ่ออกไป
ด้วยนิยามในอิสระการ
อย่าจำกัดไว้ในกรอบ
ฝ่าระบอบด้วยอาจหาญ
ทุกลำแสงทิวาการ
ใจต้องผ่านด้วยกานท์กลอน
อย่าวิจารณ์ฤาเข่นฆ่า
อย่าบีฑาเชิงอักษร
อย่ามุ่งร้ายด้วยบั่นทอน
ใจเร่งร้อนหยามใจตน
อย่าฟังความริษยา
ล้วนเต็มด้วยอกุศล
ใจดีงามมุ่งใจตน
จะฝ่าพ้นปวงผองภัย
กวีคือผู้อิสระ
เขียนภาพจะจะสว่างไสว
กวีเขียนยิ่งสิ่งใด
งามพิสุทธิ์ในใจกระจ่างตา
กวีคือผู้แม้น
ลิขิตแขวนไว้ข้างฝา
ด้วยภาพวิจิตรแห่งนัยนา
หัทยาของผู้จาร
และการเสพย์บทกวี
สิ่งเหล่านี้เป็นยาสมาน
งามรังสรรค์สวรรค์ประทาน
ชื่นซาบสำราญเมื่ออ่าน..บทกวี
ทิกิ_tiki
---------------------------------------------------
อิสระกานท์กวี
ชื่นชีวีงามเสกสรร
ท่องแดนอักษราพรรณ
ทุกวี่วันเที่ยวชมเพลิน
โลกกว้างที่ว่ากว้าง
ช่างอ้างว้างผิหกเหิร
ดุ่มด่ำด้วยเท้าเดิน
เขตแคว้นเนินภูผาชัน
แม้สูงสักเพียงไหน
เหงื่อคลาใคลแทบอาสัญ
หากดื่มน้ำอัศจรรย์
หายเหนื่อยพลันในพริบตา
โลกกว้างแดนอักษรทั่วนครรีบค้นหา
ปั่นแบ่งแสงดารา
ทุกวาจาภายในใจ
งงงงสิฅนอ่าน
เพราะฅนจารพิลึกไฉน
บอกแล้วอิสระไง
เชื่อมสายใยฅนอ่านกลอน
22 พฤศจิกายน 2546 21:57 น.
|NdEpEndEnT
เด็กขี้เกียจย่อมโง่อยู่อย่างนั้น
ไม่มีวันเก่งกล้าท้าสามารถ
ยิ่งเรียนยิ่งโง่ไม่ฉลาด
น่าอนาถยายเด็กขี้เกียจจำ
ครูสอนฝึกพูดให้เด็กคิด
ให้ตราติดในจิตนำฉนำ
วิธีสอนก้าวหน้าควรกระทำ
อันถ้อยคำเฉียบคมยกย่องยิ่ง
แล้วไฉนตัวข้าจึงขี้เกียจ
ดั่งกบเขียดในกะลานั้นเข้าสิง
หมั่นพากเพียรเรียนเขียนอ่านอย่างเอาจริง
ชีวิตอิงพิงประโยชน์จากวันวาน
21 พฤศจิกายน 2546 23:07 น.
|NdEpEndEnT
ทำให้ฅนเคืองขัดเกิดความผิด
เคยใกล้ชิดมิตรมั่นแยกห่างรัก
เกิดเป็นหนามตอผุดจากตรมปรัก
จึงต้องหักทางใครทางมัน
คิดอะไรก็จงทำตามที่คิด
คือชีวิตผิดถูกที่เลือกสรร
นาฬิกาเดินไปแต่ละวัน
หากชีวาสั้นแล้วจะกระทำเช่นไร
มีคติประจำใจอยู่หนึ่งอย่าง
อย่าละวางสิ่งที่คิดที่สดใส
คือมีความสุขกับสิ่งที่เป็นไป
แค่เท่านี้หัวใจก็พองโต
ใครจะมองฉันลบช่างหัวเขา
คือตัวเราเท่านั้นไม่ยโส
ใครจะประนามหยามเหยียดกระโท่โร่
อยากจะกู่ร้องโห่ก็เชิญเลย
20 พฤศจิกายน 2546 22:49 น.
|NdEpEndEnT
หยุดเถอะหยุดหยุดคิดเถอะที่รัก
เจ้าไม่หลุดจากปรักง่ายง่ายหรอก
ไอ้ขี้ข้าบ้าบอแสนกระจอก
ฤ จะเทียบฅนนอกอย่างข้าได้
เหม็นกลิ่นสาปจัญไรจากตัวเจ้า
ไอ้โง่เง่าซื่อบื้อออย่าเฉไฉ
เป็นแค่ทาสใต้บาทของใครใคร
มิอาจดมกลิ่นใบไม้ระแนง
-- --
เกิดมาจนข้นแค้นแสนลำบาก
จึงต้องตากแดดฝนทนทุกแสง
เพราะกรรมเก่าปางก่อนมาแสดง
กระจะแจ้งเห็นจริงต้องรับกรรม
..................................................
.................................................
.................................................
.................................................
18 พฤศจิกายน 2546 23:29 น.
|NdEpEndEnT
ซื้อขายกันเกลื่อนพื้นถนน
เหล่าฅนจนต่างยื้อแย่ง
ช่วงชิงตลาดขายแกง
ดินแดงระแหงรันทดใจ
- -
ฟุตปาธหลากอาชีพขาย
วุ่นวายทางจนคนใบ้
ขอทานทั่วบ้านเถื่อนไทย
หลั่งไหลสู่เมืองกรุงภมร
- -
เร่ร่อนทั่วสารทิศ
ชีวิตตกอับเห่าหอน
คุ้ยขยะสกปรกเนืองนอง
น้ำหนองขี้กลากปะปน
- -
- -
เงินทองนับวันหายาก
โจรกระชากจากถนน
กล่นเกลื่อนแม่ค้าปะปน
จ่ายจนลืมวันปลายเดือน
- -
หน้าส่วนตัว
700
