18 เมษายน 2547 12:58 น.
|NdEpEndEnT
เคราะห์กรรมนำพาวิถีชีวิต
มีถูก-ผิด ดี-ชั่ว ติดตัวมา
เป็นทารกแบเบาะเรียกร้องหา
อันมารดาของหนูอยู่ไหนกัน
เมื่อไร้บุพการีช่วยชี้แนะ
บาปเกาะแกะจิตใจใฝ่โมหันต์
บ่มเพาะความเลวชวญฉกรรจ์
กลับเป็นว่าวันนี้นอนในโลง
ด้วยคดโกงฉ้อฉลชนทั้งหลาย
ปีนต้นงิ้วปวดร้อนมิรู้วาย
บทสุดท้ายของกรรมที่ตามมา
- -
17 เมษายน 2547 16:10 น.
|NdEpEndEnT
ทำดีเพื่อบังหน้า
เอาความกล้าเข้าซ่อนเร้น
คิดหรือ เขาไม่เห็น
สิ่งที่ทำ เป็นอย่างไร
กลลวงของมนุษย์
เอารัฐฉุดยึดเอาไว้
วันหนึ่งจะมีภัย
เป็นกลไกของสังคม
ชาวบ้านตาดำดำ
ถูกชี้นำด้วยแรงลม
จิตใจจึงระทม
แหละสะสมเป็นไข้พิษ
16 เมษายน 2547 12:38 น.
|NdEpEndEnT
ชนบทอันไกลลิบ
ดาวระยิบเต็มท้องฟ้า
ต้องแสงแห่งจันทรา
งามล้ำค่ากว่าสิ่งใด
เมืองหลวงนั้นไร้ดาว
ด้วยเพราะพราวสีสันไฟ
ดาวหม่นอัปค่าไป
มีดอกไม้มาทดแทน
บทเพลงแห่งดารา
สาบสูญมากว่าปีแสน
บทเพลงแห่งแว่นแคว้น
ใครหวงแหนแลดูมัน
15 เมษายน 2547 15:04 น.
|NdEpEndEnT
เกมชีวิตมีกลแอบซ่อนเร้น
เหมือนของเล่นที่เด็กเล่นขายของ
เกมชีวิตเป็นไปตามทำนอง
แหละประคองจากฅนสองฅน
มีทุกข์สุขสลับตามกระแส
อาจผวนแปรเปลี่ยนไปจากเริ่มต้น
จุดกำเนิดก่อรักเป็นกังวล
จึงทุกข์ทนเจ็บช้ำกลืนน้ำตา
อันครอบครัวแตกแยกเพราะใครเล่า
ใครมือเบาพลั้งเผลอเสน่หา
โลกโลกีย์ฉุดคร่าชีวา
กลายเป็นว่าครัวแตกพังทลาย
พ่อบอกว่าพ่อรักลูก
พ่อได้ปลูกบ้านเรือนแสนสบาย
พ่อบอกว่าไม่ให้ใครมากล้ำกลาย
ลูกละอายเพราะวันนี้ลูกเกลียดพ่อ
12 เมษายน 2547 11:53 น.
|NdEpEndEnT
คิดดี ทำดี ผิดไฉน
ควรหรือไม่มาดูหมิ่นเหยียดหยาม
แล้วตัวมึงดีเลิศประเสริฐนาม
ฤ คำถามมันบาดแทงใจ
มึงจะทำอะไรก็ทำ
อย่ามาชี้นำกูอีกจำไว้
ตัวกู ใจกู แล้วทำไม
เกี่ยวอะไรกับมีงฅนละฅน
กูไม่ใช่ไอ้โง่เง่าเต่าตุ่น
ชาติสถุลอย่างหมาข้างถนน
ถึงตัวกูจะพินาศอับจน
ลำบากลำบนก็ตัวกู
กูเป็นใครไม่เกี่ยวกับตัวมึง
อย่ามาหึงมาหวงไอ้สู่รู้
มึงมีทางเดินเอาตาดู
เดี๋ยวตกคูจะหาว่ากูไม่เตือน
- -
หน้าส่วนตัว
604
