23 กุมภาพันธ์ 2548 11:10 น.
pigstation
ใช่เศษผงประจงทิ้ง แต่เป็นสิ่งประสงค์ประจงให้
เลื่อยไม้ทุกคราวไป
ขี้เลื่อยสละได้เป็นเศษผง
ทิ้งตัวลงอย่างประจง ด้วยประสงค์ให้ไม้ได้ใช้งาน
ขี้เลื่อยใช่เหลวไหล
ขี้เลื่อยไม่ยิ่งใหญ่แต่ให้จริง
คนเล็กคนน้อยอย่าคอยคิด แต่เป็นอีกหนึ่งสิทธิ์สร้างสังคม
คุณงามความดีไม่มีขาย
ร่วมสร้างได้ด้วยใจคนเล็กที่ดีงาม
เสียสละซะขี้เลื่อยเรา บอกละเอาซึ่งตัวตน
แล้วเราอย่ามัวเมาอัตตาตน
เสียสละซะคนผู้สร้างบุญ
เป็นกลอนไอดาโฮ ซึ่งอินเดียแดงเผ่า อาตูซกี้ นิยมมากแต่งกัน ในเวลารมควันเนื้อสัตว์ที่ล่ามาได้
มีผังกลอนดังนี้
QQQQQM QQQMQQQQ
QQQQQQM
QQQMQQQQ
QQQQQQQM QQMQQQQ
QQQQQQM
QQQMQQQQQ
อนึ่งกลอนไอดาโฮนี้ ไม่ค่อยได้รับการยอมรับจากสถาบันต่อกลอนนานาชาติ จึงค่อยสูญหายไปในที่สุด
แต่ในฐานะที่ pigstation เป็นคนอุตริจึงควานหามาได้ เพื่อสืบต่อขนบกลอนไอดาโฮให้ปรากฏต่อบรรณพิภพ (ไอดาโฮเป็นมลรัฐหนึ่งในสหรัฐอเมริกา อ้างอิงจาก หนังสือทีวีพูล ฉบับหน้าปก พอลล่า ชิชา สาวน้อยมหัศจรรย์ )
23 กุมภาพันธ์ 2548 10:52 น.
pigstation
เราเป็นเช่นก้อนซ่อนความหวาน
เราเป็นน้ำตาลซ่อนเร้นไม่เน้นโชว์
เราเป็นมากกว่ามากไม่อยากโก้
เราเป็นความสุขคโตด้วยตัวเรา
เราไม่เปลี่ยนแปรแลเปลี่ยนแปลง
เรานิ่งรู้แจ้งแห่งจริงไม่มัวเมา
ด้วยความรู้คู่สติไม่หูเบา
ด้วยไม่ขลาดเขลาเอาทุกข์มาถมทับ
นามเราเจ้ารู้อยู่ว่าอะไร
นามแท้มีบ้างไหมใจกำกับ
นามลวงมีมากเหลือคณานับ
นามสับปลับกลับกลอกอย่าบอกเลย
คือหินยิ้มอิ่มสุขในทุกวัน
คือหินอันเป็นศิลากล้านิ่งเฉย
คือหินเป็นศิละศิลาตามเคย
คำเฉลยคือศีล - หลักหินที่ทนธรรม
22 กุมภาพันธ์ 2548 01:31 น.
pigstation
ไหลอาบทาบลงตรงหินก้อน
เซาะซอนซบลงตรงแอ่งน้ำ
คือคราบคือไคลไม่งามล้ำ
ปื้นสีเขียวคล้ำแต่ล้ำด้วยชีวิต
ห่อหุ้มคลุมหินให้หายแข็ง
โตด้วยแสงด้วยแดดไม่ดัดจริต
เปล่งประกายเลื่อมพรายพิศ
ตะไคร่น้ำกระจิ๊ดไม่คิดไกล
ขอสายนทีรี่ไหลอาบ
รดกำซาบคือลาภตะไคร่
เพียงผันผ่านกาลเวลาก็โตได้
เพียงตะไคร่คราบตรงกาบหิน
เป็นปุยไหมไหวลอยล่อง
ไม่งามผ่องจับต้องน่ากิน
ก็แค่ขี้ริ้วห่มคลุมอัคนิน
อาจแดดิ้นหากสิ้นซึ่งน้ำแฉะ
18 กุมภาพันธ์ 2548 00:30 น.
pigstation
เธอทั้งหลายถูกกวาดต้อนเข้าไปในกล่อง
แล้วกล่องนั้นก็บรรจุเธอด้วยวิชาการ
จนเธอเป็นหนึ่งในสายพานการผลิต
ออกมาสู่โครงสร้างเครื่องจักรนามสังคม
แท้ที่จริง
โบราณกาลนั้นไม่มีกล่อง
ทุกสถานนั้นคือสถานที่แห่งการเรียนรู้
ผู้เฒ่ายินดีเล่าขานตำนานซึ่งแฝงไว้ด้วยภูมิปัญญาล้ำลึก
ส่งผ่านมาตามแสงแดด สายลม น้ำฝน รวงข้าว
รอบกองไฟคือมหรสพโรงเล็ก
เป็นลานเพลงกล่อมไพร
เป็นโรงละครเพลินใจ
ความลวงที่ถูกสร้างขึ้น
กล่องถูกสร้างขึ้นพร้อมหลักสูตรสำเร็จรูป
เธอจึงถูกกวาดต้องเข้าไปในกล่อง
แล้วออกมาพร้อมกับกล่องใบหนึ่งที่แน่นเต็มเอียด
จนไม่มีที่ว่างพอจะบรรจุอะไรอื่นใด
ลานรอบกองไฟมีแต่ขี้เถ้าเก่าแก่
ไร้แรงจูงใจเหมือนรายการโทรทัศน์
ซึ่งเป็นดังกล่องอีกใบที่แสนมหัศจรรย์
แต่สิ่งที่ถ่ายทอดออกมานั้น
เป็นการมอมเมาให้เธอโหยหากล่องอีกหลายใบ
จะเป็นกล่องสถาบันการศึกษา
จะเป็นกล่องจัดสรร
จะเป็นกล่องขับเคลื่อน 4 ล้อ
หรือกล่องสรรพสินค้า
อุทยานเพื่อการเรียนรู้อย่างท้องทุ่ง ป่าเขา ลำห้วย ร่มไม้
ซมซบตัวอย่างหงอยเหงา
เพราะเธอคงสนใจกล่องมากกว่าโลกกว้างทั้งใบ
และโลกทั้งใบที่ถูกย้อมแมวอย่างโลกเสมือน
ก็ทำทีเป็นมิตรและนำเสนอโลกอีกใบให้เธอ
ไว้ที่ เม้าส์ คลิกส์
ไว้ที่ คีย์บอร์ด แป้นกดข้อมูล/คำสั่งลัดนิ้ว เสกได้ดังมีนิ้วเพชร
ไว้ที่ จอยสติ๊ก เพื่อบัญชาการ / พิฆาต ศัตรูไซเบอร์ของเธอ
อุทยานแห่งการเรียนรู้จึงรกร้าง
ฉันจึงค่อยเพียรไปถากถางวัชพืชแห่งอคติให้เตียนราบ
เผื่อว่า
จะถึงวันแห่งการเปลี่ยนแปลง
แล้วพวกเราจะเรียนรู้ในโลกกว้างว่าแท้ที่จริง
เราเป็นหนึ่งเดียว
แม้เธอจะเหยียบเท้าฉันบ้าง
และฉันแอบเปิดกระโปรงเธอคืน
เสียงหัวเราะแท้ๆจะขานขับคู่กับเสียงนกจริงๆที่ก่อนเคยเหงามานาน
เพราะเธอมัวแต่ไปเพลินกับกล่องคาราโอเกะ
มาเถิดไม่มีอะไรสายเกิน หรือ ผิดพลาดจนยากแก้ไข
วิ่งไปในอุทยานการเรียนรู้ แล้วจะรู้ว่าเราถูกโอบกอดไว้อย่างนุ่มนวลและอบอุ่นเพียงไรด้วย อ้อมกอดแห่งมาตุภูมิ
8 กุมภาพันธ์ 2548 20:57 น.
pigstation
ยามค่ำน้ำค้างหยดรดริน
แว่วเสียงยินกลิ่นไอรัก
จึงชะเง้อคอแทบหัก
คิดถึงหนัก- - - คนรักเรา
ยามดึกความคึกหาย
ผ่านความหมายทั้งหน่ายเศร้า
ไหวลมโบกโยกมะพร้าว
ปีกค้างค้าวก้ามข้ามฟ้ารัตติกาล
ยามตีสอง - - - มองนาฬิกา
หนวกหูหมาพากันหอนเนิ่นนาน
เอนหลังนั่งกรรมฐาน
สวดมโนกรานกราบเทพเทวา
ยามเช้าเข้าพรุ่งนี้
จะเร่งรี่หนีเมืองการพัฒนา
ไปสู่ดูเยี่ยมตรงชายป่า
เพื่อเก็บภาพบริสุทธิ์ตา - - มางล้างใจ
เตรียมกระดาษไปวาดศิลป์
เตรียมสีดินสอกล่องใหญ่ ใหญ่
เตรียมฝีมือ - - ศิลปินสมัครใจ
ใครจะไปยกมือขึ้นแล้วตามมา
พรุ่งนี้จะเตรียมข้าของกล่องสีกระดาษผ้าใบ ไปวาดรูปเพื่อถ่ายทอดความทรงจำกับชาวกระเหรี่ยงที่หมู่บ้านไม่ไกลจากตัวอำเภอที่เราอยู่ (กระเหรี่ยงที่เขตภาคกลางก็มี เช่น เมืองกาญจน ราชบุรี และ อุทัยบ้านเรา)
ได้ทุนมาจากนายอำเภอเมื่อ 4 ปีก่อน ได้ฤกษ์ทำเสียที (ตอนนี้นายอำเภอย้ายไปเป็นอาจารย์สอนนายอำเภอแล้ว)
เหมือนเป็นสัญญาใจ คาดว่าเมื่อทำงานเสร็จแล้ว (ในรูปแบบ สีอะครีลิคบนแคนวาส สีดินสอ สีพาสเทล สื่อผสม หลายรูปแบบ) จะเปิดแสดงที่สโมสรอำเภอบ้านไร่ก่อน สร้างความฮือฮา (ไม่รู้ใครจะบ้ามาหลวมตัวเป็นสปอนเซอร์ กับ เข้าชมงาน )
จากนั้นก็จะมาแสดงในกรุงเทพ หาผู้ใจบุญ(ตาถึง)ซื้อไปเก็บเป็นคอลเล็คชั่น
รายได้เกือบทั้งหมดจะมอบให้ อบต.แก่นมะกรูด (ที่ชาวกระเหรี่ยงอยู่)
คงเป็นเหตุการณ์เล็กน้อย เมื่อเทียบกับความยิ่งใหญ่อื่นๆที่มี
แต่สุขใจที่ได้ทำ
หากมีความคืบหน้าจะรายงานมาจ้าาา
งวดนี้จะขึ้นไปพักที่สถานีอนามัยประจำตำบลใจกลางเขาสัก 2 3 วัน
แล้วจะหอบเอาความทรงจำมาวาดตรงกลางใจเธอนะจ๊ะ ไทยโพเอม
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟpigstation
หน้าส่วนตัว
1136
