18 ตุลาคม 2549 20:33 น.

เธอเคยเล่นน้ำคลองบ้างไหม?

ที่สระว่ายน้ำของโรงแรมชั้นนำแห่งหนึ่งใน
เมืองหัวหินเธอเห็นเรือนร่างที่หุ้มห่อด้วยผ้าสีสด
แหวกว่ายในสายน้ำใสสวยนั่นไหม ?
แล้วผิวพรรณที่ผุดผาดและรูปทรงองค์เอว
ที่ทำให้เธอกลืนน้ำลายอย่างหนืดคอนั้นเล่า
ภาพอันพริ้วไหวยังโลดเต้นวิ่งแล่นใน
เปลือกตาของเธออยู่ใช่ไหม ?
เบื้องหลังของสระว่ายน้ำสุดหรูหรานั้น
คือราคาค่าใช้จ่ายที่แพงโข
จะเป็นกระเบื้องชั้นดีจากต่างประเทศ
รวมไปถึงระบบบำบัดน้ำในสระอันไฮเทค
ยังไม่นับคนดูแลอีกนับนิ้วไม่ถ้วนในการทำให้
สระว่ายน้ำนี้ใสสะอาดสวยหมดจด
ไม่มีแม้เส้นขนหยิกหยอยลอยปะปน
ให้ระคายเคืองสายตาผู้มีอันจะรับประทาน
ยามสนานสรง
แล้วเธอจดจำถึงภาพความหลังเก่าแก่สีซีดจาง
บ้างไหม?
ถึงลำห้วย ลำคลอง หรือฝายทดน้ำที่เธอเคยดำผุด มุดว่ายขับไล่ความร้อนแดดและวันว่างของเด็กบ้านไร่ปลาย นาอย่างเธอ
ช่างเป็นความสุขที่แลกมาได้ด้วยสองแรงน่องปั่น จักรยานไปรวมตัวกันริมคลองน้ำหลากสีขุ่นข้น
แล้วบรรดาลิงทะโมนก็กระโจนกันเป็นลูกลิงตกน้ำ
ส่วนของผู้เก่งกาจก็จะตีลังกาท้าทายแรงโน้มถ่วงเป็นที่ตื่นตา ตื่นใจของเด็กเล็กกว่าที่ฝันว่าจะต้องม้วนตัวให้มากรอบกว่านี้ ให้ได้
( ทว่าเบื้องหลังของการม้วนตัวนั้นอาจหมายถึงนับ ไม่ถ้วนของการผิดจังหวะแล้วพุงฟาดผิวน้ำตึงเปรี๊ยะจนแตก
กระจายพร้อมกับความจุกแสบ )
ณ ท่าน้ำคือสถานที่ซักผ้าและกระโจมอกของบาง สาวบางนางที่ปรากฏผิวเนื้อนวลเนียนลอดร่มผ้าถุงออกมา
พาให้หัวใจหนุ่มแตกพานบางคนนั้นสั่นประหม่า
กับภาพนั้นของเธอผู้นั้นที่เล่นกระพุ่มน้ำแล้วพองตัวลอยตัว เล่นน้ำคลองนั้น ดูช่างน่ารักและน่าเอ็นดูล้ำ
แล้วเธอจะลืมภาพความทรงจำของลำคลองหรือ
ภาพของสระว่ายน้ำนั้น ขึ้นอยู่กับเธอเองแล้วกัน ?

1050

love

comment

18 ตุลาคม 2549 20:30 น.

จากแสงตะเกียงสู่แสงแห่งดวงดาว

pigstation

ศัลยแพทย์หญิงแสงสุรีย์ สุวรรณรัศมียิ้มไปสู่ฟ้าสูง
ตรงที่ดาวดวงหนึ่งกระพริบแสงสวยทักทาย
แม้เธอจะอยู่ถึงเมืองปารีส แต่ความคิดถึงยังข้ามฟ้า
มายังเมืองไทยด้วยสายใยแห่งความรักและผูกพัน
ภาพในใจเธอผุดพรายขึ้นมา...ระยิบระยับในคืนหนึ่ง
ของคนไกลบ้าน

ค่ำคืนหนึ่งแสนยาวไกลในความทรงจำ เป็นคืนหนึ่ง
ที่ไกลจากแสงไฟฟ้าสัญลักษณ์ของความเจริญ
ร่างของหญิงผู้หนึ่งกำลังมุ่งหน้าผ่านกลางไร่ข้าวโพด
ทางสายลูกรังขนาดพอสวนกันได้อย่างเบียดชิดทอดยาว
ไปสู่ปลายทางโดยมีความขรุขระและฝุ่นฟุ้งเป็นเครื่องหมาย
การบรรเทาทุกข์คือหน้าที่ของเธอผู้นี้
นางสาวไขแสง สุวรรณรัศมีคือชื่อของเธอ
แต่ละครั้งที่ถูกตามตัวจากน้ำเสียงทุกข์ร้อนของชาวบ้านที่
เจ็บไข้คือการเสียสละเวลาส่วนตัวออกสู่การรับใช้ชุมชน
แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งในคืนเดือนดับ
หลังจากลมหนาวกรูเกรียวพัดยอดไม้ไหวเอน
น้ำค้างแห่งคืนหนาวก็หว่านตัวทั่วท้องทุ่ง

ริมทางลูกรังสายนั้น รถเครื่องคู่ชีพของเธอเอนล้มลง
ซบข้างไร่อ้อย
...............
เวลาผันผ่าน 9 เดือนอาจแค่พอข้ามปี แต่ถ้อยคำและ สายตาของคนนอกถึงท้องใหญ่โตของพยาบาลโสดที่พลาดท่าให้
ทรชนในคืนเปลี่ยว
ทั้งที่การทุ่มเทของเธอกับกลายเป็นการถูกทอดทิ้งจาก
สาธารณชนบางส่วน
แต่ด้วยความอดทน อดกลั้น เธออุ้มท้องในหน้าที่ของ
ความเป็นแม่ และทำหน้าที่ดูแลรักษาพยาบาลชาวบ้านของความ เป็นหมอบ้านนอก ต่อไป เธอเพียรสร้างทำจนผ่านพ้น
จากแสงตะเกียงวิบวอมริมไร่ปลายนา จากเด็กหญิงของ ท้องทุ่งเติบโตมาด้วยอานิสงค์ของผู้หญิงแกร่งแห่งสถานีอนามัย
ไกลโพ้นชานเมือง
จากถ้อยคำทั้งหลาย ทั้งกำลังใจและซ้ำเติม
จนมาถึงวันแห่งรางวัลชีวิตศัลยแพทย์หญิงแสงสุรีย์ สุวรรณ รัศมีมอบให้นางไขแสง สุวรรณรัศมีผู้เป็นมารดาที่แท้ผู้เดียว
เช่นการให้แสงจากตะเกียงส่องถึงแสงแห่งดวงดาวและ ส่องสว่างสู่ความรักที่แท้จริง
แล้วเมืองไทยก็ได้คนดีคืนกลับมาพัฒนาประเทศในฐานะ
อาจารย์หมอแสงสุรีย์คณะแพทย์ศาสตร์แห่งหนึ่งเพื่อจุดประกายแสง
ให้สังคมไทยสว่างไสวสืบต่อไปขึ้นมาอีกแรงหนึ่ง.

1451

love

comment

11 ตุลาคม 2549 17:31 น.