**..  เชิญเถอะเธอ เบื้องหน้า อย่าล่าถอย
      ไปเก็บสอย ร้อยดาว โชติพราวสรวง
      แทนความฝัน มั่นแท้ แต่ละดวง
      ก่อนคืนล่วง ห้วงดับ จะลับดาว..
**..  ไปเถอะเธอ ห่วงอะไร ในที่นี้
      โลกแสนดี พร้อมเจอะเจอ ตราบเธอก้าว
      ฝากกมล คนคิดถึง อีกหนึ่งคราว
      ไม่ปวดร้าว หรอกหนา อย่ากังวล..
**..   ด้นดั้นไป เถิดเธอ อย่าเผลอพลั้ง
       ลืมข้างหลัง บ้างก็ได้ ไม่สับสน
       คนรอคอย ความหวัง ตั้งหลายคน
       เธออดทน แล้วจะมัว กลัวอะไร..
**..   คิดถึงกัน นานที ดีพอแล้ว
       อย่าหวานแหวว รสชื่น ดูคลื่นไส้
       รักกันแค่ นี้ก็ ฉันพอใจ
       รักตราบฟ้า ดินหมองไหม้ ไม่ต้องการ..
**..   ที่แห่งนี้ ต้อนรับ เธอกลับสู่
       บ้านเคยอยู่ ก่อนเก่า เนาสถาน
       โลกอุดม รักรื่น จักชื่นบาน
       เปิดรับการ กลับมา  (ฉัน)ตั้งตาคอย...
ด้วยความหวังดี
ก.นพดล  รักษ์กระแส
ก.ประแสร์  ศิษยาพร
				
				
			 
							
						
						16 กรกฎาคม 2550 13:43 น. - comment id 476561
กลอนบทนี้โดนใจครับ...ชอบมากๆๆๆๆเลย....

 
							
						
						14 กรกฎาคม 2550 16:20 น. - comment id 724901
อย่างมีคนที่ "รอคอย" แบบนี้บ้างจังเลยค่ะ...
แวะมาสวัสดียามเย็นค่ะ....

 
							
						
						14 กรกฎาคม 2550 20:52 น. - comment id 724958
..เป็นบทกลอนที่เรนชอบจัง....

 
							
						
						15 กรกฎาคม 2550 22:02 น. - comment id 725272
ได้อ่านแล้วเธอคนนั้นคงกลับมา หวังเช่นนั้นเนาะ

 
							
						
						20 กรกฎาคม 2550 22:34 น. - comment id 727737
**.. ขอขอบคุณในทุกๆความคิดเห็นมากๆครับ 1.) คุณwhitelily...... ผมเองก็อยากมีคนให้คอยเช่นนี้เหมือนกัน ตอนนี้มีแต่คอยคนอื่น อิอิ 2.) สวัสดีเรน..... ผมลองเขียนกลอนที่ดูอบอุ่น ประมาณโลกนี้สดใสดูบ้าง 3+4) สวัสดีครับครูใหญ่ฯและอ.พี่ติตรากรด้วย คิดถึงมากมายจริงๆ ช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้เข้ามาเท่าไหร่ ติดงานวุ่นๆด้วยครับ ( อ.พี่ติตรากรสบายดีไหมครับ ไม่เจอนานมากกกกกกก ) คิดถึงครับ


