ที่ประชุม กลุ่มย่อย น้อยมอบหมาย ทั้งหญิงชาย หน่ายคิด เป็นหนักหนา เด็กที่สุด ในกลุ่ม โยนมอบมา กำหนดว่า นิทาน รอบกองไฟ สิบนาที พอเหมาะ นิทานสั้น เตรียมให้ทัน สองวัน พุธสดใส ลูกเสือน้อย คอยซ้อม รวมพลไว เพื่อจะได้ แสดง ในวันงาน ขอคติ สอนใจ ในตอนจบ ขอให้พบ ข้อคิด ไว้สืบสาน ขอกระชับ ไม่ยืด น่าติดตาม ขอนงคราม ด้ามถอด เขียนส่งมา โอ้ละหนอ ขอจิต จากผองเพื่อน อย่าแชเชือน บรรเจิด เป็นหนักหนา จิตรำพัน นั้นนั่ง ปวดอุรา ขอนำพา ช่วยหน่อย แต่งช่วยที
จิตรำพัน 24 ก.ย. 2550 20:45 น. - ID 107603 
1791
8
0
24 กันยายน 2550 20:59 น. - comment id 758935
อันนี้บทละครคำกลอนนะจิตรำพันเอาไปขยายความเอาเองเด้อ พอใช้ได้นะให้เด้กแสดงได้จ้ะ วันนี้คุณพ่อท่านใจดี ให้เงินพี่สิบบาทไม่ร้องขอ แต่คุณพี่ทำหายจึงหน้างอ น้องตามล้อเลยถูกตีมีน้ำตา คุณพ่อเรียกอบรมบ่มนิสัย หัดทำใจทนอดลดปัญหา เงินหายแล้วตีน้องไม่คืนมา เลิกทำหน้าบูดเบี้ยวเดี๋ยวไม่งาม คุณพี่จึงเสียใจและได้คิด ขอโทษน้องทำผิดด้วยผลีผลาม ต่อแต่นี้ขอสัญญาพยายาม จะหักห้ามอดกลั้นไม่โกรธเคือง
24 กันยายน 2550 21:04 น. - comment id 758937
สนใจคุยกันทาง MSN ได้ค่ะ เบอร์เมล์ตามในข้อมูลส่วนตัวนะคะ
24 กันยายน 2550 21:22 น. - comment id 758944
หนูน้อยบัวผันเด็กดี คุณพ่อแม่มี ความรักมอบให้ใจจริง หนูเกิดมาเป็นเด็กหญิง ช่างโชคร้ายจริง ใบหูข้างหนึ่งพิการ เมื่อไปโรงเรียนเขียนอ่าน เพื่อนเพื่อนประจาน หนูอายไม่อยากจะไป คุณพ่อและแม่เห็นใจ รีบเร่งเร็วไว พาไปหาหมอทันที คุณหมอท่านก็ใจดี ตรวจดูถ้วนถี่ มีทางแก้ไขได้ทัน ตรวจเช็คร่างกายเร็ววัน ด้วยคุณแม่นั้น สามารถช่วยเหลือเกื้อกูล เข้าห้องผ่าตัดจำรูญ แม่ยอมสิ้นสูญ บางส่วนเพื่อเจ้าลูกยา ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา หนูน้อยเริ่งร่า เพื่อนเพื่อนไม่ล้อให้อาย แต่อดแปลกใจไม่วาย คุณแม่โฉมฉาย ไว้ผมยาวสวยช่วยอำ หนูน้อยไม่เคยจดจำ สิ่งที่แม่ทำ รู้แต่แม่ไว้ผมยาว จนหนูเติบใหญ่เป็นสาว ความสวยแพรวพราว ร่ำเรียนสำเร็จเสร็จงาน ชีวิตกำลังเบิกบาน ต้องใจร้าวราน แม่ด่วนมาพรากจากไป วันที่โศกาอาลัย รดน้ำศพให้ พ่อเปิดผมแม่แน่นอน หัวใจลูกนี้ร้าวรอน ทุกบททุกตอน แม่เหลือใบหูข้างเดียว สายธารเนตรหลั่งลงเชียว เพราะแม่คนเดียว หนูจึงสวยงามอร่ามตา ใบหูของแม่นั่นหนา อยู่ร่วมกายา ลูกน้อยรู้แน่แก่ใจ กอดแม่แน่นิ่งร้องไห้ แม่จ๋าทำไม ไม่เอ่ยบอกลูกสักคำ พ่อบอกแม่เต็มใจทำ ขอลูกจดจำ ทำดีทดแทนแผ่นดิน แม่คงเป็นสุขอาจินต์ น้ำตาอาบริน สัญญาจะเป็นคนดี ทดแทนพระคุณที่มี ประกอบชีพนี้ ด้วยสัมมาชีพครองตน พระคุณพ่อแม่มากล้น ทุกผู้ทุกคน ทดแทนอย่าทอดทิ้งเลย ทุกข์ยากอย่างไรไม่เอ่ย ให้ลูกรู้เลย ลูกเอ๋ยอย่าลืมพระคุณ.. ลูกเอ๋ยอย่าลืมพระคุณ.. ลูกเอ๋ยอย่าลืมพระคุณ.. ๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๐ ดัดแปลงเป็รละคสั้นๆๆได้นะคะ โชคดีค่ะ...
24 กันยายน 2550 21:35 น. - comment id 758946
สวัสดีค่ะคุณเก็จถะหวาขอบคุณนะคะ จิตรำพันจะเก็บไว้ค่ะ ลองดูว่าจะขยายให้เด็กๆ แสดงได้ไหมนะคะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
สนใจนะคะ แต่ว่าจนปัญญาค่ะ เพราะ MSN ช่วงนี้เข้าไม่ได้เลยค่ะ ดึกๆ ถ้ายังไม่หลับจะลองพยายามดูค่ะ อิอิ
24 กันยายน 2550 21:43 น. - comment id 758950
สวัสดีค่ะพี่พิมแต่เอไม่แน่ใจว่าเด็กจะสามารถสื่อความหมายได้รึเปล่า จะลองพยายามให้เด็กเข้าใจค่ะ ขอเอาไปให้ครูโรงเรียนอื่นๆ ช่วยดูนะคะ งานครั้งนี้เป็นงานชุมนุมลูกเสือของ สพท. ค่ะ ส่งตัวแทนลูกเสือโรงเรียนละ ๓ นาย พร้อมผู้บังคับบัญชา ๑ นาย คงต้องให้พิจารณาร่วมกันค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ
25 กันยายน 2550 00:50 น. - comment id 758992
นั่งปวดใจไม่หายหน่ายจริงหนอ เงินไม่พอจ่ายของต้องประสงค์ ทีวีใหม่จอแบนแหงนหน้าลง สวยทรวดทรงอวดเพื่อนบ้านเรือนเคียง นั่งถกเถียงกับแฟนจอแบนใหม่ หากเราได้มาวางข้างเครื่องเสียง คงกระหึมครึ้มทั่วรั้วระเบียง บ้านเรือนเคียงเอียงโสตกระโดนตาม น่ะแม่งามงอนจ๋าอย่าสงสัย ยืมเงินใครช่วยพี่สี่พันสาม ถ้าเงินเดือนพี่ออกเพิ่มดอกงาม สี่พันสามชดใช้ให้ห้าพัน รับประกันไม่เบี้ยวเลี้ยวคดโก่ง แม่โฉมยงรับรู้คู่พี่นั้น บอกเขาว่าอย่าห่วงทวงถามกัน เงินเดือนหน้าพี่นั้นเจ็ดพันชัวร์ หยิบยกทั่วทุกอย่างทางคำอ้าง หูตาเริ่มสว่างนางตอบผัว เงินเดือนพี่เจ็ดพันมันก็ชัวร์ แต่ครอบครัวเราล่ะจะทำไง ทั้งค่าไฟค่าน้ำตามมาเพิ่ม อีกค่าเทอมลูกยังยืมตังค์ให้ ทีวีเก่าเรามีสีอะไร? ทีวีใหม่จอแบนแสนอับอาย เพราะที่ได้มานั้นมันไม่ถูก เมียและลูกท้องกิ่วหิวกระหาย ให้เพื่อนบ้านเขาชมถ่มน้ำลาย ครอบครัวนี้ฉิบหายขายความจน พอเลี้ยงตนพอดีที่มีอยู่ เราคุ้นหูทุกวันกี่พันหน เดินไปไหนตามซอกตรอกบ้านคน พอเพียงเลี้ยงชีพตน"จน"ไม่มี แล้วตัวพี่พอใจอะไรบ้าง หรือทุกอย่างช่างข้าส่ายหน้าหนี พี่ลองนึกคำน้องตรองอีกที ก่อนจะมีทีวีหนี้สินรุม ผัวกลัดกลุ้มคลุ้มคลั่งมานั่งเศร้า โถ.!เมียเราเทศน์นานปานไฟสุม แต่ก็จริงดั่งคำดำรัสคุม หยกกระพุ่มมือตนล้นทรวงใน ภาคภูมิใจในหลวงห่วงลูกหลาน ทรงประทานดำรัสตรัสฝากไว้ คำว่าพอคำนี้วิถีไทย คือความหมายให้"พอ"ล่อเลี้ยงตน ไม่ใช่ด้นดิ้นเกินประเมินผิด เหมือนเครดิตบัตรรูดขูดเป็นขน เงินเดือนต่ำบำบัดขัดใจจน น้ำตาหล่นท่วมดินหนี้สินนอง ผมคงต้องขอจบพบกันใหม่ เช้าสดใสใจชื่นตื่นบ่ายสอง เพราะคืนนี้มีงานสานเป็นทอง ลาเพื่อนพ้องน้องพี่"ครูที่รัก"ฯ
ราตรีสวาท...
25 กันยายน 2550 00:55 น. - comment id 758994
คำว่า..กระโดน..เป็น..กระโดด..น่ะฮะ..
25 กันยายน 2550 03:01 น. - comment id 759012
ดีค่ะ จิตรำพันจ๋าแวะมาทักทายค่ะ ทำอะไรอยู่จ๊ะช่วงนี้
25 กันยายน 2550 04:43 น. - comment id 759028
สวัสดีครับคุณจิตรำพัน แหมเรื่องละครสั้น แสดงรอบกองไฟนี่ ผมก็ไม่ค่อยถนัดเสียด้วย เอาเป็นว่าขอเป็นกำลังใจ ให้คุณทำงานบรรลุ ถึงจุดหมายนะครับ
25 กันยายน 2550 06:50 น. - comment id 759043
สวัสดีค่ะคุณคนผ่านมาเป็นเรื่องที่เหมาะกับยุคสมัยมากเลยค่ะ สังคมกำลังหลงกับวัตถุกันมากค่ะ จะลองเอาไปปรับดูนะคะ ว่าจะขยายให้หลายๆ คนเล่นได้อย่างไรบ้าง
ขอบคุณนะคะที่มาช่วยคิดให้
25 กันยายน 2550 06:58 น. - comment id 759047
สวัสดีค่ะพระจันทร์สีดำช่วงนี้จิตรำพันต้องเตรียมงานไปชุมนุมลูกเสือ รวม ๕ อำเภอค่ะ ยุ่งมาก ๆ หัวหมุนเลย อิอิ
เย็นนี้จะแวะมาฝากกลอนไว้ให้คิดถึงค่ะ เอาสัก ๒ กลอนดีไหมคะ
ตั้งแต่วันพุธ ถึงศุกร์ค่ะ คิดถึงบ้านกลอนไทยแย่เลย
25 กันยายน 2550 07:13 น. - comment id 759062
สวัสดีค่ะคุณเบรฟฮาร์ท
25 กันยายน 2550 07:23 น. - comment id 759066
ช่วยแล้วครับ...แต่คิดไม่ออกซักที
25 กันยายน 2550 08:44 น. - comment id 759103
ดีจ้า.........คุณจิตรำพัน.......
25 กันยายน 2550 10:24 น. - comment id 759143
25 กันยายน 2550 10:31 น. - comment id 759145
สวัสดีค่ะคุณนายธนา
25 กันยายน 2550 10:55 น. - comment id 759172
สวัสดีค่ะคุณเจน_จัดให้
25 กันยายน 2550 10:57 น. - comment id 759178
อา....ความสามารถด้านนี้ไม่มีเลยค่ะ ถ้าแบบบ้าๆ บอๆ ก้พอคิดออกค่ะ อิอิ
25 กันยายน 2550 10:59 น. - comment id 759183
สวัสดีค่ะคุณกชมนวรรณ
25 กันยายน 2550 11:06 น. - comment id 759193
สวัสดีค่ะพี่ป.
25 กันยายน 2550 11:16 น. - comment id 759203
เมื่อมีคำขอร้อง เพื่อนก็ต้องช่วยเพื่อนอยู่แล้ว นิทานรอบกองไฟ นี้เป็นเรื่องจริงเล่าต่อ ๆ กันมา อ่านแล้วก็ต้องทำใจให้เป็นกลาง ถ้าเราสนใจประวัติศาสตร์ของกระ ทรวงศึกษาธิการ การเรียนการสอนสมัยท่านมังกร พรหมโยธี มีการเปลี่ยนแปลงหลักสูตรเป็นแบบที่เรียกกันสมัยนั้นว่า แบบเบสิก พั๖นาให้เด็ก ๆ มีความคิดของตัวเอง อย่างเช่น จะถามเรื่องแก้วน้ำ เขาจะไม่เอาแก้วยกขึ้นถามเด็กว่านี่อะไร เพราะเด็กเห็นรู้จักก็จะตอบได้ เขาจะถามว่า อะไรที่ใส ๆ เปราะแตกง่าย นำมาเป็นที่บรรจุน้ำได้ เด็กก็จะมีความคิดและตอบได้ว่าเป็นแก้วน้ำโดยที่ไม่ต้องเห็น อย่างนี้เป็นต้น นึกเรียนฝึกหัดครูสมัยนั้นก็จะได้รับการสอนอบรมมาลักษณะนี้ทุกคนทุกรุ่น ก่อนยที่จะมีการยกเลิกการสอนแบบเบสิก ก็เพราะเกิดเรื่องนี้ขึ้น จึงได้เข้าที่ประชุมลงมติยกเลิก เรื่องมีอยู่ว่า นักเรียนฝึกหัดครูสาวสวยจบมาใหม่คนหนึ่ง(คงไม่ใช่จิตรำพัน) ได้รับการบรรจุไปประจำโรงเรียนในถิ่นทุรกันดารแห่งหนึ่ง เธอก็เต็มใจและตั้งใจสอนศิษย์เต็มที่ วันนึงก็จะสอนเรื่องผ้าห่ม จึงเรียกเด็กหญิงขึ้นมายืนหน้าชั้น แล้วเริ่มต้นถามว่าหนู เวลาที่หนูนอน นอกจะมีมุ้ง หมอน ที่นอนแล้ว ยังมีอะไรอีก ตามเป้าก็จะให้เด็กคิด แล้วตอบออกมาว่าผ้าห่ม เด็กกลับตอบว่า มีคุณแม่ค่ะ ครูก็นึกว่ายังไงเสียแม่คงต้องห่มผ้าจึงถามต่อว่า แล้วบนตัวคุณแม่มีอะไร เด็กนิ่งคิดเดี๋ยวนึงแทนที่จะตอบว่าผ้าครูเริ่มหน้าแดงแล้ว แต่ด้วยวิญญาณครู มุ่งมั่นที่จะทำให้สำเร็จ นึกว่า อย่างไรเสียผู้ใหญ่คงไม่ทำอะไรให้เด็กเห็นคงต้องเอาผ้าห่มคลุมแน่ ๆ จึงแข็งใจถามอีกว่า บนหลังคุณแม่ล่ะมีอะไร นึกว่าต้องเป็นผ้าห่มแน่ เด็กกลับตอบว่ามีขาคุณแม่ไขว้อยู่ค่ะ เท่านั้นแหละครูสาวหมดความอดทนฟิวส์ขาดโมโหขึ้นหน้าเอามือตบโต๊ะดังฉาดเสียงดังคล้ายตะหวาดว่า ผ้าห่ม ผ้าห่มไปอยู่ไหน เด็หญิงตกใจร้องไห้เสียงดังตอบทั้งเสียงร้องไห้ว่า ฮือ ๆ ม้วนหนุนอยู่ที่ก้นคุณแม่ ค่ะ ฮือ ๆ ๆ ๆ ตะแล๊ม ๆ ๆ ๆ
25 กันยายน 2550 11:57 น. - comment id 759247
สวัสดีค่ะคุณฤกษ์เรื่องนี้ขออนุญาตตัดออกตั้งแต่ยังไม่ให้คณะดูนะคะ อิอิ เนื่องจากเอนเตอร์เทนในกลุ่มได้ แต่สำหรับเด็กต้องแบนค่ะ อิอิ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
25 กันยายน 2550 12:41 น. - comment id 759287
น้องเอ..... แหม...เรื่องสั้นพี่ม่ะค่อยสันทัดด้วยจิ.... ได้แต่อาน แต่งเป็นเรื่องเป็นราวไม่เป็นตะกี้ อ่านเรื่องของน้องฤกษ์ ทำเอาพี่ตกเก้าอี้ เง้ยยย จินตนาการเป็นเรื่องราวเลยจ้ะ ...เขิลลลล ม่ายพูดดีกว่า จั๊กจี้...เอิ้กกกกกกกกกส์ (¯`°.¸♥♥¯`° ศรรกราหน้าทะเล้น °´¯♥♥¸.°´¯)
25 กันยายน 2550 13:34 น. - comment id 759414
น้องเอจ๋าพิ่พิมไม่มีฟามรู้เรื่องนิทานเลยคะ เท่าที่อ่านดูทุกคนมีแต่เรื่องดีดีทั้งนั้นขออ่านด้วยคะจาหลับแระ
25 กันยายน 2550 14:02 น. - comment id 759448
รอบกองไฟนี่ชอบเป็นคนชมมากกว่าค่ะ แต่งนิทานก็ไม่ค่อยเป็น เลยแวะมาส่งกำลังใจ ให้ค่ะ....
25 กันยายน 2550 14:24 น. - comment id 759458
สวัสดีค่ะพี่ขวัญสงกะสัย ถ้าพี่ขวัญมาเจอ นิทานก้อม ของอิสาน ไม่ใช่แค่ตกเก้าอี้แล้วม้าง
25 กันยายน 2550 14:34 น. - comment id 759466
สวัสดีค่ะพี่พิมญดา
25 กันยายน 2550 14:38 น. - comment id 759468
สวัสดีค่ะ whitelily
25 กันยายน 2550 16:37 น. - comment id 759563
ฮะแฮ่ม...เล่านิทานหรือ...อืม... กาลครั้งหนึ่งนานมา... เจ้าหญิงนกกระสาตัวนึงบินอยู่กลางป่า และก็ถูกเด็กชายซนๆเอาธนูยิงถูกปีก จนตกลงมา เธอจึงรีบแปลงร่างเป็นหญิงสาวเพื่อ อำพรางตัวขิงเธอก็พอดีชายหนุ่มชนบทแถวนั้นผ่านมาพบเธอในสภาพบาดเจ็บ เขาจึงอุ้มเธอมารักษาที่บ้าน ด้วยความมีเมตตาของชายหนุ่มจึงทำให้เจ้า หญิงนกกระสาเกิดหลงรักชายหนุ่มคนนี้ เวลาผ่านไปทั้งสองได้ครองรักกัน จนวันนึงแม่ของชายหนุ่มเกิดล้มป่วยขึ้น แต่ด้วยฐานะอันยากจนของชายชนบทนี้ เขาก็ไม่มีเงินที่จะมารักษาแม่ของเขาได้ เจ้าหญิงจึงอาสาที่จะวาดรูปขายเพื่อเอา เงินมารักษามารดาของชายหนุ่มผู้นี้ แต่มีข้อแม้ว่าจะต้องไม่มีใครเห็นการวาดรูปของนาง รูปแล้วรูปเล่าที่เจ้าหญิงวาดออกมาและ ขายได้เงินมาช่วยมารดาของหนุ่มผู้นี้ แต่เจ้าหญิงกับซูบผอมลงหมดแรงขึ้นทุกวัน ขณะที่อาการของมารดาหนุ่มผู้นี้เกือบปรกติ เจ้าหญิงบอกกับชายหนุ่มว่า นี่คงเป็นรูปสุดท้ายที่เธอจะวาดได้ คืนนั้นเองชายหนุ่มเกิดสงสัยจึงไปแอบ ดูการวาดของนาง ทันทีที่เขาเห็นเขาก็ ไม่เชื่อสายตาตัวเอง เพราะเป็นรูปนกกระสาขนาดใหญ่ที่ฉีกเอาขนของตัวเองละเลงไปบนเลือดที่กรีดออกมา แล้วค่อยแต่งแต้มไปบนผ้าใบ ชายหนุ่มรีบเข้าไปในห้องพอเจ้าหญิงเห็น ก็กลายร่างคืนเป็นหญิงสาวที่อ่อนระทวย แล้วบอกกับชายหนุ่มว่า "ท่านคงไม่โกรธเราที่จะตอบแทนคุณคนด้วยวิธีนี้" สิ้นคำเจ้าหญิงก็สิ้นใจลงในอ้อมอกคนที่เธอรัก.... และเจ้าหญิงนกกระสาก็ได้จากโลกไป
25 กันยายน 2550 17:14 น. - comment id 759615
search คำว่า นิทานรอบกองไฟ มีเวบหนึ่งน่าสนใจนะจ๊ะ ลองไปอ่านดู http://prachatai.com/05web/th/columnist/view.php?SystemModuleKey=Village&ContentID=2484&ColumnistID=54
25 กันยายน 2550 18:26 น. - comment id 759654
สวัสดีค่ะพี่ยา
25 กันยายน 2550 18:35 น. - comment id 759656
สวัสดีค่ะคุณโคลอน
25 กันยายน 2550 20:09 น. - comment id 759690
มาช่วยคิดคะแต่คิดไม่ออกเลยคะ
1 ตุลาคม 2550 18:42 น. - comment id 762941
สวัสดีค่ะผู้หญิงมือสอง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
