เมื่อเธอเลือกเป็นดาวที่พราวฟ้า เด่นนภาสูงลิบระยิบแสง ฉันขอเป็นเช่นดินตราบสิ้นแรง ให้ชนแหนงฉันต่ำคำประนาม เมื่อเธอเลือกเป็นหงส์ที่ทรงศักดิ์ ชนปองรักมอบใจให้ล้นหลาม ฉันขอเป็นเช่นกาใบหน้าทราม ให้ชนหยามฉันด้อยต่ำต้อยดิน เมื่อเธอเลือกไต่รุ้งจรุงสี มุ่งสรวงศรีพิไลใจโผผิน ฉันขอเป็นคนต่ำเดินย่ำดิน ให้ชนหมิ่นฉันทรามตามแต่ใจ เมื่อเธอเลือกดอกฟ้าลดาสรวง งามเด่นดวงระย้าน่าหลงใหล ฉันขอเป็นดอกหญ้ากลางป่าไพร ให้ชนไซร้เหยียบย่ำฉันจำนน เมื่อเธอเลือกเดินกลางทางช้างเผือก เย็นยะเยือกไกลตาเวหาหน ฉันขอเดินทางกันดารผลาญผจญ ให้ผองชนดูแคลน...แสนสุขใจ.....
คีตากะ 25 ต.ค. 2550 14:14 น. - ID 108854 
1459
2
0
25 ตุลาคม 2550 15:21 น. - comment id 777140
อ่านแล้วดีจังคะหากรู้จักแบ่งความสุขได้
25 ตุลาคม 2550 15:30 น. - comment id 777146
ตัวตนแท้คือความสุข ตัวตนนั้นคือความรัก หากตัวเราแจ้งประจักษ์ ย่อมมีรักเปี่ยมกมล.. ถ้าเราไม่รักแล้วใครจะรัก....โลกนี้มีความเกลียดชังมากเกินไปแล้ว....อิอิอิ...
25 ตุลาคม 2550 15:55 น. - comment id 777161
คนหนึ่งเป็นที่รัก...ก็มิได้หมายความว่าอีกคนหนึ่งเป็นที่ชัง หรือ ต่ำต้อยไปนะคะ....ทุกคนย่อมมีความสุขกับที่ๆเราอยู่และคนที่รักเราเนาะ...ถ้ามองเห็น.. ปล.รูปน้องหมาน่ารักจ้ำม่ำดีแท้...
25 ตุลาคม 2550 17:36 น. - comment id 777248
คงเป็นสุขที่ฉันนั้นเลือกเอง ไม่ใช่เก่งเล็งเลิศเกินใครใคร แค่อยากเดินสายกลางห่างออกไป เพราะหัวใจช้ำชอกยอกเกินทนแวะมาชมครับ
27 ตุลาคม 2550 13:17 น. - comment id 778226
ขอบคุณมิตรรักแฟนเพลงทุกท่าน...อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
