ฉันมีค่าบ้างไหมใคร่อยากรู้ ใช่ว่าตู่ตี๊ต่างสร้างกังขา เพราะสงสัยในแววหมองของดวงตา เหมือนฟ้องว่าว่างเปล่าไร้เงาใจ ฉันอยู่ใกล้เหมือนไกลห่างร้างเสน่หา หมดคุณค่าว้าเหว่เห่หวั่นไหว เธอปล่อยว่างวางฉันลงคล้ายจงใจ มิผลักไสปล่อยให้คิดแสร้งบิดเบือน รักหรือไม่ให้ค้นคว้าหาตำตอบ เกลียดชังชอบเฉยชินชามากลบเกลื่อน ทำสงบจบถ้อยคำย้ำลบเลือน แฝงคล้อยเคลื่อนหลบหลีกปลีกอำลา ฉันสัมผัสด้วยใจไม่อยากถาม ให้มากความเคืองขุ่นวุ่นปัญหา ขอก้าวย่างร้างไกลไม่รอรา จบคำว่าสงสัยขอไกลเธอ.
19 พฤษภาคม 2551 18:14 น. - comment id 851425
บางอย่างก็ลำบากใจที่จะถามค่ะ ดูการกระทำก็รู้เองค่ะ บางทีกลัวถามไป เราก็เจ็บใจเองค่ะ
19 พฤษภาคม 2551 20:30 น. - comment id 851483
รอซักนิด อาจคิดได้เองค่ะ สวัสดียามดึกค่ะ สบายดีนะคะ
19 พฤษภาคม 2551 21:17 น. - comment id 851519
ว้าวววว
20 พฤษภาคม 2551 08:54 น. - comment id 851581
โดนใจดีจังค่ะ
20 พฤษภาคม 2551 09:42 น. - comment id 851615
ก็ถามมาสิ แล้วจะบอก
20 พฤษภาคม 2551 13:28 น. - comment id 851656
ไม่ถามก็ไม่ตอบนะเอ้า
20 พฤษภาคม 2551 21:24 น. - comment id 851839
โบราณกล่าวไว้ว่า พึงถามในสิ่งที่พึงถาม และพึงละเว้นการถามในสิ่งที่ไม่พึงถาม แต่ในกรณีนี้ควรจะถามมากกว่าเนาะ ดีกว่า ตี้ต่างกันน่ะครับ อิอิ
20 พฤษภาคม 2551 23:17 น. - comment id 851886
อย่าคิดมากสงสัยไม่เข้าเรื่อง คิดให้เปลืองสมองลองนึกหวน ตรองเพียงน้อยถ้อยคำย้ำทบทวน ทุกคำล้วนแน่นหนักว่ารักเธอ ได้แสดงทีท่าว่าชัดเจน ใช่ล้อเล่นเช่นละครนำเสนอ เพียงคนนี้คนที่ใช่ใฝ่ละเมอ หากปล่อยให้เขินเก้อคงอกตรม.. หยิ่งเกินไป....อาจจะจริงอย่างที่บอกนะ
21 พฤษภาคม 2551 10:18 น. - comment id 852007
อาศัยความรู้สึก ไม่ต้องบอกให้มากความ.. :) ดีน่ะเนี่ยที่เขาเป็นคนแสดงออก ไม่งั้นเราก็ยังคงรักเขาไปอีกนานเลย..