ร้องไปเถิดหัวใจเมื่อใคร่ร้อง
ร้องไปเถิดหัวใจเมื่อใคร่ร้อง
หากเจ้าหมองเจ้าหม่นสุดทนเหลือ
เหตุพิษรักขวากหนามตำเป็นเบือ
จึงจารเจือรอยร่องของหัวใจ
จะว่าใจเจ้าง่ายหาใช่ที่
ด้วยเจ้ามีรักแท้ไม่แฉไฉ
เจ้าไม่เคยแบ่งสรรปันผู้ใด
จะโทษใครเล่าหนาคราตรอมตรม
เมื่อใจถูกชอนไชไปจนทั่ว
ใจจึงรั่วรานรักซ้ำหมักหมม
มีบ้างไหมใจเจ้าไม่ระบม
จะประหงมประคองใจอย่างไรกัน
จะมีใครไหนบ้างล้างใจให้
รักษาแผลหัวใจหายโศกศัลย์
ชุปชีวีต่อเติมเสริมชีวัน
ผดุงชีพคนไร้ขวัญมั่นภิรมย์
ร้องไปเถิดหัวใจเมื่อใคร่ร้อง
หากทุกห้องหัวใจไร้สุขสม
ร้องไปเถิดอาจคลายหายระบม
อาจไม่ขมเกินไปในพรุ่งนี้
23 พฤษภาคม 2551 21:17 น. - comment id 852955
โอ้...น้ำตาหรือมาแก้ปัญหาใจ ร้องไห้ไปใครเลยจะรับรู้ ต่อไม่ได้แล้วคุณนรศิริ

24 พฤษภาคม 2551 05:39 น. - comment id 853025
นั่นซิคะ ร้องไปเถิด ให้มันล้างลูกตาล้างจิตใจ ให้หมด เหลือไว้แต่ความสุข สดใส

24 พฤษภาคม 2551 08:40 น. - comment id 853044
แด่ พี่ดวง
คิดถึงเพลงของดาวใจ ไพจิตรค่ะ
แต่ร้องมากๆตาบวมไม่สวยค่ะ
ให้น้ำตาตกข้างในบ้างก็ดี
จะได้กลั่นออกมาเป็น
ถ้อยวลีลึกซึ้งรำพึงรำพันในห้องกลอนได้บ้างค่ะ




24 พฤษภาคม 2551 12:07 น. - comment id 853093
หยุดร้องเมื่อไร จะพบว่าโลกยังมีอะไร ให้ทำอีกเยอะเนาะ

27 พฤษภาคม 2551 13:25 น. - comment id 854187
ขอบคุณ คุณรินมากค่ะที่แวะเยี่ยม

27 พฤษภาคม 2551 13:26 น. - comment id 854188
ก็คิดว่างั้นแหละเผื่อบางทีจะดีขึ้น

27 พฤษภาคม 2551 13:27 น. - comment id 854191
ขอบคุณน้องนิจมากค่ะ พี่ยังนึกไม่ออกว่าใครร้องคุณดาวใจนี่เอง

27 พฤษภาคม 2551 13:28 น. - comment id 854193
ค่ะคุณปราณรวีคะก็หวังฟ้าหลังฝนน่ะค่ะ
