สู้เพื่อพิทักษ์ป่าสงวนแห่งชาติดงระแนง

นรศิริ

สู้
      เสียงไก่ขันหวานแว่วจากแนวป่า
เป็นสัญญาณ์ว่าสู้ใหม่ในอีกหน
จงตื่นเถิดทุกผู้ผู้ทุกข์ทน
สู้ให้ป่นคนจริงต้องชิงชัย
      สู้ด้วยมันสมองสองมือนั้น
สู้ไม่หวั่นสู้กับความหลับใหล
ปลุกสำนึกปลุกตัวปลุกหัวใจ
เพื่อคืนวันอันไพย์กรรมาชน
     ไม่อาจเลือกทางทองของชีวิต
แต่มีสิทธิ์ที่จะสู้ในอีกหน
สู้ยิบตาเถิดนักสู้ผู้ทุกข์ทน
ด้วยกมลและศักดิ์ศรีทวีคูณ
     อย่าให้ใครเหยียบย่ำว่าต่ำช้า
อย่าให้ใครตีค่าว่าเสื่อมสูญ
ทุกคนมีชีวาค่าเพิ่มพูน
อย่ามามัวอาดูรเสียน้ำตา
     ลุกขึ้นมาถากถางทางเทียวท่อง
เราคือท้องดินเดียวกันอันแน่นหนา
ช่วยกันปลุกปลอบปรับซับน้ำตา
ใครอ่อนล้าเรารีบรั้งขึ้นฝั่งเอย
     เมื่อไม่สู้รู้ไยใครชนะ
อย่าลดละอย่าประวิงอย่านิ่งเฉย
หรือจะปล่อยเขายีย่ำอีกตามเคย
สู้เถิดเหวยพวกเราสู้เข้าไป
ต้องขออภัยด้วยนะคะดิฉันลืมบอกไปว่าป่าสงวนแห่งชาติดงระแนงอยู่แห่งหนตำบลใด   พอดูภาพถ่ายทางอากาศทีไรมันสะเทือนใจ  ปวดหัวใจจริงๆค่ะจึงได้รีบเขียนกลอนหน้าจอNote BooK ทันทีโดยไม่ได้เซฟเอาไว้เลยถ้าไวรัสมาเยือนคงแย่หรอก 
ดิฉันเป็นคนกาฬสินธุ์  ป่าดงระแนงส่วนหนึ่งอยู่ในเขตกาฬสินธุ์มีพื้นที่ติดต่อกับดงมูล(พื้นที่สีแดงในอดีตค่ะ)เมื่อก่อนเป็นป่าที่อุดมสมบูรณ์ทั้งป่าไม้และสรรพสัตว์
น่าเสียดายจริงๆ บัดนี้โล่งเตียนแทบจะไม่เหลือซาก