หนุมานถวายตัว

เอื้องคำ

   พระราม-ลักษณ์พักเหนือยคลายเมื่อยล้า
จึงเดินหน้ามุ่งไปในไพรสนฑ์
เป็นป่าไทรใหญ่กว้างทางวกวน
พบยักษ์ตนกำพลชื่อคืออสุรา
   ก่อนเคยเป็นเทวาเวหาสวรรค์
ไปหยอกเอินนางกำนัลมิประสา
พระอิศวรสาปส่งให้ลงมา
เป็นอสุราฝังพสุธาไว้ท่อนตัว
   ยักษาแจ้งแถลงความองค์รามลักษณ์
พระองค์จักไปปราบยักษ์คงปวดหัว
ทศกัณฑ์สมุนมันมากเนียนัว
ทั้งกลชั่วแผนการณ์ชำนาญเกม
   พระองค์ควรไปทางนี้หรดีทิศ
มากมายมิตรทหารกล้าพาเกษม
พระลักษณ์รามฟังยินดีแสนปรีด์เปรม
อกอิ่มเอมในความหวังได้ฟังคำ
   ครั้งแล้วสองกษัตริย์ตรามุ่งหน้าต่อ
มิรีรอเร่งเท้าทั้งเช้าค่ำ
ภายหน้ามีการณ์ใหญ่ให้กระทำ
เยื้องย่างย่ำก็หยุดยั้งเพราะอ่อนเพลีย
   จึงหลับลงตรงโคนต้นไม่ใหญ่
พระรามหนุนพระลักษณ์ไว้หลับตาเปลี้ย
เถาวัลย์คลุมหนานักดังถักเปีย
ทั้งสุมทุมสูงเตี้ยร่มรื่นตา
   จะกล่าวถึงหนุมานชาญสมร
ออกจำศีลท่องจรในไพรพฤกษา
เห็นพระรามเขียวงามอร่ามตา
นึกสงกาก็สังเกตุดูเหตุการณ์
   จึงแปลงกายเป็นลิงน้อยตัวจ้อยจิ๋ว
แล้วลอยลิ่วขึ้นต้นไม้ด้วยใจหาญ
วิ่งไหวหวาดผาดโผนโจนทะยาน
ใบไม้ร่วงหล่นลงลานเพ่นพ่านไป
   
   พระลักษ์เห็นเช่นนั้นก็หวั่นจิต
เกรงพระรามหลับสนิทจะตื่นได้
จึงไล่วานรน้อยให้ไปไกล
ลิงจะฟังก็หาไม่ยิ่งเหิมเกริม
   วานรน้อยจึงลงมาจากต้นไม้
คว้าคันศรพระลักษณ์ได้เล่นล้อเสริม
พระรามหลับนิ่งแน่อยู่แต่เดิม
พระลักษณ์ปลุกพระจึงเริ่มตื่นเบิกตา
   พระรามเห็นก็เอ็นดูเจ้าลิงน้อย
มีเขี้ยวแก้วกุณฑลห้อยทั้งซ้ายขวา
ทั้งขนเพชรวับวามอร่ามตา
กระบี่น้อยมิธรรมดาว่าแน่นอน
   
   แต่พระลักษณ์มิได้เห็นเป็นเช่นนั้น
หนุมานอัศจรรย์จิตสังหรณ์
คำมารดาสวาหะสั่งถึงตอน
ที่วานรจักประสบผู้มีบุญ
   เป็นนารายณ์อวตารมาปราบยักษ์
ให้หนุมานสวามิภักดิ์สนับสนุน
จึงก้มลงกราบเท้าเจ้าประคุณ
โปรดการุณเมตตาจิตขอติดตาม