เมื่อตัวฉันนั้นไร้ค่าเธออย่ารัก
เพราะต่ำศักดิ์ยศเกียรติน่าเหยียดหยาม
ทั้งรูปชั่วตัวดำน้ำใจทราม
มิงดงามอับปัญญานารีไทย
เป็นสาวเซ่อซุ่มซ่ามมากความเฉิ่ม
ยากแต่งเติมเพิ่มงามงดแต้มสดใส
แก้วหน้าม้ายังสดสวยรวยน้ำใจ
แต่ฉันไม่มีค่าอย่าเหลียวมอง
ก็คือคนใจดำแล้งน้ำใจ
เมินข้ามไปไม่สนความหม่นหมอง
ไม่มีรักปักปันใจให้จับจอง
ทุกหอห้องหัวใจใช่ปล่อยวาง
ดุจตุ๊กตาเคลื่อนไหวไขลานปลุก
ละเสพสุขทุกข์ทั้งหลายหน่ายเสริมสร้าง
ไร้รู้สึกนึกคิดปิดหนทาง
แค่ก้าวย่างตามร่องของเข็มลาน.
25 เมษายน 2552 18:14 น. - comment id 820668
สวัสดีค่ะต่างคนต่างจิตใจนะคะ ไม่ใช่ว่าเราไร้ค่าหรอกค่ะที่เค้าไม่รักเรา คงไว้ซึ่งตัวเองและเข้มแข็งยึดมั่นในความดีนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

25 เมษายน 2552 03:50 น. - comment id 976980
อ่านกลอนลื่นไหล งาม ครับ คุณหนูนางฟ้า.. ........

25 เมษายน 2552 16:57 น. - comment id 977121
ขอบคุณในคำชมค่ะคุณคนตุลา
