อยู่กับความเหงา อยู่กับวันเวลาเปลี่ยวเปล่าของความหลัง อยู่อย่างไร้หัวใจ ไร้ซึ่งแรงกำลัง อยู่กับความหวังที่จากไป วันเวลาล่วงเลยผ่าน ไม่ว่าจะเนิ่นนานสักแค่ไหน ฉันยังอยู่ตรงนี้ อยู่ที่เดิม ที่ปวดใจ อยากซบหน้าร้องไห้...แต่น้ำตากลับไม่ไหล...ออกมา หัวใจจากไปแล้ว ลมหายใจยังแผ่วเพ้อละเมอหา ภาพทรงจำวันวานที่ผ่านมา ยังคงตรึงตราปวดปร่า...น้ำตาตกใน ยังจมในความคิด อยู่กับอดีต สีซีด ยังสงสัย อยากเจ็บอย่างนี้ หรือพร้อมที่ให้เธอจากไป ไม่เหลือความทรงจำในใจ..ไม่เหลือไว้คำว่าเรา คงใช้เวลาทั้งชีวิต หากให้ใจเลิกคิด เลิกขลาดเขลา ลบเธอออกจากใจ ไม่เหลือไว้แม้เงา เธอจะรู้หรือเปล่า...ฉันปวดร้าว...ลืมเธอไม่ลง
สาบนรสิงห์ 16 ก.พ. 2553 01:13 น. - ID 133076 
1841
4
0
16 กุมภาพันธ์ 2553 02:01 น. - comment id 1100386
"วันเวลาล่วงเลยผ่าน ไม่ว่าจะเนิ่นนานสักแค่ไหน ฉันยังอยู่ตรงนี้ อยู่ที่เดิม ที่ปวดใจ อยากซบหน้าร้องไห้...แต่น้ำตากลับไม่ไหล...ออกมา" ............................................................ประทับใจบทกลอนครับ โดยเฉพาะท่อนนี้ ชอบเป็นพิเศษ
16 กุมภาพันธ์ 2553 09:26 น. - comment id 1100489
เศร้ามาก สะเทือนใจสุดๆ..
16 กุมภาพันธ์ 2553 20:15 น. - comment id 1100831
อย่าลืมเลยนะคะ เก็บเอาไว้เพื่อจำค่ะ
16 กุมภาพันธ์ 2553 22:33 น. - comment id 1100932
..ทรมานนะคะ..อยากจะร้องก็ไม่มีน้ำตา..
17 กุมภาพันธ์ 2553 18:05 น. - comment id 1101303
หน้าส่วนตัว
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ลืมเถอะนะ ถ้าจำแล้วเจ็บ
จำเถิดนะ ถาจำแล้วสุข
17 กุมภาพันธ์ 2553 20:36 น. - comment id 1101392
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านครับ เพิ่งลองแต่งฉันทลักษณ์แบบนี้ครับ (เรียกฉันทลักษณ์ได้หรือเปล่าก็ไม่รู้นะครับ) และก็ขอบคุณสำหรับกำลังใจด้วยนะครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
