อย่าตกใจถ้าหากมือสากและด้าน ผิวมันกร้านคล้ำแดดที่แผดเผา ตีนเหยียบหินดินมาหนาไม่เบา เสื้อผ้าเก่ามัวซัว-อย่ากลัวไป เชิญมาฟังเราเล่าเรื่องราวก่อน เรื่องซึ่งสอนอยู่ทุกยุคสมัย เราผู้ใช้แรงงานก่อการไกร ยึดมั่นในอุดมคติปณิธาน เมื่อเกิดมาเรียนน้อยด้อยศักดิ์ศรี จึงไม่มียศศักดิ์อัครฐาน สู้หลั่งเหงื่อ กำลัง ทั้งวิญญาณ มอบแด่งานซึ่งใครก็ไม่มอง มือเราจึงดำด้านเพราะงานหนัก ผิวแสนรักถูกแดดแผดจนหมอง ทั้งฝุ่น ผง รอยเปื้อนเกลื่อนละออง เหงื่อไหลนองซับไว้ใต้เสื้อเรา โอ้ความหวังชีวิตคิดแล้วเหนื่อย ต้องทนเมื่อย ทนฝน ทนแดดเผา ยอมแลกเงินโดยหมอบพินอบพิเทา อดทนเศร้า จน ลำบากมากเท่าไร ผิดกับผู้ทำงานสำราญหรู ตำแหน่งชูปรากฏลาภยศใหญ่ แย่งกันกินอิ่มเอมจนเปรมใจ วันต่อไป...ค่อยออกโรงโกงอีกที เพราะเขามีปัญญาเป็นอาวุธ จึงใช้จุดคอร์รัปชั่นอันบัดสี มีตีนบาง มือบางอย่างผู้ดี แต่ว่ามีหน้าหนาไม่ทายาง ส่วนเราซีโง่ บื้อ มือสากและด้าน ผิวเกรียมกร้านรวยรินกลิ่นสาบสาง ตีนเราหนาเอาไว้ใช้ย่ำทาง แต่หน้าบางเพราะเอาไว้ให้รู้อาย
เปลวเพลิง 29 ต.ค. 2555 23:31 น. - ID 146021 
1767
1
0
30 ตุลาคม 2555 07:06 น. - comment id 1250026
โอกาสคนเรามีไม่เท่ากัน แต่ถ้าขยันจะไม่อดตายและร่ำรวย
30 ตุลาคม 2555 11:08 น. - comment id 1250037
30 ตุลาคม 2555 14:57 น. - comment id 1250063
สัจธรรม จริงแท้ มิแปรผัน การบากบั่น นำพา ต่อหน้าที่ คือวิสัย วิญญู ผู้รักดี อยากมั่งมี ก้าวหน้า อย่างอมือ
1 พฤศจิกายน 2555 00:24 น. - comment id 1250132
งดงามความคำที่นำเหน็บ เขาใช่เจ็บ ขี้เล็บมือ คนดื้อด้าน รำรวยเงินแต่จนใจใช่เบิกบาน มือสากด้านงานสุจริต จิตเปรมปรีดิ์ ! บทกลอนนี้ ยอกย้อนเห็นประเด็นงาม ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
