บนความแตกต่าง

ร้อยฝัน

กินขนมมั๊ย
มือป้อม ๆ ยื่นออกไปจากใจขาว
ไม่มีเสียงสำเนียงใดบอกเรื่องราว
ความทรงจำนานยาวไม่ลืมเลือน
เธอบอกว่าเราเหมือนกันฉันว่าไม่
เพียงหัวใจเราสองคล้องเป็นเพื่อน
ฉันคือจันทร์เธออาทิตย์มิบิดเบือน
จากวันเดือนเลื่อนเป็นปีที่จดจำ
เธอคิดต่างฉันคิดแยกช่างแปลกหนอ
หนึ่งคนรอ หนึ่งคนห่างช่างน่าขำ
คนหนึ่งทุกข์คนหนึ่งปลอบเราชอบทำ
ฉันคอยย้ำ เธอไม่สน จึงบ่นไป
เป็นเพียงความผูกพันธ์อันเก่าก่อน
หากนึกย้อนวันนี้จะมีไหม
ฤาฝังลึกอยู่ในห้วงแห่งดวงใจ
รอวันใดความสัมพันธ์นั้นกลับมา
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน