เสียงเพลงแห่งวัยเยาว์เฝ้าขับขาน
ครั้งวันวานแทรกไม้ในไพรสณฑ์
ฟังซิฟังเสียงนกร้องก้องกมล
กล่อมหลังฝนเพิ่งพ้นผ่านซ่านฤทัย
จำหนหลังครั้งเรายังเยาว์อ่อน
เที่ยวเร่ร่อนสำรวจโลกอกหวั่นไหว
ด้วยใจว่างมือเปล่าเราก้าวไป
ปราศเงื่อนไขกฎเกณฑ์เข่นค้ำคอ
ถ้าวันนั้นเราจับมือไม่ถือมั่น
เรียนรู้กันเปิดใจให้กันหนอ
วันนี้เราอาจลึกซึ้งถึงความพอ
ไม่มีใครต้องรอทุกข์ท้อทน
ภาพลวงตาเล่นกลบนโลกเปลี่ยว
เหงาดายเดียวท่ามชีวิตจิตสับสน
เธอคงเหงาเหมือนกันวันเวียนวน
ท่ามฝูงชนแปลกหน้ายาวนานมา
เพียงจับมือสื่อสารถึงกันบ้าง
โลกอ้างว้างเพียงใดใช่ปัญหา
หนึ่งแรงใจตรงนี้ยังมีมา
มอบให้เธอทุกเวลาและนาที
พบเพื่อพรากจากลานี่หนาโลก
ทั้งสุขโศกเหงาเศร้าเพียงเท่านี้
เพียงรักษาหัวใจเธอให้ดี
มิแปดเปื้อนเศษธุลีแห่งอวิชชา
จำบทเพลงที่เราร้องกล่อมท้องทุ่ง
ควันไฟฟุ้งยามเย็นเด่นเวหา
จำวัวควายกลางทุ่งจรุงตา
จำศาลาริมทางอันร้างไกล
จำถนนสายแปลกระแวกนั้น
จำความฝันวัยเยาว์จำได้ไหม
จำสายฝนปนหนาวนึกคราวใด
ดั่งกลับไปที่เก่าเราคุ้นเคย…
เสียงเพลงแห่งวัยเยาว์เฝ้าขับขานครั้งวันวานแทรกไม้ในไพรสณฑ์ฟังซิฟังเสียงนกร้องก้องกมลกล่อมหลังฝนเพิ่งพ้นผ่านซ่านฤทัยจำหนหลังครั้งเรายังเยาว์อ่อนเที่ยวเร่ร่อนสำรวจโลกอกหวั่นไหวด้วยใจว่างมือเปล่าเราก้าวไปปราศเงื่อนไขกฎเกณฑ์เข่นค้ำคอถ้าวันนั้นเราจับมือไม่ถือมั่นเรียนรู้กันเปิดใจให้กันหนอวันนี้เราอาจลึกซึ้งถึงความพอไม่มีใครต้องรอทุกข์ท้อทนภาพลวงตาเล่นกลบนโลกเปลี่ยวเหงาดายเดียวท่ามชีวิตจิตสับสนเธอคงเหงาเหมือนกันวันเวียนวนท่ามฝูงชนแปลกหน้ายาวนานมาเพียงจับมือสื่อสารถึงกันบ้างโลกอ้างว้างเพียงใดใช่ปัญหาหนึ่งแรงใจตรงนี้ยังมีมามอบให้เธอทุกเวลาและนาทีพบเพื่อพรากจากลานี่หนาโลกทั้งสุขโศกเหงาเศร้าเพียงเท่านี้เพียงรักษาหัวใจเธอให้ดีมิแปดเปื้อนเศษธุลีแห่งอวิชชาจำบทเพลงที่เราร้องกล่อมท้องทุ่งควันไฟฟุ้งยามเย็นเด่นเวหาจำวัวควายกลางทุ่งจรุงตาจำศาลาริมทางอันร้างไกลจำถนนสายแปลกระแวกนั้นจำความฝันวัยเยาว์จำได้ไหมจำสายฝนปนหนาวนึกคราวใดดั่งกลับไปที่เก่าเราคุ้นเคย…
คีตากะ 18 ม.ค. 2566 16:16 น. - ID 150332 
819
0
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
