หน้าส่วนตัว
สัมผัสเบาแผ่วผ่านก้านดอกใบ
โอนเอนไหวร่ายรำระบำฟ้อน
เจ้าสายลมห่มภูคู่ภมร
ที่เกลือกกลั้วเกษรก่อนจากไกล
กลีบบางบางผลิบานบนก้านดอก
กลัวช้ำชอกกังวลจนหวั่นไหว
อย่าทำร้ายให้ช้ำแล้วจากไป
ทิ้งฉันไว้โรยร้างลงกลางดิน
ขอเวลารับแสงแห่งตะวัน
ก่อนดอกนั้นโรยราลาลับสิ้น
เพียงไม่นานคงปลงลงซบดิน
ไม่เหลือกลิ่นหอมหวลเย้ายวลใจ
เสียงร้องขอไหวสั่นพันธุ์บุปผา
ขอเวลานานนานบานสดใส
ขอลมอย่าพัดแรงเข้าแกว่งไกว
ทำร้ายให้ชอกช้ำระกำทรวง
ภมรเอยเคยชื่นรื่นเริงใกล้
เจ้าคงไม่แกล้งโกรธโปรดแหนหวง
บุปผางามกลางไพรไม่คิดลวง
เพียงหวั่นเกรงจะโรยร่วงก่อนเวลา
สัมผัสนุ่มจากลมโลมอ่อนอ่อน
เพียงภมรชิดใกล้ใฝ่เสน่หา
กลั้วเบาเบาเสพย์สิ้นกลิ่นมาลา
คงบุปผาให้อยู่คู่ก้านใบ ฯ
ภีม 26 ก.ค. 2544 01:52 น. - ID 1994 
1089
0
0
26 กรกฎาคม 2544 02:32 น. - comment id 6474
เก่งจังเลยค่ะ ภีม อ่านแล้วรื่นหูดีจังเลย พลิ้วไปหมด เพราะจังเลย
26 กรกฎาคม 2544 04:44 น. - comment id 6494
นิ่มนวลมากเลยคุณภีม
26 กรกฎาคม 2544 05:14 น. - comment id 6499
ไพเราะจับใจ...อ่อนโยนในความหมาย...น่าประทับใจในความรู้สึก...(^_^)
26 กรกฎาคม 2544 06:47 น. - comment id 6517
กลอนสดชื่นน่ารักดีจังเลย
26 กรกฎาคม 2544 07:32 น. - comment id 6532
ขอบคุณทุก ๆ คนครับที่ตามมาอ่าน
27 กรกฎาคม 2544 01:38 น. - comment id 6611
กลอนน่ารักจังจ้า
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด