สุภาษิตโบราณท่านสอนไว้
ลูกหลานได้เก็บมาคิดเป็นปริศนา
ว่าคำสั่งคำสอนแต่ก่อนมา
ยังมีค่าคุณอนันต์แก่บรรพชน
เรื่องยังมีแม่ไก่แจ้อยู่ตัวหนึ่ง
ทุกวันซึ่งคุ้ยเขี่ยหญ้าหาอาหาร
ได้พบพลอยเม็ดงามตามกลางลาน
ใจซาบซ่านนึกว่าได้สมอารมณ์ปอง
ไก่จึงพูดขึ้นมาว่าข้าไม่โปรด
ต้องขอโทษจะคืนไปให้เจ้าของ
อยู่กับเราไม่มีค่าราคาครอง
จำใจต้องคุ้ยเขี่ยไปไม่เหลียวแล
สุภาษิตบทนี้ท่านสอนไว้
ของสิ่งใดต้องมีคู่อยู่ผสม
เหมือนเราได้...ของดี...มานานนม
ต้องอกตรอมเพราะไม่รู้ว่า....มีค่า...เอย.
วรศรี.
22 สิงหาคม 2545 17:11 น. - comment id 69192
^*^
^*^
^*^ เห็นด้วยจ้า ^*^
...............

24 สิงหาคม 2545 14:56 น. - comment id 69776
แนวอิงธรรมะนี่ท่านวรศรีเขียนได้ดี เป็นประโยชน์ต่อการใช้ชีวิตในสังคมคนปัจจุบันมากครับขอชมเชยด้วยความนับถือ

28 สิงหาคม 2545 16:48 น. - comment id 71028
แต่งได้ดีค่ะ.....แวะมาให้กำลังใจค่ะ
