**..เป็นลำนำ คำกลอน คนอ่อนไหว
และเป็นได้ แค่กวี เพียงบทหนึ่ง
ถึงธรรมดา เรียบง่าย ไม่ซาบซึ้ง
แต่ขอตรึง ตราไว้ ในใจชน...
**..ขอผมเป็น ส่วนหนึ่งใน ดวงใจท่าน
ให้ยืนนาน ยาวไกล ไปทุกหน
แม้เป็นเพียง เศษเสี้ยวใน ดวงใจคน
ก็มากล้น ในเมตตา ท่านปราณี
**..ฝากไว้เป็น อนุสรณ์ ก่อนจากลา
แทนวาจา ว่ารักแท้ แก่น้องพี่
จะกลับมา อีกครั้ง ด้วยหวังดี
ขอเพื่อนมี ความสุข ทุกคนเอย..**
ด้วความหวังดี
ก.นพดล รักษ์กระแส
6 มกราคม 2546 07:45 น. - comment id 103440
ซาบซึ้งๆ กวีเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของผมไปแล้วสิ เพราะฉะนั้นก็จะตรึงตราไว้ตลอดไป อิอิ

6 มกราคม 2546 12:09 น. - comment id 103487
--- ในความทรงจำที่ดีดี มักมีสิ่งให้ระลึกถึง เพราะในความคิดความคำนึง ย่อมเข้าถึงจิตใจหลายหลายคน ---

6 มกราคม 2546 17:15 น. - comment id 103555
ขอขอบคุณทุกๆท่านครับ ..

7 มกราคม 2546 08:09 น. - comment id 103638
แต่งเพราะมากครับทำยังไงถึงจะแต่งได้เหมือนคุณบ้างเนี่ย

7 มกราคม 2546 20:35 น. - comment id 103724
ขอขอบคุณทุกๆความเห็นมากครับ.. ก็พยายามแต่งบ่อยๆและอ่านกลอนเก่าๆ จากนักเขียนหลายๆท่านครับ

8 มกราคม 2546 13:19 น. - comment id 103807
จากบทกลอนหวานซึ้งตรึงดวงจิต ของมิ่งมิตรลิขิตไว้ไม่สับสน หากเป็นเพียง...เศษเสี้ยวใน..ดวงใจคน ก็สุขล้น..จนหรือมี..อยู่ที่ใจ... ขอเป็นกำลังใจให้น้องค่ะ
