ทุกขณะคือวันอันมืดมน
ทิ้งขว้างมิสืบค้นหาคุณค่า
เคลื่อนวนคล้ายวงเข็มนาฬิกา
คอยสักครามีคนชี้หนทาง
อาบไอแดดเหม่อมองละอองฟ้า
เพราะรู้ว่าช่วงวัยยังไกลห่าง
วันนี้ที่มาเยือนจึงเลือนลาง
ปล่อยวันอันเปล่าร้างให้ผ่านไป
ล่วงเวลามากมายได้พ้นผ่าน
จนพลาดการเริ่มต้นหนทางใหม่
คล้ายมิอาจคว้าดวงตะวันไกล
ลอยลับในครรลองของเวลา
คือวิถีวันเวลาอันสับสน
คนหนึ่งคนไม่ใส่ใจไร้คุณค่า
ช่วงวัยได้ทบซ้อนมิย้อนมา
คอยเวลาผ่านพ้นจนจำใจ
18 กันยายน 2546 14:26 น. - comment id 168794
ให้ข้อคิดได้ดีจังเลยคะ เวลาไม่เคยคอยใคร ผ่านพ้นเลยวัยไปเร็วแท้ หากคิดสิ่งใดก็ตามแต่ จงแน่วแน่ตั้งใจในเร็ววัน

18 กันยายน 2546 16:02 น. - comment id 168847
เห็นด้วย และขอบคุณ คุณแอ็ปเปิ้ล ครับ

19 กันยายน 2546 01:17 น. - comment id 168950
ช่วงเวลาผ่านมาได้ข้อคิด มีมิ่งมิตรช่วงเตือนจิตถูกผิดให้ ช่วงเวลาผ่านมาไม่ผ่านไป เพราะได้ข้อเตือนใจที่แสนดี ***แวะมาทักทายค่ะ***

19 กันยายน 2546 03:27 น. - comment id 169001
ถึงคุณผู้หญิงฯ เพียงเธอยอมเสียเวลาอันมีค่า แวะเข้ามาทายทักกับตัวฉัน ขอน้อมรับถ้อยคำทักทายนั้น อันตัวฉันขอขอบคุณจากใจจริง
