หน้าส่วนตัว
ฉันเที่ยวเพลินเดินย่างข้างถนน
เห็นผู้คนมากมายกายเคลื่อนไหว
ก้าวขึ้นรถลงรถทดกันไป
ดูขวักไขว่วุ่นวายเพราะหลายคน
ในเส้นทางรถวิ่งชิงกันแซง
ต่างเบียดแย่งซ้ายขวาน่าสับสน
ฝ่าไฟแดงติดไฟเขียวเลี้ยววกวน
ปากก็บ่นด่าว่าประสาคน
ฉันเดินถึงทางม้าลายที่หมายปอง
แล้วยืนมองซ้ายขวาน่าฉงน
รถมากมายวิ่งไวไม่เห็นคน
ยอมยืนทนต่อไปในทางคน
พอรถติดไฟแดงแย่งกันเดิน
ไม่มัวเพลินเผลอไผลในถนน
หากเดินช้ามีหวังพังแน่คน
ถูกรถชนสิ้นใจไม่เป็นคน
เสียงแตรรถแปร๊นดังเหมือนสั่งเร่ง
ต้องเขย่งก้าวกระโดดทำโลดโผน
เป็นโชคดีของฉันไม่งั้นโดน
เร่งกระโจนให้ถึงซึ่งทางคน
ผ่านเวลาหวาดเสียวประเดี๋ยวใจ
เพลินต่อไปก้าวย่างข้างถนน
เดินเรื่อยเปื่อยต่อไปไม่ยินยล
เพราะเป็นคนคนหนึ่งซึ่งเป็นคน ฯ
ภีม 9 ต.ค. 2544 10:16 น. - ID 4253 
880
0
0
9 ตุลาคม 2544 10:24 น. - comment id 14155
ชีวิตที่รีบเร่ง และแก่งแย่ง .... ทำให้หลาย ๆ คนลืมคำว่า "น้ำใจ" ไปครับ
9 ตุลาคม 2544 10:50 น. - comment id 14169
ค่ะ...เห็นด้วยขนาดข้ามทางม้าลายแล้วบางคันและบางคนยังไม่ยอมผ่อนรถให้เลย..วันหลังต้องทำทางช้างลายม่างเนาะ..(เอ..ช้างลายมีป่าวน๊อ..ชักมึนน้ำมันรถ) อิอิ
10 ตุลาคม 2544 01:47 น. - comment id 14221
อะนะ เมืองกรุงอันฟุ้งฝุ่นละนี่ละผมเกิดที่นี่โตที่นี่วิชาตัวเบาล้ำเลิศแล้ว5555(เห็นจนเกินเห็นเบื่อจนเกินเบื่อแล้ว)
10 ตุลาคม 2544 01:52 น. - comment id 14224
ถ้าคนเรามี"น้ำใจ"คงไม่ต้องเกิดเรื่องหวาดเสียวขนาดนี้หรอกครับ
10 ตุลาคม 2544 10:38 น. - comment id 14297
เห็นด้วยกะทุกคนเลยค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
