ร่มแก้วพฤกษาชาติ

แก้วประเสริฐ

๏ หอมเอยเผยกลิ่นคลุ้ง...........จรุงใจ 
บานเบ่งเพรงกาลไกล.................ไป่ร้าง 
กลีบดอกออกประไพ..................เพรียกหมู่-  ภมรฤา 
หมายชื่นชระมื่นอ้าง.....................เยี่ยมเย้ายลโฉม ๚
..๏ เผลอใจหมายเหนี่ยวโน้ม........ชมเชย 
พลั้งจิตจริตเผย...........................เพลี่ยงพล้ำ 
พิศมัยใดใคร่เฉลย.......................ร่ายพจน์  ชมแฮ 
หากแต่คำโคลงย้ำ........................ไป่อ้างเสมือนจริง ๚
..๏ เครือเถาราวสร้อยพร่าง............สังวาลย์ 
งามยิ่งอิงโฉมสคราญ....................กลีบแย้ม 
ใบสดงดงามนาน..........................ไสววับ-  วาวนอ 
เกาะเกี่ยวเพรียวพันแฉล้ม...............สลับล้อเริงลม ๚
..๏ กลีบดอกออกซอกซ้อน..........แซมสลวย 
กลิ่นกรุ่นละมุนระรวย....................เฟื่องฟุ้ง 
หอมหวลป่วนลมระทวย.................เทียมทิพย์-  สุคนธ์นา 
หากแต่ดอกคละคลุ้ง.....................มุ่งให้คืนหอม 
..๏ เด็ดดอกดังบอกให้..................คงความ 
หอมนักหากหลงยาม....................เยี่ยมใกล้ 
หอมนวลดั่งชวนหวาม..................ไหวติด  เสน่ห์ฤๅ
ขอร่ายโคลงชมให้.........................แน่งน้อยคลายเหงา ๚ะ๛
     ..๏ การเวกเฉกเช่นน้อง...............นวลลออ  แม่เอย 
แผกแต่การเวกพอ.......................รุ่งเช้า 
หอมใดจักกลายชลอ....................จางกลิ่น 
หากแม่ยังหอมเย้า........................ชื่นแท้นิจจกาล ๚ะ๛ 

                               อัลมิตรา 
 
   กลิ่นหอมใดในพฤกษ์..............ไพรวัลย์
บ่เทียบเทียมเอนกอนันต์............มาร์ตี้   กลิ่นได้
เลิศในนอกกลีบพรรณ................ไพรพฤกษ์
หอมกลิ่นจรวยจิตครัน..................เฝ้าครวญ   ใหลหลงฯ.
           อนงค์นารถสูงเกินกว่า..............สุดคว้า
อสุชลหลากหล้าเยือนหน้า.....................ยากแฮ   จริงนอ
ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำล้ำลึก...........................ใจถึง
เอนกอนันต์ร้างจิต................................หมองช้ำ    ตัวเราฯ.
                               
                               แก้วประเสริฐ.