ฮ่วย..หงุดหงิด อารมณ์เสีย..ซิบอกไห่

พู่กันของหูกวาง

ขอโทษทีเถอะครับเพื่อน ๆ ตอนนี้ผมแสนเซ็ง จะบ้าตาย..
        เข้าร้านคอมมาชะเอิงเงย..
      เบื่อจริงเหวยคอมโคตรช้า
       รอหลายสักพัก มันก็ไม่มา
  เลยนั่งเหมือนคนบ้า..หน้ามุ่ยม้วนงอ
          พอเปิดเข้าได้หน่อย
      หนอย...แฮงค์เสียแล้วหนอ
            ไอ้เราก็รอ ร๊อ รอ
 กว่ามันจะได้อ่านกลอนต่อก็คลิกแทบตาย
คนมันเซ้งมาก ๆ ครับ ตั้งแต่วันที่คอมพ์เจ๊ง เราเองก็กลัวว่าเพื่อน ๆ จะลืมกัน
อุตสาห์มาตลากมาเข้าร้านเน็ต แต่ก็เซ็งกาบ๊วยมาก ๆ เล่นเน็ตได้ไก่เครื่องส่วนที่เหลือ เค้าดันเล่น แรคนาร็อกกัน
          ตอบกลอนได้หน่อยก็ติด ๆ ขัด ๆ 
           แหม..มันน่าซัดคอมร้านเค้า
            นึกอีกที..ถ้าเจ๊งก็แพงไม่เบา
        แถมเดี๋ยวโดนเจ้าของร้านเหมาพวกรุม
อันนี้บ่นแบบนักเลงครับ ไม่ไหว ทำอะไรไม่ได้เลย นอกจากรอ รอ รอ รอ ทนมาตั้งหลายวันหว่าจะออกนอกบ้านได้สักที ดันมาเจอคอมไม่มีคุณภาพ พู่กันเลยโคตรเซ็ง...
          กลัวเพื่อน ๆ ลืมเหมือนกัน
       กลัวว่าสักวันตอ้งเข้ามาแบบเหงา ๆ 
           กล้วทักเค้าแล้วเค้าไม่ทักเรา
         กลัวนานไปเราอาจจะไม่รู้จักกัน
             ตะก่อนสนิทกันน่าดู
          แต่งกลอนจุฮุกกรูดูแข็งขัน
           เช้าสายบ่ายเย็นไม่เว้นวัน
           นั่งบ้าขบขันอยู่คนเดียว
แต่มาดูตอนนี้สิ 2 วันมาที 5 วันมาที แทบจะบ้าตาย ไม่ใช่ว่าเบื่อหรืออะไรนะครับ ใจจริงอย่าเข้าไปหาทุก ๆ บทกลอนที่ขึ้นอยู่ที่ไทยโพเอ็ม แต่ตอนนี้มันทำไม่ได้แล้ว 
           อยากบอกเธอว่าคิดถึง
       นั่งแต่งกลอนซึ้ง ๆ ก่อนหลับฝัน
       ไม่อาจนำมาลงไว้ให้เธออ่านกัน
       ได้แต่เก็บไว้อย่างนั้น..กับวันที่ผ่านไป..
น่าน..ชักเศร้าแล้ว มะกี๊ยังโมโหอยู่เลย..เพื่อน ๆ อย่าลืมกันนะครับ ผมอาจจะกลับมาอีกทีก็โน่น....เปิดเทอมที่มหาลัยไหนก็ไม่รุ้..แล้วเราคงได้กลับมาเจอกันอีกนะครับ..
         
        เพราะว่าวันเวลาไม่แน่นอนเช่นไร
        ชีวิตเราที่เป็นไปก็ไม่แน่นอนเช่นนั้น
           ขอเพียงวันที่ผ่านไปแต่ละวัน
       เธอยังจะมีชื่อพู่กัน..ไว้ในความฝันของเธอ
อ้อนเล็ก ๆ ฝากเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ที่มีชื่คำหน้านามปากกาตั้งแต่   A-Z    ก-ฮ    1-อินฟินิตี้...
เพราะว่าหากเขียนชื่อไป หากไม่ครบเดี๋ยวจะหาว่าไม่คิดถึงกัน..อิอิ วิธีนี้เป็ฯไงครับ ส่งถึงทุกคนนะครับ เออ นำหน้าด้วยเครือ่งหมายทุกชนิดด้วยนะครับ
แล้วก็ขอบคุณมากที่กรุณาอ่านมาถึงตอนนี้ ไม่อ่านก็ไม่เป็นไรครับ แค่ว่าอยากระบายออกมาเท่านั้นเอง..
บวกกับหวังเล้ก  ๆ ว่าเพื่อน ๆ จะอ่านมากึงตรงนี้นะครับ..*-* อิอิอิอิอิอิอิอิอิ
เฮ้ย...ไม่ได้ตอนนี้ยังอารมณ์เสียอยู่นะ...อารมณ์เสีย อารมณ์เสีย อารมณ์เสีย...น่าโมโห มันน่าโมโห ...(เพลง..)
รักกวีทุกคนนะครับ..รวมถึงนักเขียนด้วยนะครับ..ผู้ตั้งกระทู้..สมาชิกทั้งหลาย..พี่ปีกฟ้าผู้ก่อตั้ง..รักคนโน้น รักคนนี้..
เพราะที่นี่ มีแค่คำว่ารักครับ...(ถึงแม้เค้าจะอารมณ์เสียก็ตาม)....อิอิอิอิอิอิ...บ้ามะ..*-*