ย่ำรุ่ง ดาวร่วง-ดวงพุ่งก่ำแสงเปล่ง
วาบหาวราวเหินเกินกะเก็ง ไป่เล็งจุดทอดที่ปลายทาง
ขีดฟ้า โลมทาบดวงทาเป็นลำพร่าง
แต้มมืดให้จ้าให้รางชาง เพียงวูบจึงร่างก็ร้างรา
ถามใจ ดาวร่วงดวงเท่าใด-ยิ่งหมดฟ้า
แล่ล้านดวงเคยร่วงมา แลร่วงเพื่อหาความหมายใด
จึงเห็น สิ่งเล็กอันเร้นความยิ่งใหญ่
แสดงกฎแก่ตาโดยฟ้าไกล แสดงกฎแก่ใจให้จดจำ
จำได้ ว่าผีพุ่งไต้แห่งคืนค่ำ
ไม่เรียกร้องสิ่งใดจากฟ้าดำ ยามร่วงร่างก่ำแต้มค่ำคืน
25 พฤศจิกายน 2547 13:13 น. - comment id 377710
แลล้านดวงเคยร่วงมา

25 พฤศจิกายน 2547 13:40 น. - comment id 377761
พี่พุ่งใต้เป็นเหตุการณ์ที่ผู้หญิงไร้เงาอยากเห็นนะค่ะ แต่ด้วยเพราะไม่ค่อยได้ไปนั่งมองเวลากลางคืนสักเท่าไหร่ เลยไม่มีโอกาสได้เห็นสักที (กลอนแต่งได้ดีค่ะ)

25 พฤศจิกายน 2547 13:49 น. - comment id 377780
ผีพุ่งไต้ เป็นนิยามดาวร่วงที่คนโบราณว่า อย่าชี้นะ อย่าชี้ เดี่ยวไปเข้าท้องสุนัข ค่ะ เขียนได้ดีค่ะ

26 พฤศจิกายน 2547 05:23 น. - comment id 378292
ชอบการใช้ฉันทลักษณ์ของบทกวีบทนี้มากค่ะ เขียนได้ดี งามในฉันทลักษณ์
