หน้าส่วนตัว
มีตำนานเก่าเก่า, เล่าว่า
ณ เวิ้งน้ำเวิ้งฟ้า-คุ้งน้ำเขียว
มีนกขาวว่ายฟ้าฟ้อนปีกเรียว
โฉบท่องบินเที่ยว อย่างเป็นไท
ลิบลิบแหล่งนั้น-ที่ไกลโน้น
คลื่นฟาดตัวโยนเป็นเกล็ดใส
ผู้กล้าก่อนเก่าเคยบุกไป
บอกว่า-คลื่นใหญ่นั่นเหมือนยักษ์
เหมือนดังปราการ-เหมือนด่านน้ำ-
เหมือนด่านลม, ที่คร้ามเมื่อประจักษ์
แต่งามนกฟ้านั้น-ก็งามนัก
คือเสน่ห์ดึงชักให้ไปชม
จึงผู้กล้าก่อนเก่าเมื่อปรากฏ
ด่านคลื่นลมทั้งหมดก็เกินข่ม
เพียงกางใบสำเภา ผูกช่อปม
ท่านก็ฝ่าคลื่นลม-ออกทะเล ฯ
คุณภูมิ
อันดามัน,๒๕๔๖
คุณภูมิ 26 พ.ย. 2547 07:08 น. - ID 66323 
1549
8
0
26 พฤศจิกายน 2547 07:11 น. - comment id 378317
ขอบคุณสำรับทุกคำติชมดารดาษ
26 พฤศจิกายน 2547 08:24 น. - comment id 378321
ชอบจัง อ่านซ้ำหลายเที่ยว คลื่นสูง นกขาว เรือ เห็นภาพตามนั้น ..
26 พฤศจิกายน 2547 08:43 น. - comment id 378324
คุณภูมิครับถ้ามีบทกลอนที่มีกลบทในการแต่งแบบวรรณคดีโบราณ ขอความกรุณาเอามาลงอีกนะครับแบบบท ธรรม-ชาติบรรสานใจกู ชอบมากและชื่นชมมากครับ
26 พฤศจิกายน 2547 09:08 น. - comment id 378337
เห็นชื่องานปรี่เข้ามาอ่าน ได้คลายความคิดถึงคนเรือเยอะเลย แต่ทะเลก็คือทะเล... อาจสวยงามแต่ยามพายุพัดคงน่ากลัวมาก... เหมือนพายุ..หมุ่ยฟ้า...ลูกล่าสุดที่พัดมาถึงภาคใต้ตอนบนของเรา
26 พฤศจิกายน 2547 10:11 น. - comment id 378367
ใช่แล้วครับคุณฟา แต่โชคยังดีที่หมุ่ยฟ้าไม่ได้แผลงฤทธิ์เท่าพายุเกย์ ชาวไทยในภาคใต้ก็เลยไม่ต้องถูกเคราะห์ซ้ำกรรมซัด
26 พฤศจิกายน 2547 18:08 น. - comment id 378873
ชอบทะเลเสมอค่ะ เพราะเป็นลูกน้ำเค็ม แต่งได้ดีค่ะ
26 พฤศจิกายน 2547 20:03 น. - comment id 378933
เป็นปริศนาครับ ผมเคยดูหนังเรื่องหนึ่ง พระเอกนั้น ในตอนจบเรื่องเขาหนีออกทะเล ในขณะที่คนอื่นกลับเข้าฝั่งเพราะได้ทราบว่าคลื่นยักษ์กำลังจะโหมซัด ท่ามกลางคลื่นราวภูเขา เช่นนั้น เขาคงหลุดพ้นไปจากสิ่งที่เขาหนี ?
27 พฤศจิกายน 2547 11:38 น. - comment id 379128
เขียนได้น่าอ่านจังเลยค่ะ... .......................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด