ฉันกลบเกลื่อนรอยน้ำตาด้วยเสียงหัวเราะ เพราะเป็นสิ่งที่ฉันพอจะทำได้ ซ่อนรอยน้ำตาและความปวดปร่าไว้ภายใน เพราะไม่อยากให้ใครทนห่วงหาอาลัยกัน อนาคตเธอยังเป็นสิ่งที่สวยงาม แม้ตอนนั้นในทุกยามเธออาจไม่มีฉัน หนทางข้างหน้ามันยาวนานจนไม่แน่ใจว่าเธอจะยังผูกพัน อย่าเลยอย่าสัญญากันมันจะผูกใจฉันให้เป็นเงื่อนปม.....
คะน้า 8 ธ.ค. 2544 19:26 น. - ID 6958 
786
8
0
8 ธันวาคม 2544 20:42 น. - comment id 23757
"ฉันกลบเกลื่อนรอยน้ำตาด้วยเสียงหัวเราะ เพราะเป็นสิ่งที่ฉันพอจะทำได้" รู้สึกเศร้า และฝืนใจจัง กับกลอนบทนี้
8 ธันวาคม 2544 21:51 น. - comment id 23785
เศร้าจังเลยครับ ... แง ๆๆๆๆ คะน้าเขียนได้บีบอารมณ์มากเลย
8 ธันวาคม 2544 23:24 น. - comment id 23805
ผมกลบเกลื่อนรอยน้ำตาด้วยเสียง......... เรอ ล้อเล่น เลิกเศร้าได้เล่า
8 ธันวาคม 2544 23:31 น. - comment id 23808
มาให้กำลังใจจ้า.....ถึงจะเศร้าแต่เข้มแข็งมากจ้ะ
9 ธันวาคม 2544 01:55 น. - comment id 23850
เศร้าตามกลอนเลยนะ...
9 ธันวาคม 2544 12:07 น. - comment id 23958
เก็บอารมณ์ความรู้ได้ดีเหลือเกินครับ คะน้า
9 ธันวาคม 2544 13:13 น. - comment id 23985
อยากเข้มแข็งอย่างคุณบ้างจังเลยนะครับ ถ้าทุกคนทำได้อย่างนี้..คงดีเน๊าะ ชอบกลอนที่เขียน..อีกแล้วสิ ^__^
9 ธันวาคม 2544 15:30 น. - comment id 24008
เห็นด้วยกับทุกคนเลยค่ะ คะน้าเก่งกลอนเพราะ(^___^)
12 ธันวาคม 2544 03:14 น. - comment id 24524
มาสนับสนุนความเห็นของทุกคนค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
