รูปแห่งสัญจร

แก้วประเสริฐ

                   รูปแห่งสัญจร
         อันรูปกายนี้หนอใครรู้บ้าง
ที่มุ่งสร้างจัดแต่งแหล่งสังขาร
ทั้งสวยงามหมดจดราวจักรวาล
จนตลึงลานผู้พบประสบเห็น
         รูปนี้หรือคือธาตุของทั้งห้า
รวมกันมาปรุงแต่งแบ่งสรรค์เช่น
จัดการจูงช่วยเหลือตามประเด็น
หน้าที่เข็นชักนำของนามธรรม
         รูปคือลักษณ์อาการเข้ากำหนด
ก่อตัวกฎเวรกรรมนำผูกซ้ำ
เข้าสืบต่อทรุดโทรมน้อมนำ
มุ่งกระทำปรวนแปรแตกสลาย
         รูปจัดสรรอาการแปลงแปลกพิเศษ
แบ่งเป็นเขตเบาสลวยด้วยความหมาย
ควรแก่การใช้งานได้มากมาย
ทั้งอ่อนไหวหนักเบาตามทำนอง
         การเคลื่อนไหวของรูปรู้ความหมาย
โดยใช้กายเป็นสื่อเข้าสนอง
แทนวาจากล่าวได้ตามครรลอง
เสียงมิต้องก็เข้าใจในภาษา
         รูปนี้หนอกำหนดเทศะสภาวะ
ช่องว่างจะกำหนดเข้ารวมหา
เข้าสรรค์สร้างทดแทนสิ่งเข้ามา
เพื่อนำพามูลเหตุส่งเขตนาม
         รูปเป็นประสาทสำหรับปรับอารมณ์
ตามจิตบ่มค้นคว้ามิเกรงขาม
ที่ผ่านเข้าตาหูจมูกลิ้นกายชั่วงาม
ส่งเข้าตามจิตเจตสิกรู้อินทรีย์
         เข้าเป็นรูปเสียงกลิ่นรสโผฏฐัพพะ
สัมผัสกายะวิวิธตามแห่งที่
ของมหาภูตสร้างไว้เท่าได้มี
แบ่งฉิมพลีอินทรีย์ความเป็นไป
         จัดเป็นรูปสภาวะแบ่งแห่งเพศ
ตามขอบเขตหญิงชายมิผลักไส
ด้วยหมายรูปกายใจตั้งเอาไว้
รูปหทัยเป็นเหตุส่งอินทรีย์
         อันอินทรีย์นี้หรือคือชีวิต
ที่ผูกติดกับรูปของอาหาร
เข้าเสวยหนักเบาตามต้องการ
ด้วยจัดผ่านวัตถุและอารมณ์
         จนวนเวียนเกาะกุมหนุนตามรูป
เวรกรรมยุบพองเบาเข้าเสพสม
อุปาทานใหญ่เล็กแสดงชม
ดีชั่วข่มบ่มสร้างเป็นรูปธรรม
         นี่แหละหนอคือเหตุแห่งกายรูป
ที่น้อมผูกจัดสรรผันเลิศล้ำ
สู่วัฏฏะสังขารตามเวรกรรม
ร้อยเงื่อนงำนำสู่รูปกายา.
       มหาภูต คือ  ดิน น้ำ ลม ไฟ และ อากาศธาตุ (รวมถึงวิญญาณธาตุ)
รูปลักษณะใหญ่มี อยู่ 2 ประการด้วยกันคือ
1. รูปธรรม คือ สภาวะอันเป็นรูป สิ่งที่มีรูป ได้แก่รูปขันธ์ทั้งหมด
2. อรูปธรรม คือ สภาวะมิใช่รูป สิ่งที่ไม่มีรูป ได้แก่นามขันธ์ 4 
    (ได้แก่ เวทนา สัญญา สังขาร และวิญญาณ)  และ นิพพาน
       ที่ข้าพเจ้าได้กล่าวมานี้เป็น เพียงรูปกายเนื้อที่สัมผัสได้เท่านั้นแต่ได้สอดแทรก
นามขันธ์บางส่วนไว้ประกอบด้วยกัน ขออำนาจ พุทธานุสติ จงมีแด่ผู้อ่านทุกท่านเทอญ.
               พุทธงฺ  สรณํ  คจฺฉามิ
               ธมฺมงฺ  สรณํ  คจฺฉามิ
               สงฺฆงฺ   สรณํ คจฺฉามิ
              นิพพาณงฺ  ปจฺจโยโหตุ.
           ๙๙๙ 	แก้วประเสริฐ.   ๙๙๙
               ๗ มิถุนายน ๒๕๔๘
                      ๑๒.๐๐ น.