ต่างคนต่างมาจากที่ที่ต่างกัน
มีเพียงสายใยแห่งความผูกพันเท่านั้นที่เชื่อมเราไว้
ทั้งที่ระยะทางยังดูห่างไกล
แต่ในความรักและห่วงใย...เราจะอยู่ใกล้ใกล้กัน
แนบชิดหัวใจ....แนบใกล้ความรู้สึก
ยิ่งนานวันยิ่งย้ำลึกลงไป...ไม่แปรผัน
ด้วยศรัทธาต่อความรักที่ให้แก่...กันและกัน
แค่หวังว่าสักวัน.....คงได้เดินร่วมทาง
ไม่ใช่เพียงแค่คนที่เดินผ่านเข้ามา
ไม่ใช่แค่คนที่เช็ดน้ำตายามอ้างว้าง
แต่เป็นคนแรกของหัวใจ...ที่มีรักให้ไม่จืดจาง
และเป็นคนสุดท้ายที่จะเดินเคียงข้างไปชั่วชีวิต
15 มิถุนายน 2548 08:53 น. - comment id 480047
........@ ชอบภาพมาก ๆ เลย ..กลอนเศร้านะ....ความรัก....ความห่วงใย กำลังใจ เอื้ออาทร... คนเราต้องการเพียงเท่านี้.... เท่าที่จะพอรักได้...ขอเพียงแค่นี้นก้อดีเกินพอ
........@ มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ

15 มิถุนายน 2548 09:06 น. - comment id 480051
มั่นคงจริงนะ คนแรกแล้วก็คนสุดท้ายเลยเชียวรึ ไม่มีการเปรียบเทียบประสบการณ์เลยรึไงจ๊ะ แน่ใจแล้วก็ดี อิอิ

15 มิถุนายน 2548 11:23 น. - comment id 480125
อ่านกลอนนี้แล้วนึกถึงภาพยนต์รักเรื่องหนึ่ง The classic คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต เป็นบทกลอนที่โรแมนติก อบอุ่นมาก ๆ คะ พี่ใบไม้ ชอบ ๆ

15 มิถุนายน 2548 18:50 น. - comment id 480331
และแล้วความรักก็นำมาซึ่งสิ่งที่เรียกว่า \"สวยงาม\" ยินดีทีได้พบความรักอีกหนครับผม

21 กันยายน 2548 12:38 น. - comment id 517332
