**.. เราทั้งสอง เริ่มต้น คนละฟาก
เริ่มนับจาก ศูนย์ค่า ไปหาหนึ่ง
ค่อยค่อยเรียน รู้กัน ฝันตราตรึง
จนสุดถึง หนึ่งร้อย นะกลอยใจ..
**.. สะพานเชื่อม คุ้งโค้ง โยงปลายฟ้า
เชื่อมสายตา ด้วยจิต พิสมัย
ระหว่างทาง อันยาว เราห่างไกล
สองฤทัย เชื่อมทาง ไม่ห่างกัน..
**.. ทอดสายตา แลจันทร์ วันเพ็ญผ่อง
นับวันที่ เราสอง ประคองฝัน
อาจเหน็ดเหนื่อย เมื่อยไป ในชีวัน
แต่สำคัญ ทนอด และอดทน..
**.. ความเหนื่อยล้า เตือนให้ เราใจสู้
น้ำตาพรู ร่วงลงกับ ความสับสน
ทิ้งเถิดคืน อ่อนแอ แพ้กมล
กลับมาบน หนทาง อย่างที่เป็น..
**.. เราทั้งสอง กว่าบรรจบ พบกันได้
หนทางไกล ผ่านมา ฝ่าทุกข์เข็ญ
ภายใต้โลก คดเคี้ยว เปลี่ยวเยือกเย็น
รักเราเช่น นิจนิรันดร์ ฉันมั่นใจ...
ด้วยความหวังดี
ก.นพดล รักษ์กระแส
ก.ประแสร์ ศิษยาพร
24 กุมภาพันธ์ 2549 17:16 น. - comment id 563021
ไพเราะ และ ตรงใจมาก เยยงับ ขอบคุณของับกาป๋มสำหรับกลอนดีๆมีความหมายแบบนี้งับ ขอยืมไปใช้หน่อยงับ อิอิอิ ไม่ลงทุนอีกแย้วอีตามอมแมมนี่

25 กุมภาพันธ์ 2549 09:11 น. - comment id 563108
ชอบมากคัฟ^^

25 กุมภาพันธ์ 2549 16:06 น. - comment id 563162
วันนี้คุณมาแบบหวานๆ ดีครับ แนวนี้ ผมก็ชอบ

25 กุมภาพันธ์ 2549 16:30 น. - comment id 563169
ไพเราะมากครับ... นี่กระมังที่ว่ากวีถึงไส้แห้งก็อยู่ได้ คงเพราะมีถ้อยอักษราปลุกปลอบและมอบปรารนาแบบนี้ให้แก่กัน ถึงได้เพียรฝันและเพียรเชื่อ... เป็นอารมณืที่ผมหลงรักครับ ความรักและกำลังใจ... ยิ่งวันใดได้นำไปวางไว้ตรงหน้าใครสักคนที่เราหมายมาดปรารถนามีวันพรุ่งด้วยแล้ว ยาดจะหาคำเอ่ยได้สมใจครับ ว่าสุขแค่ไหน... เยี่ยมมากครับ

25 กุมภาพันธ์ 2549 21:04 น. - comment id 563199
**.. ขอขอบคุณในทุกๆความเห็นมากๆครับ อิอิ นานๆจะแต่งกลอนรัก สักครั้งนึง ขอบคุณทุกกำลังใจครับ

1 เมษายน 2549 13:00 น. - comment id 569539
love good
