หน้าส่วนตัว
สติหลงลืมตัวชั่วขณะ
เกิดโทสะกระทบกลบดวงจิต
เกิดหน้ามืดตามัวทั่วทุกทิศ
ไม่รู้ถูกรู้ผิดจิตวุ่นวาย
ความร้อนรุ่มในอกจิตตกต่ำ
เข้าครอบงำถูกสาปหยาบกระหาย
ใครจะห้ามเข้าฉุดหยุดร่างกาย
อย่าคิดหมายเพราะใจไม่เชื่อฟัง
บ้าระห่ำเข้าฟัดเหมือนสัตว์ร้าย
กระโจนใส่ทำลายหมายสมหวัง
ทุกสิ่งที่ขวางกั้นมันต้องพัง
ยากหยุดยั้งโทสะขณะจิต
เกิดที่ตนค้นที่ตัวชั่วขณะ
พร้อมสละปัดทิ้งสิ่งหลงผิด
ใจของตนไฉนไม่เคยคิด
จะพิชิตสักครั้งก็ยังดี ฯ
ภีม 20 ม.ค. 2545 10:33 น. - ID 9135 
1422
4
0
20 มกราคม 2545 11:33 น. - comment id 31254
อืม...นั่นสิคะเวลาคนเรามีโทสะมักจะยับยั้งใจตัวเองไม่ค่อยจะได้เลย...แต่ถ้าเราลองทำหน้าโกรธจัดใส่กระจกดูเล่นๆเราจะไม่อยากมีหน้าตาแบบนั้นเลย เหมือน ยักขินีเยยอ่ะ...อิอิ :p
20 มกราคม 2545 13:47 น. - comment id 31289
ต้องหัดนับ 1-10 แล้วหล่ะครับ
20 มกราคม 2545 18:25 น. - comment id 31332
นั่นสิครับ เวลาโกรธ ... เอาชนะใจตนเองไม่ได้สักที กลอนของภีม ไพเราะเสมอเลยครับ
20 มกราคม 2545 20:37 น. - comment id 31359
ไม่ชอบเห็นคนตอนโกรธเลยไม่หล่อไม่สวย ไม่น่าดู แต่บางทีเราเองก็กลับเป็นซะเอง ทำไงดีนะ ไม่ชอบเหมือนกัน
20 มกราคม 2545 23:01 น. - comment id 31380
นั่นสิ...ไม่ชอบตอนคนอื่นโกรธ แล้วก็ไม่ชอบตอนที่โกรธคนอื่นด้วย ถึงจะไม่ได้แสดงออกแต่มันก็ห้ามยากจริง ๆ
3 มีนาคม 2545 23:23 น. - comment id 38432
เรื่องของอารมณ์นีเข้าใจยากจริงนะค่ะ
27 กรกฎาคม 2545 00:20 น. - comment id 62997
เห็นด้วยค่ะ ภีม อันโทสะ คือ อาวุธ ร้าย ทำร้ายตนเอง และ ผู้อื่น ค่ะ โทสะมีพิษร้าย รุนแรง โอหังทำกำแหง ชั่วช้า เกิดโทษเมื่อแสดง โกรธต่อ ชนนา โกรธดั่งพายุบ้า ขุ่นข้อง หมองกมล ฤทธิ์โทสะขุ่นแค้น เคืองโกรธ ราวแผ่นดินพิโรธ ถล่มล้าง บรรลัยย่อยยับโหด ผลาญพร่า อยากฆ่าคนรอบข้าง ไม่เว้น สักราย ความโกรธระงับด้วย สติ ตรองก่อนแผลงฤทธิ ชั่วร้าย ปลดวางซึ่งทิฐิ เห็นแต่ ตนแฮ โกรธดั่งสีแดงป้าย ใส่ร้าย ทำลายกัน ดุริยางค์บรรเลง เพลงเสนาะ ขับกล่อมโสตไพเราะ แผ่วพริ้ว ซึมซาบซึ่งเพลงเพราะ หวานแว่ว สดับระงับกริ้ว กราดเกรี้ยว โกรธา
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
