สายลม
ลมหวนแผ่วแว่วเสียงโสตเสนาะ
หวานไพเราะผ่านหูมิรู้หาย
ซาบซึ้งช่วงล่วงคืนยืนเดียวดาย
ดาวเรียงรายจันทร์ฉายให้วังเวง
เจื่อนแจ้วสำเนียงดูเหมือนชู้เรียก
ดุจพร่ำเพรียกคลอเคล้าเร้ารีบเร่ง
ระริกชวนป่วนไปคล้ายยำเกรง
ส่งเสียงเพลงอ่อนพลิ้วละลิ่วไกล
สดับฟังวังเวงหวนชวนสะท้าน
นกบินผ่านอดสะดุ้งจรุงหาย
ไหวลมพัดให้สะท้านผ่านฤทัย
เมฆปิดฉายมืดสลัวตัวคนเดียว
อดคิดย้อนตอนอดีตถูกกรีดยับ
รักคืนกลับสะบั้นนั้นเป็นเสี้ยว
ชอกช้ำมัดหฤทัยคล้ายเป็นเกลียว
โลดแล่นเลี้ยวทิ้งไว้ให้อกตรม
อกดูเหมือนเจื่อนแจ้วแว่วเสียงผ่าน
วกเวียนพล่านฝากไว้ได้ขื่นขม
ดูจะเหมือนเราหนอรอชื่นชม
สิ่งภิรมย์เหลือไว้แต่ไกลตา
นึกคิดไปใจคล้ายสายลมแผ่ว
หวานพลิ้วแล้วฝากกลิ่นรินนาสา
สิ้นความหวังดั่งจันทร์ดั้นเมฆา
น้อยวาสนาคว้าได้เพียงไร้เงา.
*** แก้วประเสริฐ. **
27 กรกฎาคม 2549 11:49 น. - comment id 593227
สวัสดีค่ะ คุณแก้วฯ สายลมแผ่วแว่วเสียงสำเนียงเสนาะ ฟังไพเราะเสนาะน้ำคำฉื่นระรื่นหู เป็นเสียงเอ่ยเจื้อยแจ้วแก้วพธู คือโฉมตรู...คนงามยามค่ำคืน...(เธอคงอยู่ในดวงจันทร์เนอะ...อิอิ) คุณแก้วฯ ไปคว้าเงาใครคะ รักษาสุขภาพนะคะ เป็นห่วงเสมอ

27 กรกฎาคม 2549 12:51 น. - comment id 593236

27 กรกฎาคม 2549 20:33 น. - comment id 593255
สายลมพัดหวนชื่นในคืนเหงา ลมเบาเบาพัดแผ่วแผ่วแว่วถวิล เสียงกระซิบหวีดหวิวคราได้ยิน เจ้ายุพินนวลน้องอยู่ณ.ห้องหอใด

28 กรกฎาคม 2549 04:59 น. - comment id 593292
สายลมพัดผ่านกาลกำหนด ความหวังหมดหายไปกับสายฝน คว้าเพียงเงาเท่านั้นหรือฝีมือคน หากสับสนให้ปล่อยวางระหว่างคว้า

28 กรกฎาคม 2549 08:35 น. - comment id 593326
คือสายลมพรมใจให้ฉ่ำชื่น ดึกค่อนคืนพัดพลิ้วฉิวเฉื่อยฉาย สายลมพรมลมล่องมาต้องกาย เย็นสบายสุขใจในคำนึง

28 กรกฎาคม 2549 09:54 น. - comment id 593343
คุณ แมงกุ๊ดจี่ ราตรีที่งดงามยิ่งถึงแม้ว่าจะแฝงสิ่งที่เราคิดว่า เป็นทุกข์ แต่น้ำค้างอากาศที่เยือกเย็นก็ทำให้ใจ เราได้สงบได้ไม่มากก็น้อยครับ ขอบคุณยิ่ง
แก้วประเสริฐ.

28 กรกฎาคม 2549 09:52 น. - comment id 593360
ใบไหวพลิ้วปลิวไปในสายลม จักขื่นขมชมดาวก็สุขสันต์ ค่ำคืนนี้ไร้แสงแฝงอนันต์ แม้นโศกศัลย์ก็สุขคลุกราตรี. ขอบคุณครับขอบคุณ
แก้วประเสริฐ.

28 กรกฎาคม 2549 09:55 น. - comment id 593362
คุณ ไรไก่
ขอบคุณมากครับขอบคุณ
แก้วประเสริฐ.

28 กรกฎาคม 2549 10:04 น. - comment id 593365
คุณ ทางแสงดาว โอ้ราตรีมีจันทร์นั้นเพียงเสี้ยว ดาวลดเลี้ยวเกี่ยวก้อยคล้อยร่ำหา เปรียบหัวใจไร้ซึ่งแห่งนัยน์ตา ยากหวนมาลอบมองต้องเหม่อลอย. ขอบคุณครับขอบคุณ
แก้วประเสริฐ.

28 กรกฎาคม 2549 10:07 น. - comment id 593369
คุณ ครูกันเอง ใจเอ๋ยใจใยผ่านซ่านลมพัด หวังเคยวัดน้ำใจให้หลีกหนี ค่ำคืนนี้มีจันทร์แลนที ดาวริบหรี่พลีใจไว้แก่นาง. ขอยคุณครับคุณครู
แก้วประเสริฐ.

28 กรกฎาคม 2549 10:10 น. - comment id 593372
คุณ แสงไร้เงา ครับบางครั้งคนเรานั้นมักจะเชื่อเรื่องวาสนา แต่วาสนาหาใช่สิ่งที่น่ารังเกียจไม่จึงอาจจะอุปมา อุปไมยไว้ในเวรกรรมก็ได้นะครับ นี่ผมคิดเอง ขอขอบคุณมากนะครับ ผมเองยังระลึกถึงคุณ เสมอๆครับ
แก้วประเสริฐ.

28 กรกฎาคม 2549 10:14 น. - comment id 593375
คุณ เพียงพลิ้ว ดึกแล้วหนอพอได้อาศัยชื่น แผ่วระรื่นอาลัยในลมหวน ช่างฝากไว้คืนนี้ระรี้ชวน วกทบทวนหวนหาด้วยอาลัย ขอบใจหนูกานต์มากจ้า
แก้วประเสริฐ.

28 กรกฎาคม 2549 16:57 น. - comment id 593460
สบายดีนะลุงแก้ว....กำลังหายาบำรุงกำลังให้อยู่นะ..ไม่นานเกินรอ...

28 กรกฎาคม 2549 20:38 น. - comment id 593503
คุณ บินเดี่ยวหมื่นลี้ ขอบคุณล่วงหน้าครับท่านพระยาครุฑ ผมจะรอ ครับผ๊ม จะได้มีกำลังสักทีนางคงไม่หนีผมไปอีกนะอิอิ
แก้วประเสริฐ.
