มนุษย์เราเอ๋ย เกิดมาทำไม นิพพานมีสุข อยู่ใยมิไป ตัณหาหน่วงหนัก หน่วงชักหน่วงไว้ ฉันไปมิได้ ตัณหาผูกพัน ห่วงนั้นพันผูก ห่วงลูกห่วงหลาน ห่วงทรัพย์สินศฤงคาร จงสละเสียเถิด จะได้ไปนิพพาน ข้ามพ้นโลกสาม ยามหนุ่มสาวน้อย หน้าตาแช่มช้อย งามแล้วทุกประการ แก่เฒ่าหนังยาน แต่ล้วนเครื่องเหม็น เอ็นใหญ่เก้าร้อย เอ็นน้อยเก้าพัน มันมาทำเข็ญ ให้ร้อนให้เย็น เมื่อยขบทั้งตัว ขนคิ้วก็ขาว นัยน์ตามืดมัว เส้นผมบนหัว ดำแล้วกลับหงอก หน้าตาเว้าวอก ดูน่าบัดสี จะนั่งก็โอย จะลุกก็โอย เหมือนดอกไม้โรย ไม่มีเกสร จะเข้าที่นอน พึงสอนภาวนา พระอนิจจัง พระอนัตตา เราท่านเกิดมา รังแต่จะตาย ผู้ดีเข็ญใจ ก็ตายเหมือนกัน เงินทองท่านนั้น มิมีติดไป ตายไปเป็นผี ลูกภรรยาสามีรัก เขาชักหน้าหนี เขาเหม็นซากผี เปื่อยเน่าพุพอง หมู่ญาติพี่น้อง เขาหามเอาไป เขาวางลงไว้ เขานั่งร้องให้ แล้วกลับคืนมา
ดอกบัว 3 พ.ย. 2549 13:44 น. - ID 94705 
2390
11
0
3 พฤศจิกายน 2549 13:56 น. - comment id 623034
ชีวิตก็เท่านี้ เท่าไหน ใส่โลงวัดได้ ก็เท่านี้ ยากจนคนเราเท่าที่มี จบชีวิตนี้ไปก็เท่านั้น กลอนให้ข้อคิดดีๆๆชื่นชมการเขียนของดอกบัวนะ
3 พฤศจิกายน 2549 14:07 น. - comment id 623041
ความดี..ความชั่ว..เท่านั้นค่ะ..ที่เหลือไว้.. ให้คนสรรเสริญ..หรือประนาม..ค่ะ..
3 พฤศจิกายน 2549 16:04 น. - comment id 623108
นิพานคืออะไร ใครใคร่รู้ นิพานคือคำพูด บอกหลุดพ้น นิพานคือสูงสุดยอดสิ่งอัศจรรย์ เพราะตัวฉันฝันใฝ่ในนิพาน ............................................. ว่างๆๆไปบวชด้วยกันไหมคะ
3 พฤศจิกายน 2549 21:17 น. - comment id 623193
ดอกบัวจ๋า...ปลงได้ขนาดนี้เลยน่ะค่ะน้อง
3 พฤศจิกายน 2549 22:09 น. - comment id 623212
ชีวิตงามยามธรรมนำส่องแสง รู้จะแจ้งเส้นทางระหว่างหน ไม่ล้มลุกคลุกคลานลุกลานลน เดินผ่านพ้นหลุมพรางอย่างสังวร รู้ระงับดับอยากจากกิเลส รู้พิศเหตุปัจจัยเร่งถ่ายถอน รู้วิสุทธิธรรมนำอามร รู้สามัคคีตัดรอนเอกมรรคา สวัสดีค่ะน้องบัว..ดอกบัว พี่ดอกแก้วภาระเยอะ...เสียมารยาทบ่อยครั้งที่ไม่ได้เข้าไปต้อนรับการทักทาย วันนี้ตั้งใจมากเยี่ยมเยียนจนถึงถิ่น ขอให้มีความสุขมากๆ นะคะ
3 พฤศจิกายน 2549 22:31 น. - comment id 623222
ชีวิตนี้มีรักมิจักคิด ป่วนชีวิตจิตใจจนให้หมอง ธรรมน้อมนำลงไว้มิไตร่ตรอง พอเจ็บต้องร้องหาแต่พระธรรม.
แก้วประเสริฐ.
4 พฤศจิกายน 2549 02:43 น. - comment id 623244
และแล้วเหลืองใบไม้เริ่มรายร่วง อยู่ในท่วงทำนองของลมไหว คล้ายกับเต้นบัลเล่ย์ลมเห่ไกว งามจับใจลีลาท่าอ่อนช้อย ระหว่างความรู้สึกเรานึกคิด ถึงชีวิตมนุษย์กระจ้อยร่อย มีชีวิตที่เหลือกี่มากน้อย หากมัวคอยโศกเศร้าก็เท่านั้น เราอาจคล้ายใบไม้ที่รายร่วง แต่มีช่วงทำนองของความฝัน ที่จะสุขท่องเที่ยวชมเสี้ยวจันทร์ ที่จะหยันความพ่ายไว้แทบเท้า ที่จะหลอมเศษใจให้เหนียวแน่น ที่จะแล่นอารมณ์ข่มความเหงา ที่จะลบภาพหมองของตัวเรา ที่ทุกเช้าจะยิ้มรับกับตะวัน เพราะชีวิตยังเป็นเช่นชีวิต เรามีสิทธิ์ทุกอย่างจะสร้างฝัน โดยค้นหาสัจธรรมมาสัมพันธ์ เพื่อมุ่งมั่นความจริงสิ่งต้องการ และแล้วเหลืองใบไม้ยังรายร่วง อยู่บนช่วงที่เราก้าวย่างผ่าน ย้ำบอกใจอีกครั้งก้องกังวาน จะทำงานช่วยเหลือเพื่อมวลชน จะทำงานช่วยเหลือเพื่อมวลชน
4 พฤศจิกายน 2549 07:56 น. - comment id 623248
หน้าส่วนตัว
จะทำงานช่วยเหลือเพื่อมวลชน
..
เรนอรุณสวัสดิ์บัวนะคะ ..
นานจังที่เรนไม่ได้เข้ามาทักทายบัว ..
ตอนนี้เรนเก๊าะอยู่บ้านนอกนะคะ..
อากาศดีจัง..
เรนอยู่กับคนที่รักเรนที่สุด..
บทกวีของบัว..
สื่อความหมายดีมากด้วยดิคะ..
เรนคิดถึงบัวนะคะ..
แว้ปปป..
4 พฤศจิกายน 2549 11:43 น. - comment id 623342
เรื่องจริงผ่านจอเนาะน้องบัว
4 พฤศจิกายน 2549 12:52 น. - comment id 623365
เกิดมามีอะไร ตายเเล้วเป็นไฉน เทียบกับใจอันสว่างจ้า ส่องทั่วพระสุธาเเดนดิน
6 พฤศจิกายน 2549 18:34 น. - comment id 623918
ที่แท้เที่ยงเลี่ยงจากโอฆ ดับเศร้าโศกข้ามห้วงบ่วงสงสาร ท่านผู้รู้ผู้ฟังทั้งผู้อ่าน จงเตรียมยานนาวาอันถาวร บัวขอบคุณ คุณแก้วนีดานะค่ะ ขอบคุณด้วยใจค่ะ
6 พฤศจิกายน 2549 19:14 น. - comment id 623922
ขอบคุณพี่กระต่ายค่ะ
6 พฤศจิกายน 2549 19:27 น. - comment id 623925
สวัสดีค่ะ คุณลุงแก้ว
6 พฤศจิกายน 2549 19:31 น. - comment id 623926
ขอบคุณกับคำดีๆที่มอบให้ จะเก็บไว้สั่งสมอบรมณ์จิต ประพฤติชอบประกอบไว้ให้เป็นนิตย์ เลี้ยงชีวิตให้สวัสดิ์โดยสัจจ์ธรรม์ ขอบคุณค่ะ
6 พฤศจิกายน 2549 19:56 น. - comment id 623932
เรนค่ะ
6 พฤศจิกายน 2549 20:06 น. - comment id 623934
ขอบคุณค่ะพี่มอมแมมบริวารมา เพราะน้ำใจมี บริวารหนี เพราะน้ำใจหมด บริวารลด เพราะน้ำใจแห้ง บริวารแล้ง เพราะน้ำใจไม่มี พยายามค่ะเพื่อจะทำให้ใจสงบได้ ยากเหมือนกันต้องคิดอยู่เสมอว่ามาคนเดียว ไปคนเดียว ถึงจะไปพร้อมกัน ก็แยกกันอยู่ดีแหละเพราะแล้วแต่กับสิ่งที่ทำไว้นะค่ะ ขอบคุณค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
